Με το Eurobasket να είναι πλέον τόσο κοντά, είναι καιρός να επιστρέψουμε στην ανάλυση που είχαμε ξεκινήσει σε προηγούμενο άρθρο. Σε αυτό είχαμε διαχωρίσει τις ομάδες ανάλογα με τη δυναμικότητά τους σε 3 κατηγορίες, τους ισχυρούς, τους αξιόμαχους και τους αδύναμους. Σήμερα θα εξετάσουμε τους αξιόμαχους.
1. Γαλλία
Κάποιος θα περίμενε ότι η ομάδα που μπήκε τελευταία στο Eurobasket θα ήταν και κάποια από τις πιο αδύναμες. Οι Γάλλοι, ωστόσο, πηγαίνουν με πολλές φιλοδοξίες στην Πολωνία παρόλο που προκρίθηκαν την τελευταία στιγμή νικώντας το φιλότιμο Βέλγιο με 38 πόντους στην έδρα τους και ενώ είχαν χάσει το πρώτο ματς για 4. Πρώτος στόχος τους είναι η είσοδος στο Mundobasket της Τουρκίας του χρόνου, όμως πιστεύω ότι είναι ικανοί ακόμη και για καλύτερα. Η Γαλλία είναι μια ομάδα γρήγορη και αθλητική, γεγονός που τη βοηθάει αμυντικά και επιθετικά κυρίως σε καταστάσεις 1 on 1. Δεν υστερεί σε ποιότητα, αλλά στο χαρακτήρα των παιχτών της στα κρίσιμα παιχνίδια. Ηγέτης της είναι ένας από τους 2 πιο διάσημους παίχτες του Eurobasket, ο Tony Parker (ο άλλος είναι ο Pau Gasol). Έχει και αυτή τις σημαντικές απουσίες των Joakim Noah (δεν τον άφησαν οι Chicago Bulls να συμμετέχει καθώς ανησύχησαν ύστερα από έναν τραυματισμό του Parker) και Mickael Pietrus (ένας από τους MVPs των Orlando Magic στην πορεία τους στους τελικούς του ΝΒΑ).
Ο Parker είναι αναμφισβήτητα αυτή τη στιγμή ο καλύτερος play-maker σε όλο το τουρνουά. Είναι ταχύτατος, διεισδυτικός, ομαδικός, θεαματικός ενώ τον τελευταίο καιρό βελτιώνει αρκετά και το σουτ του. Έχοντας, μάλιστα, κατακτήσει 3 πρωταθλήματα με τους San Antonio Spurs και ώντας MVP στους τελικούς του 2007 ενάντια στους Cleveland Cavaliers, είναι πιο έμπειρος από ποτέ και έτοιμος να ηγηθεί της προσπάθειας της Γαλλίας για μια είσοδο στις θέσεις του βάθρου. Δίπλα σε αυτόν, σε θέση shooting guard αναμένεται να ξεκινά είτε ο Antoine Diot (τον παρακολουθήσαμε απέναντι στην Εθνική Νέων μας στον τελικό με τη Γαλλία) ο οποίος μπορεί να βοηθάει τον Parker στην οργάνωση αλλά και επιθετικά με το πολύ καλό του σουτ, ή ο Nando de Colo (επιλέχθηκε φέτος στο νούμερο 53 του draft από τους San Antonio Spurs) ο οποίος διαθέτει καλό σουτ από μακρινή και μέση απόσταση και μπορεί να δημιουργήσει φάσεις τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους συμπαίκτες του καθώς πασάρει με ακρίβεια χάρη στο ύψος του (1.96m) που του επιτρέπει να έχει court vision και να μπορεί να περάσει την μπάλα πάνω από τον αντίπαλο αμυντικό. Λιγότερο χρόνο θα έχουν οι Yannick Bokolo και Αymeric Jeanneau.
Small forward θα είναι ο Nicolas Batum των Portland Trailblazers. Ο Batum είναι ένας εξαιρετικά αθλητικός παίχτης, παίζει πολύ καλή άμυνα και τρέχει στον αιφνιδιασμό. Επιχειρεί περισσότερες διεισδύσεις καθώς το περιφερειακό του σουτ είναι αρκετά ασταθές. Είναι από τους παίχτες που κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του καθώς είναι δουλευταράς και καθόλου εγωιστής. Όταν θα βγαίνει για τις απαραίτητες ανάσες, τη θέση του θα παίρνει ή ο Florent Pietrus, που ήταν σε καλή κατάσταση στα προκριματικά, ή ο Boris Diaw, ο οποίος βασικά θα αγωνίζεται στο 4. O Diaw είναι ένας πολύπλευρος παίχτης. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός για power forward όμως μπορεί να αγωνιστεί πολύ εύκολα σε αυτή τη θέση χάρη στην ποιότητά του και το υψηλό μπασκετικό IQ που διαθέτει. Πασάρει την μπάλα εξαιρετικά και βγαίνει στον αιφνιδιασμό αν του δοθεί η ευκαιρία. Ανταποκρίνεται και αμυντικά διαθέτοντας μάλιστα τη δυνατότητα να μαρκάρει και κοντύτερους παίχτες λόγω της ευκινησίας του και της ταχύτητάς του. Μέσα στη ρακέτα, πάντως, μπορεί να έχει προβλήματα απένταντι σε δυνατούς forwards. Όταν θα είναι εκτός, τη θέση του θα έχει ο Alain Koffi. Center θα είναι ο Ronny Turiaf των Golden State Warriors. Ο τελευταίος, χαρακτηρίζεται για τη δύναμή του και την ενέργεια που φέρνει στο παρκέ. Είναι εξαιρετικός αμυντικός, ιδιαίτερα ψηλά, αν και αυτό το καλοκαίρι διακρίνεται και επιθετικά παρά την έλλειψη ποιοτικών post moves. Ο Turiaf κυνηγάει κάθε rebound και κάθε φαινομενικά χαμένη φάση και σίγουρα θα προσφέρει αρκετές λύσεις μέσα στη ρακέτα για τη Γαλλία, η οποία φαίνεται να μην έχει άλλον αξιόπιστο big man αφού ο Ian Mahinmi είναι ένας χειρότερος Turiaf και ο έταιρος ψηλός Ali Traore δε φαίνεται να διαθέτει τίποτα αξιοσημείωτο εκτός σωματικών αθλητικών προσόντων.
Η Γαλλία, λοιπόν, φαίνεται να είναι από τις πιο δυνατές ομάδες, όταν κοιτάμε τη γεμάτη από καλούς ΝΒΑers πεντάδα της. Έχει όμως μια χτυπητή αδυναμία, την έλλειψη βάθους στον πάγκο της. Αν πάνε καλά οι βασικοί τότε έχει μεγάλη τύχη να μπει ακόμα και στην 4άδα, αν όμως παρουσιαστούν προβλήματα με αυτούς τότε η βοήθεια από τους αναπληρωματικούς μπορεί να μην έρθει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να μην τους υποτιμούμε και να μην ακούμε τα λόγια των "ειδημόνων" περί πελατειακών σχέσεων μαζί τους γιατί στην καλή τους μέρα οι Γάλλοι μπορούν να νικήσουν οποιοδήποτε αντίπαλο στο Eurobasket και για αυτό σε περίπτωση που πέσουμε μαζί τους σε knockout παιχνίδι θέλουν ιδιαίτερη προσοχή.
2. Κροατία
Τα προηγούμενα χρόνια στο άκουσμα της εθνικής Κροατίας ως αντίπαλο της Εθνικής μας δεν ανησυχούσα ιδιαίτερα. Αναγνώριζα ότι επρόκειτο για μια αρκετά ποιοτική ομάδα, όμως τα υπερβολικά πολλά τρίποντα που επιχειρούσαν σε κάθε παιχνίδι καθώς και η λειψανδρία τους στη front-line ήταν αρκετά σημαντικά μειονεκτήματα απέναντι σε εμπειρότερες και καλύτερες συνολικά ομάδες. Φέτος, ωστόσο, στο Eurobasket των απουσιών (αν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι) η Κροατία παρουσιάζεται δυνατότερη και μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν τη διάκριση. Αν δεν είχε χάσει από τραυματισμό τον πιο αξιόπιστο small forward της, το Marko Tomas της Ρεάλ Μαδρίτης και αν αποποιούμασταν των παλαιότερων "επιπόλαιων" εμφανίσεων της τότε ίσως να την κατατάσαμε και στους ισχυρούς αυτής της διοργάνωσης. Όπως είπαμε, η Κροατία είναι μια ομάδα που βασίζεται αρκετά στο περιφερειακό της σουτ. Διαθέτει εξαιρετικούς σουτέρ πίσω από τη γραμμή των 6,25, οι οποίοι όμως μερικές φορές υπερβάλλουν είτε από υπέρμετρη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους είτε από έλλειψη πίστης στους ψηλούς. Της αρέσει το γρήγορο μπάσκετ αν και δεν είναι ιδιαίτερα αθλητική ομάδα. Φέτος, οι περισσότεροι παίχτες της είναι στην καλύτερη τους μπασκετική ηλικία και παρουσιάζεται αρκετά μυαλωμένη και αποτελεσματική στα φιλικά της προετοιμασίας.
Το μεγάλο αστέρι της ομάδας δεν είναι άλλος από τον Roko-Leni Ukic των Milwaukee Bucks ο οποίος αγωνίζεται ως play-maker και έλαμψε το καλοκαίρι στα φιλικά της Κροατίας. Πρόκειται για έναν πολύ γρήγορο point guard που αρέσκεται στις διεισδύσεις χωρίς όμως να παραμελεί το περιφερειακό του σουτ. Είναι εξαιρετικός στο 1 on 1 τόσο από άποψη χειρισμού της μπάλας όσο και από σωματικών κινήσεων. Υστερεί, πάντως, αρκετά στο δημιουργικό κομμάτι καθώς κάνει αρκετά λάθη ενώ πολλές φορές καθυστερεί να πασάρει εγκλωβίζοντας έτσι την επίθεση της ομάδας του και επιλέγοντας τελικά λανθασμένα πιεζόμενος από το χρόνο. Δίπλα στον Ukic στη θέση 2, θα ξεκινάει λογικά ο Marko Popovic, γνωστός για την εκπληκτική εκτελεστική του ικανότητα πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Αυτοί οι 2 θα συνεπικουρούνται από τον Zoran Planinic, ο οποίος θα έρχεται από τον πάγκο, όπως και στην CSKA, για να βοηθάει τόσο οργανωτικά όσο και εκτελεστικά. Ο Planinic είναι ένα από τα πιο ψηλά guards του τουρνουά (2.01m), γεγονός το οποίο συνδυασμένο με την υψηλή ποιότητα και μπασκετική αντίληψη που διαθέτει, του επιτρέπει να κάνει σωστές και ακριβείς επιλογές στην επίθεση. Σημαντικές βοήθειες θα δώσει και ο πρώην παίχτης της ΑΕΚ Davor Kus, τον οποίο χαρακτηρίζει η εμπειρία και το δολοφονικό σουτ.
Στη θέση του small forward, τώρα, οι Κροάτες έχουν μεγάλο πρόβλημα. Μετά την αποχώρηση του Marko Tomas, οι μόνοι που μπορούν να καλύψουν τη θέση είναι ο Marin Rozic και ο undersized Mario Stojic (1.97m). Κανένας από τους 2 δε φαίνεται να έχει τις περγαμηνές για να πρωταγωνιστήσει και θα περιοριστούν σε συμπληρωματικό ρόλο στην ομάδα. Στη front-line, η Κροατία είναι πολύ δυνατή και ο coach Repesa θα έχει αρκετές επιλογές. Αιχμές του δόρατος αναμένεται να αποτελέσουν οι Nikola Vujcic και Mario Kasun οι οποίοι λογικά θα αγωνίζονται στις θέσεις 4 και 5 αντίστοιχα. Ο πρώτος, επιστρέφει στην εθνική Κροατίας ύστερα από αρκετό καιρό και η εμπειρία του, το επιθετικό του ταλέντο και το passing game του μπορεί να αποδειχτούν καθοριστικά αν καταφέρει να είναι αξιοπρεπής στα αμυντικά του καθήκοντα. Ο Kasun από την άλλη, διαθέτει σημαντικό ταλέντο και πρωταγωνίστησε στα φιλικά του καλοκαιριού. Η θηριώδης δυναμή του και το ύψος του, αναμένονται να καλύψουν τη ρακέτα της Κροατίας ενώ αποτελεί και ενδεδειγμένη λύση επιθετικά. Εκτός από αυτούς, ωστόσο, στον πάγκο (ίσως και στη βασική 5άδα ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα) θα περιμένουν με αξιώσεις ο ταλαντούχος Marko Banic και ο εμπειρότατος πρώην παίχτης του ΠΑΟ Nikola Prkacin. Οι 2 τελευταίοι καλύπτουν κυρίως τη θέση του power forward και έτσι αναπληρωματικός center θα είναι ο Sandro Nicevic ενώ λίγο χρόνο συμμετοχής αναμένεται να πάρει ο Kresimir Loncar. Εξετάζοντας συνολικά τους big men της Κροατίας, συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για μια πολύ ποιοτική front-line, η οποία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους guards και να προσδώσει ισορροπία στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Σίγουρα η παρουσία του Vujcic είναι πολύ σημαντική και θα εντείνει το inside game της Κροατίας, όμως παράλληλα θα πρέπει να γίνει συνολική προσπάθεια έτσι ώστε να μη φανούν οι αμυντικές αδυναμίες του ταλαιπωρημένου από τραυματισμούς άσσου του Ολυμπιακού.
Μένει να δούμε, λοιπόν, αν οι Κροάτες θα επιλέξουν ένα πιο ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού καθώς και πώς θα παρουσιαστούν σε αυτόν. Αν το κάνουν επιτυχημένα, τότε ίσως έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάποιο μετάλλιο, αν όχι τότε οι θέσεις 5-8 τους περιμένουν για ακόμα μια φορά.
3. Σερβία
Συνήθως δε μου αρέσει να είμαι εθνικά προκατειλημένος σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αθλητισμό. Προτιμώ να κρίνω την κάθε ομάδα (ή τον κάθε παίχτη) με γνώμονα το ταλέντο και όχι την εθνικότητα. Όταν, όμως, μιλάμε για Eurobasket τότε σίγουρα δεν αποκλείω τη Σερβία από τους διακριθέντες. Στις τελευταίες διοργανώσεις δεν τα πήγαν καθόλου καλά και αυτό έχει πλήξει τον εγωισμό τους. Για αυτόν το λόγο, φέτος αποφάσισαν να κάνουν μια καινούρια αρχή. Τέρμα οι καυγάδες, τα μεγάλα αστέρια και τα πολλά λόγια. Οι Σέρβοι, έφτιαξαν μια αρκετά νεανική ομάδα (ο μεγαλύτερος παίχτης τους είναι γεννηθείς το 1983) με πολύ ταλέντο. Το κυριότερο κομμάτι αυτής, ωστόσο, κάθεται στον πάγκο και δεν είναι άλλος από τον Dusan Ivkovic. Ο Ivkovic, είναι από τους πιο έμπειρους προπονητές στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ αυτή τη στιγμή και είναι ειδικός στο να φτιάχνει ομάδες και να πλάθει ταλέντα. Από τη στιγμή που ανέλαβε τη Σερβία, πρώτος του στόχος δεν ήταν κάποιο μετάλλιο ή διάκριση, αλλά να την κάνει Ομάδα και αν κρίνουμε από τα φιλικά του καλοκαιριού, μάλλον είναι σε πολύ καλό δρόμο. Η Σερβία είναι μια σκληροτράχηλη ομάδα, παίζει πολύ δυνατή άμυνα η οποία πολλές φορές υπερβαίνει τα όρια του νόμιμου. Σε αυτό, άλλωστε, τη βοηθάει το νεαρό της ηλικίας όλων των παιχτών, γεγονός που τους κάνει πολύ ενθουσιώδεις και πρόθυμους. Όπως πάντα, έχει πολύ καλούς σουτέρ 3 πόντων και ικανούς χειριστές της μπάλας με έφεση τόσο στο σκοράρισμα όσο και στο passing game, το οποίο αρκετές φορές είναι γρήγορο και υψηλού επιπέδου. Σημαντική είναι και η προσπάθεια των Σέρβων να παίξουν κοντά στο καλάθι εκμεταλλευόμενοι είτε τον ποιοτικό και αναγεννημένο Nenad Krstic είτε τον θηριώδη Kosta Perovic αλλά και τους άλλους forwards.
Συγκεκριμένα, η ομάδα του Ivkovic θα ξεκινάει με play-maker το Milos Teodosic του Ολυμπιακού. Ο νεαρός, είναι σε πολύ καλή κατάσταση αυτό το καλοκαίρι και ας μην πήρε τις ευκαιρίες που του αναλογούσαν μέσα στη σαιζόν. Είναι ικανότατος τόσο δημιουργικά όσο και εκτελεστικά, και αν περιορίσει λίγο τις ακραίες αντιδράσεις του μερικές φορές (trash talking, flopping κλπ.) και τις λανθασμένες επιλογές υπό πίεση, τότε θα μιλάμε για έναν από τους καλύτερους guards του μέλλοντος. Δίπλα του, στο 2, θα ξεκινάει λογικά ο Milenko Tepic του Παναθηναϊκού, ο οποίος είναι εξαιρετικός σουτέρ και αρκετά καλός στο δημιουργικό παιχνίδι (ευνοείται κιόλας λόγω ύψους, 2,02m). Αν μάθει να αμύνεται καλύτερα στο 1 on 1 και προσθέσει λίγη εκρηκτικότητα στο παιχνίδι του τότε μαζί με τον Teodosic θα συνθέσουν στο άμεσο μέλλον ένα πολύ δυνατό δίδυμο στα guards της Σερβίας. Πίσω από αυτούς, θα έρχεται ο Uros Tripkovic, ένας πραγματικός killer πίσω από τη γραμμή των 6,25, ο οποίος έχει μερικές καλές εμπνεύσεις και επιθετικά αλλά χρειάζεται να δυναμώσει σωματικά έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει την πιεστική άμυνα δυνατότερων αντιπάλων. Οι Stefan Markovic,Ivan Paunic και Bojan Popovic θα έχουν μικρότερο ρόλο.
Small-forward θα είναι το νέο αστέρι της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Novica Velickovic. To ότι ήταν ο πρώτος παίχτης που διάλεξε στη νέα Ρεάλ ο Ettore Messina λέει από μόνο του πολλά. Ο Velickovic μπορεί να παίξει με μεγάλη επιτυχία τόσο στο 3 όσο και στο 4, ανάλογα με τις απαιτήσεις του προπονητή του. Είναι πανέξυπνος, βρίσκει πάντα διαδρόμους στην αντίπαλη άμυνα, μπορεί να πασάρει, να παίξει στο high post, στο low post, να σουτάρει τρίποντα, να τρέξει στον αιφνιδιασμό και άλλα πολλά. Δεν είναι θεαματικός αλλά ουσιαστικός και αυτό μετράει πολύ στις διοργανώσεις υψηλού επιπέδου. Όταν η Σερβία παίζει με 3 guards, ίσως να μετακινείται στο 4 ειδικά απέναντι σε light σχήματα του αντιπάλου. Αν δε γίνεται αυτό, στη θέση του power forward μάλλον θα βρίσκεται ο Milan Macvan. Ο Macvan είναι ένα επιθετικό όπλο ολκής. Μπορεί να τελειώσει τη φάση και με τα 2 χέρια, να παίξει κοντά στο καλάθι, μακριά από αυτό με mid-range shots και τρίποντα, να πασάρει με ακρίβεια σε κάθε κατάσταση και διακρίνεται για το μπασκετικό ΙQ του. Είναι, ωστόσο, προβληματικός αμυντικά και στα rebounds αλλά έχει πολύ καιρό για να βελτιωθεί καθώς είναι μόλις 20 ετών. Center θα είναι ο πιο έμπειρος παίχτης της Σερβίας και το μεγάλο αστέρι της, ο Nenad Krstic. O παίχτης των Oklahoma City Thunder, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επίθεσης των Σέρβων καθώς πολλές από τις επιθέσεις τους καταλήγουν εκεί. Προτιμά να παίζει με πλάτη κοντά στο καλάθι και από εκεί να ενορχηστρώνει τα post moves του, ενώ αν δεν μπορεί να κάνει αυτό, προτιμά το κοντινό σουτ (μερικές φορές και από μέση απόσταση) με πρόσωπο στο καλάθι. Είναι γενικότερα, πολύ σημαντικός για την επίθεση της Σερβίας καθώς αν δεν εκτελεί, μοιράζει την μπάλα στην περιφέρεια ή κάνει τα απαραίτητα screen. Σημαντικό πρόβλημα του είναι η έλλειψη ταχύτητας, απόρροια και των τραυματισμών που είχε, το οποίο τον δυσκολεύει απέναντι σε γρηγορότερους και δυνατότερους αντιπάλους καθώς και στην αντιμετώπιση του περιφερειακού σουτ αν γίνει αλλαγή στα μαρκαρίσματα. Άλλες λύσεις στη front-line αποτελούν ο Nemanja Bjelica (PF), o Kosta Perovic (ύψους 2.18 τείχος) και ο Miroslav Radjulica, οι οποίοι θα κληθούν να προσφέρουν όταν ο Krstic θα έιναι στον πάγκο.
Αν οι Σέρβοι ξεκινήσουν καλά το Eurobasket, τότε θα έχουν ενθουσιασμό και διάθεση για τη συνέχεια γεγονός που μπορεί να αποβεί καθοριστικό. Σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η έλλειψη εμπειριών από κρίσιμους αγώνες, την οποία ελπίζουν να υπερκεράσουν με την παρουσία του Duda στον πάγκο. Το ταλέντο τους ξεχειλίζει και το σύνολό τους είναι δεμένο, στοιχεία πολύ σημαντικά για μια διάκριση. Μένει να δούμε αν θα αδράξουν τώρα την ευκαιρία, ή αν θα μείνουν με υποσχέσεις για το μέλλον και φιλοδοξίες για επόμενες διοργανώσεις. Πάντως, είναι εγγυημένο ότι όποιος τους υποτιμήσει δε θα περάσει εύκολο βράδυ.
4. Τουρκία
Στις αξιόμαχες ομάδες αυτού του Eurobasket αναμφίβολα πρέπει να συμπεριληφθεί και η οικοδέσποινα του Mundobasket 2010, η Τουρκία. Η τελευταία είναι μια από τις πιο αυτοκαταστροφικές ομάδες στο διεθνές στερέωμα, καθώς ελάχιστες φορές της έχει λείψει το ταλέντο ενώ αρκετές το μυαλό και η αυτοσυγκράτηση. Στο Eurobasket αυτό δε θα έχει κάποιο ιδιαίτερο άγχος, αφού βρίσκεται ήδη στο Mundobasket ως διοργανώτρια. Θέλει, όμως, να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται εκεί και κρυφός στόχος των Τούρκων είναι η είσοδος στην τετράδα. Πρόκειται για μια σκληρή ομάδα με ψηλά κορμιά, αξιοπρεπείς παίχτες στον πάγκο και 2 λαμπερά αστέρια. Παίζει καλή άμυνα και για αυτόν το λόγο δεν είναι ομάδα που χάνει εύκολα. Μένει να δούμε αν θα βρει λύσεις στο σκοράρισμα γιατί εκτός του Turkoglu και του Ilyasova οι scorers σπανίζουν στο σύνολό της. Έχει, βέβαια και αυτή σημαντικότατες απουσίες κυρίως στη front-line, καθώς στο ρόστερ της δε θα βρίσκονται ο Kerem Gonlum, που πιάστηκε να έχει κάνει χρήση αναβολικών, ο αστέρας των Utah Jazz, Mehmet Okur, που έχει προβλήματα με τον Bogdan Tanievic, καθώς βέβαια και ένας από τους καλύτερους rebounders της τελευταίας 10ετίας στην Ευρώπη ο Mirsad Turkcan, ο οποίος πάντα έχει προβλήματα με όλους λόγω του προβληματικού του χαρακτήρα.
Στα guards οι Τούρκοι δεν παρουσιάζονται τόσο δυνατοί. Τη θέση του play-maker, αναμένεται να μοιραστούν ο έμπειρος Kerem Tunceri, ο αμερικανοθρεμμένος και ταλαντούχος Engin Atsur και ο γνωστός σε εμάς από το πέρασμά του από τον Πανιώνιο Ender Arslan. Στο 2 μπορούν να παίξουν ο Omer Onan της Fenerbahce-Ulker, ο οποίος πάντως είναι ασταθής στο περιφερειακό σουτ, καθώς και ο Sinan Guler. Λύσεις εκεί μπορεί να δώσει και ο Tunceri.
Η μεγαλύτερη δύναμη της Τουρκίας, ωστόσο, ακούει στο όνομα Hidayet Turkoglu ο οποίος αγωνίζεται ως small-forward. Ο άσσος των Orlando Magic (για πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, ο MVP της φετινής πορείας της ομάδας της Florida ως τους τελικούς του ΝΒΑ) είναι ένας πραγματικά εκπληκτικός παίχτης αν προσαρμοστεί στο ρόλο που του ταιριάζει σε μια ομάδα. Εξαιρετικός σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση, πολύ δυνατός στις διεισδύσεις, πολύ καλός χειριστής της μπάλας παρά το ύψος του (2.08m!), με δημιουργικές δυνατότητες μεγαλύτερες από πολλούς play-makers και έφεση στο pick n' roll. O Turkoglu είναι πραγματικά ένας χαρισματικός all-around παίχτης με ηγετικές ικανότητες, ειδικά στα κρίσιμα σημεία, και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αναμένεται να πρωταγωνιστήσει. Για να γίνει, ωστόσο, αυτό θα πρέπει ο Tanievic να εμπιστευτεί εξ'ολοκλήρου τα ηνία της ομάδας σε αυτόν. Ο Hedo είναι ένας από τους καλύτερους point-forwards στο ΝΒΑ και για να μην αναλωθεί σε κακές επιλογές (όπως έκανε πολλές φορές πριν βρει τη θέση του στους Magic) επιβάλλεται να ελέγχει αυτός το παιχνίδι της ομάδας του, να έχει δηλαδή πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του και να επιλέγει εκείνος πώς θα πράξει στην κάθε φάση. Power-forward θα είναι το έταιρο αστέρι των Τούρκων, ο εκρηκτικός και αθλητικός Ersan Ilyasova. Παρά τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν στο παρελθόν, o Ilyasova είχε μια εξαιρετική χρονιά με την Barcelona (10.5 ppg, 7 rpg στην Euroleague) γεγονός που του χάρισε μια δεύτερη ευκαιρία στο ΝΒΑ και τους Milwaukee Bucks. Ο Ilyasova, αποτελεί απειλή για κάθε ομάδα περισσότερο κοντά στο καλάθι , χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει περιφερειακό σουτ αφού φέτος στη Euroleague είχε 40,3% στα τρίποντα. Στη θέση του center, τώρα, θα πρέπει να αποδώσουν ποιοτικά τα μεγάλα κορμιά των Τούρκων, οι νεαροί Oguz Savas, Semih Erden, Omer Asik. Αμυντικά δεν αναμένεται να έχουν προβλήματα, σίγουρα όμως θα χρειαστεί και η επιθετική τους συμβολή έτσι ώστε να μην εγκλωβιστεί η ομάδα και αρχίσει ο Turkoglu να βομβαρδίζει αδιακρίτως από την περιφέρεια.
Συνολικά, η Τουρκία είναι μια καλή ομάδα αλλά μεγάλο της στοίχημα είναι να μείνει για μια φορά ενωμένη, χωρίς συγκρούσεις στο εσωτερικό της και να κερδίσουν με την αξία τους λίγο μεγαλύτερο ρόλο κάποιοι από τους πολλούς ρολίστες της. Αν γίνει αυτό, ίσως έχει τύχη, αλλιώς..5-8.
1. Γαλλία
Ο Parker είναι αναμφισβήτητα αυτή τη στιγμή ο καλύτερος play-maker σε όλο το τουρνουά. Είναι ταχύτατος, διεισδυτικός, ομαδικός, θεαματικός ενώ τον τελευταίο καιρό βελτιώνει αρκετά και το σουτ του. Έχοντας, μάλιστα, κατακτήσει 3 πρωταθλήματα με τους San Antonio Spurs και ώντας MVP στους τελικούς του 2007 ενάντια στους Cleveland Cavaliers, είναι πιο έμπειρος από ποτέ και έτοιμος να ηγηθεί της προσπάθειας της Γαλλίας για μια είσοδο στις θέσεις του βάθρου. Δίπλα σε αυτόν, σε θέση shooting guard αναμένεται να ξεκινά είτε ο Antoine Diot (τον παρακολουθήσαμε απέναντι στην Εθνική Νέων μας στον τελικό με τη Γαλλία) ο οποίος μπορεί να βοηθάει τον Parker στην οργάνωση αλλά και επιθετικά με το πολύ καλό του σουτ, ή ο Nando de Colo (επιλέχθηκε φέτος στο νούμερο 53 του draft από τους San Antonio Spurs) ο οποίος διαθέτει καλό σουτ από μακρινή και μέση απόσταση και μπορεί να δημιουργήσει φάσεις τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους συμπαίκτες του καθώς πασάρει με ακρίβεια χάρη στο ύψος του (1.96m) που του επιτρέπει να έχει court vision και να μπορεί να περάσει την μπάλα πάνω από τον αντίπαλο αμυντικό. Λιγότερο χρόνο θα έχουν οι Yannick Bokolo και Αymeric Jeanneau.
Small forward θα είναι ο Nicolas Batum των Portland Trailblazers. Ο Batum είναι ένας εξαιρετικά αθλητικός παίχτης, παίζει πολύ καλή άμυνα και τρέχει στον αιφνιδιασμό. Επιχειρεί περισσότερες διεισδύσεις καθώς το περιφερειακό του σουτ είναι αρκετά ασταθές. Είναι από τους παίχτες που κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του καθώς είναι δουλευταράς και καθόλου εγωιστής. Όταν θα βγαίνει για τις απαραίτητες ανάσες, τη θέση του θα παίρνει ή ο Florent Pietrus, που ήταν σε καλή κατάσταση στα προκριματικά, ή ο Boris Diaw, ο οποίος βασικά θα αγωνίζεται στο 4. O Diaw είναι ένας πολύπλευρος παίχτης. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός για power forward όμως μπορεί να αγωνιστεί πολύ εύκολα σε αυτή τη θέση χάρη στην ποιότητά του και το υψηλό μπασκετικό IQ που διαθέτει. Πασάρει την μπάλα εξαιρετικά και βγαίνει στον αιφνιδιασμό αν του δοθεί η ευκαιρία. Ανταποκρίνεται και αμυντικά διαθέτοντας μάλιστα τη δυνατότητα να μαρκάρει και κοντύτερους παίχτες λόγω της ευκινησίας του και της ταχύτητάς του. Μέσα στη ρακέτα, πάντως, μπορεί να έχει προβλήματα απένταντι σε δυνατούς forwards. Όταν θα είναι εκτός, τη θέση του θα έχει ο Alain Koffi. Center θα είναι ο Ronny Turiaf των Golden State Warriors. Ο τελευταίος, χαρακτηρίζεται για τη δύναμή του και την ενέργεια που φέρνει στο παρκέ. Είναι εξαιρετικός αμυντικός, ιδιαίτερα ψηλά, αν και αυτό το καλοκαίρι διακρίνεται και επιθετικά παρά την έλλειψη ποιοτικών post moves. Ο Turiaf κυνηγάει κάθε rebound και κάθε φαινομενικά χαμένη φάση και σίγουρα θα προσφέρει αρκετές λύσεις μέσα στη ρακέτα για τη Γαλλία, η οποία φαίνεται να μην έχει άλλον αξιόπιστο big man αφού ο Ian Mahinmi είναι ένας χειρότερος Turiaf και ο έταιρος ψηλός Ali Traore δε φαίνεται να διαθέτει τίποτα αξιοσημείωτο εκτός σωματικών αθλητικών προσόντων.
Η Γαλλία, λοιπόν, φαίνεται να είναι από τις πιο δυνατές ομάδες, όταν κοιτάμε τη γεμάτη από καλούς ΝΒΑers πεντάδα της. Έχει όμως μια χτυπητή αδυναμία, την έλλειψη βάθους στον πάγκο της. Αν πάνε καλά οι βασικοί τότε έχει μεγάλη τύχη να μπει ακόμα και στην 4άδα, αν όμως παρουσιαστούν προβλήματα με αυτούς τότε η βοήθεια από τους αναπληρωματικούς μπορεί να μην έρθει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να μην τους υποτιμούμε και να μην ακούμε τα λόγια των "ειδημόνων" περί πελατειακών σχέσεων μαζί τους γιατί στην καλή τους μέρα οι Γάλλοι μπορούν να νικήσουν οποιοδήποτε αντίπαλο στο Eurobasket και για αυτό σε περίπτωση που πέσουμε μαζί τους σε knockout παιχνίδι θέλουν ιδιαίτερη προσοχή.
2. Κροατία
Το μεγάλο αστέρι της ομάδας δεν είναι άλλος από τον Roko-Leni Ukic των Milwaukee Bucks ο οποίος αγωνίζεται ως play-maker και έλαμψε το καλοκαίρι στα φιλικά της Κροατίας. Πρόκειται για έναν πολύ γρήγορο point guard που αρέσκεται στις διεισδύσεις χωρίς όμως να παραμελεί το περιφερειακό του σουτ. Είναι εξαιρετικός στο 1 on 1 τόσο από άποψη χειρισμού της μπάλας όσο και από σωματικών κινήσεων. Υστερεί, πάντως, αρκετά στο δημιουργικό κομμάτι καθώς κάνει αρκετά λάθη ενώ πολλές φορές καθυστερεί να πασάρει εγκλωβίζοντας έτσι την επίθεση της ομάδας του και επιλέγοντας τελικά λανθασμένα πιεζόμενος από το χρόνο. Δίπλα στον Ukic στη θέση 2, θα ξεκινάει λογικά ο Marko Popovic, γνωστός για την εκπληκτική εκτελεστική του ικανότητα πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Αυτοί οι 2 θα συνεπικουρούνται από τον Zoran Planinic, ο οποίος θα έρχεται από τον πάγκο, όπως και στην CSKA, για να βοηθάει τόσο οργανωτικά όσο και εκτελεστικά. Ο Planinic είναι ένα από τα πιο ψηλά guards του τουρνουά (2.01m), γεγονός το οποίο συνδυασμένο με την υψηλή ποιότητα και μπασκετική αντίληψη που διαθέτει, του επιτρέπει να κάνει σωστές και ακριβείς επιλογές στην επίθεση. Σημαντικές βοήθειες θα δώσει και ο πρώην παίχτης της ΑΕΚ Davor Kus, τον οποίο χαρακτηρίζει η εμπειρία και το δολοφονικό σουτ.
Στη θέση του small forward, τώρα, οι Κροάτες έχουν μεγάλο πρόβλημα. Μετά την αποχώρηση του Marko Tomas, οι μόνοι που μπορούν να καλύψουν τη θέση είναι ο Marin Rozic και ο undersized Mario Stojic (1.97m). Κανένας από τους 2 δε φαίνεται να έχει τις περγαμηνές για να πρωταγωνιστήσει και θα περιοριστούν σε συμπληρωματικό ρόλο στην ομάδα. Στη front-line, η Κροατία είναι πολύ δυνατή και ο coach Repesa θα έχει αρκετές επιλογές. Αιχμές του δόρατος αναμένεται να αποτελέσουν οι Nikola Vujcic και Mario Kasun οι οποίοι λογικά θα αγωνίζονται στις θέσεις 4 και 5 αντίστοιχα. Ο πρώτος, επιστρέφει στην εθνική Κροατίας ύστερα από αρκετό καιρό και η εμπειρία του, το επιθετικό του ταλέντο και το passing game του μπορεί να αποδειχτούν καθοριστικά αν καταφέρει να είναι αξιοπρεπής στα αμυντικά του καθήκοντα. Ο Kasun από την άλλη, διαθέτει σημαντικό ταλέντο και πρωταγωνίστησε στα φιλικά του καλοκαιριού. Η θηριώδης δυναμή του και το ύψος του, αναμένονται να καλύψουν τη ρακέτα της Κροατίας ενώ αποτελεί και ενδεδειγμένη λύση επιθετικά. Εκτός από αυτούς, ωστόσο, στον πάγκο (ίσως και στη βασική 5άδα ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα) θα περιμένουν με αξιώσεις ο ταλαντούχος Marko Banic και ο εμπειρότατος πρώην παίχτης του ΠΑΟ Nikola Prkacin. Οι 2 τελευταίοι καλύπτουν κυρίως τη θέση του power forward και έτσι αναπληρωματικός center θα είναι ο Sandro Nicevic ενώ λίγο χρόνο συμμετοχής αναμένεται να πάρει ο Kresimir Loncar. Εξετάζοντας συνολικά τους big men της Κροατίας, συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για μια πολύ ποιοτική front-line, η οποία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους guards και να προσδώσει ισορροπία στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας. Σίγουρα η παρουσία του Vujcic είναι πολύ σημαντική και θα εντείνει το inside game της Κροατίας, όμως παράλληλα θα πρέπει να γίνει συνολική προσπάθεια έτσι ώστε να μη φανούν οι αμυντικές αδυναμίες του ταλαιπωρημένου από τραυματισμούς άσσου του Ολυμπιακού.
Μένει να δούμε, λοιπόν, αν οι Κροάτες θα επιλέξουν ένα πιο ορθολογικό τρόπο παιχνιδιού καθώς και πώς θα παρουσιαστούν σε αυτόν. Αν το κάνουν επιτυχημένα, τότε ίσως έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν κάποιο μετάλλιο, αν όχι τότε οι θέσεις 5-8 τους περιμένουν για ακόμα μια φορά.
3. Σερβία
Συγκεκριμένα, η ομάδα του Ivkovic θα ξεκινάει με play-maker το Milos Teodosic του Ολυμπιακού. Ο νεαρός, είναι σε πολύ καλή κατάσταση αυτό το καλοκαίρι και ας μην πήρε τις ευκαιρίες που του αναλογούσαν μέσα στη σαιζόν. Είναι ικανότατος τόσο δημιουργικά όσο και εκτελεστικά, και αν περιορίσει λίγο τις ακραίες αντιδράσεις του μερικές φορές (trash talking, flopping κλπ.) και τις λανθασμένες επιλογές υπό πίεση, τότε θα μιλάμε για έναν από τους καλύτερους guards του μέλλοντος. Δίπλα του, στο 2, θα ξεκινάει λογικά ο Milenko Tepic του Παναθηναϊκού, ο οποίος είναι εξαιρετικός σουτέρ και αρκετά καλός στο δημιουργικό παιχνίδι (ευνοείται κιόλας λόγω ύψους, 2,02m). Αν μάθει να αμύνεται καλύτερα στο 1 on 1 και προσθέσει λίγη εκρηκτικότητα στο παιχνίδι του τότε μαζί με τον Teodosic θα συνθέσουν στο άμεσο μέλλον ένα πολύ δυνατό δίδυμο στα guards της Σερβίας. Πίσω από αυτούς, θα έρχεται ο Uros Tripkovic, ένας πραγματικός killer πίσω από τη γραμμή των 6,25, ο οποίος έχει μερικές καλές εμπνεύσεις και επιθετικά αλλά χρειάζεται να δυναμώσει σωματικά έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει την πιεστική άμυνα δυνατότερων αντιπάλων. Οι Stefan Markovic,Ivan Paunic και Bojan Popovic θα έχουν μικρότερο ρόλο.
Small-forward θα είναι το νέο αστέρι της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Novica Velickovic. To ότι ήταν ο πρώτος παίχτης που διάλεξε στη νέα Ρεάλ ο Ettore Messina λέει από μόνο του πολλά. Ο Velickovic μπορεί να παίξει με μεγάλη επιτυχία τόσο στο 3 όσο και στο 4, ανάλογα με τις απαιτήσεις του προπονητή του. Είναι πανέξυπνος, βρίσκει πάντα διαδρόμους στην αντίπαλη άμυνα, μπορεί να πασάρει, να παίξει στο high post, στο low post, να σουτάρει τρίποντα, να τρέξει στον αιφνιδιασμό και άλλα πολλά. Δεν είναι θεαματικός αλλά ουσιαστικός και αυτό μετράει πολύ στις διοργανώσεις υψηλού επιπέδου. Όταν η Σερβία παίζει με 3 guards, ίσως να μετακινείται στο 4 ειδικά απέναντι σε light σχήματα του αντιπάλου. Αν δε γίνεται αυτό, στη θέση του power forward μάλλον θα βρίσκεται ο Milan Macvan. Ο Macvan είναι ένα επιθετικό όπλο ολκής. Μπορεί να τελειώσει τη φάση και με τα 2 χέρια, να παίξει κοντά στο καλάθι, μακριά από αυτό με mid-range shots και τρίποντα, να πασάρει με ακρίβεια σε κάθε κατάσταση και διακρίνεται για το μπασκετικό ΙQ του. Είναι, ωστόσο, προβληματικός αμυντικά και στα rebounds αλλά έχει πολύ καιρό για να βελτιωθεί καθώς είναι μόλις 20 ετών. Center θα είναι ο πιο έμπειρος παίχτης της Σερβίας και το μεγάλο αστέρι της, ο Nenad Krstic. O παίχτης των Oklahoma City Thunder, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επίθεσης των Σέρβων καθώς πολλές από τις επιθέσεις τους καταλήγουν εκεί. Προτιμά να παίζει με πλάτη κοντά στο καλάθι και από εκεί να ενορχηστρώνει τα post moves του, ενώ αν δεν μπορεί να κάνει αυτό, προτιμά το κοντινό σουτ (μερικές φορές και από μέση απόσταση) με πρόσωπο στο καλάθι. Είναι γενικότερα, πολύ σημαντικός για την επίθεση της Σερβίας καθώς αν δεν εκτελεί, μοιράζει την μπάλα στην περιφέρεια ή κάνει τα απαραίτητα screen. Σημαντικό πρόβλημα του είναι η έλλειψη ταχύτητας, απόρροια και των τραυματισμών που είχε, το οποίο τον δυσκολεύει απέναντι σε γρηγορότερους και δυνατότερους αντιπάλους καθώς και στην αντιμετώπιση του περιφερειακού σουτ αν γίνει αλλαγή στα μαρκαρίσματα. Άλλες λύσεις στη front-line αποτελούν ο Nemanja Bjelica (PF), o Kosta Perovic (ύψους 2.18 τείχος) και ο Miroslav Radjulica, οι οποίοι θα κληθούν να προσφέρουν όταν ο Krstic θα έιναι στον πάγκο.
Αν οι Σέρβοι ξεκινήσουν καλά το Eurobasket, τότε θα έχουν ενθουσιασμό και διάθεση για τη συνέχεια γεγονός που μπορεί να αποβεί καθοριστικό. Σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η έλλειψη εμπειριών από κρίσιμους αγώνες, την οποία ελπίζουν να υπερκεράσουν με την παρουσία του Duda στον πάγκο. Το ταλέντο τους ξεχειλίζει και το σύνολό τους είναι δεμένο, στοιχεία πολύ σημαντικά για μια διάκριση. Μένει να δούμε αν θα αδράξουν τώρα την ευκαιρία, ή αν θα μείνουν με υποσχέσεις για το μέλλον και φιλοδοξίες για επόμενες διοργανώσεις. Πάντως, είναι εγγυημένο ότι όποιος τους υποτιμήσει δε θα περάσει εύκολο βράδυ.
4. Τουρκία
Στα guards οι Τούρκοι δεν παρουσιάζονται τόσο δυνατοί. Τη θέση του play-maker, αναμένεται να μοιραστούν ο έμπειρος Kerem Tunceri, ο αμερικανοθρεμμένος και ταλαντούχος Engin Atsur και ο γνωστός σε εμάς από το πέρασμά του από τον Πανιώνιο Ender Arslan. Στο 2 μπορούν να παίξουν ο Omer Onan της Fenerbahce-Ulker, ο οποίος πάντως είναι ασταθής στο περιφερειακό σουτ, καθώς και ο Sinan Guler. Λύσεις εκεί μπορεί να δώσει και ο Tunceri.
Η μεγαλύτερη δύναμη της Τουρκίας, ωστόσο, ακούει στο όνομα Hidayet Turkoglu ο οποίος αγωνίζεται ως small-forward. Ο άσσος των Orlando Magic (για πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο γράφων, ο MVP της φετινής πορείας της ομάδας της Florida ως τους τελικούς του ΝΒΑ) είναι ένας πραγματικά εκπληκτικός παίχτης αν προσαρμοστεί στο ρόλο που του ταιριάζει σε μια ομάδα. Εξαιρετικός σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση, πολύ δυνατός στις διεισδύσεις, πολύ καλός χειριστής της μπάλας παρά το ύψος του (2.08m!), με δημιουργικές δυνατότητες μεγαλύτερες από πολλούς play-makers και έφεση στο pick n' roll. O Turkoglu είναι πραγματικά ένας χαρισματικός all-around παίχτης με ηγετικές ικανότητες, ειδικά στα κρίσιμα σημεία, και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο αναμένεται να πρωταγωνιστήσει. Για να γίνει, ωστόσο, αυτό θα πρέπει ο Tanievic να εμπιστευτεί εξ'ολοκλήρου τα ηνία της ομάδας σε αυτόν. Ο Hedo είναι ένας από τους καλύτερους point-forwards στο ΝΒΑ και για να μην αναλωθεί σε κακές επιλογές (όπως έκανε πολλές φορές πριν βρει τη θέση του στους Magic) επιβάλλεται να ελέγχει αυτός το παιχνίδι της ομάδας του, να έχει δηλαδή πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του και να επιλέγει εκείνος πώς θα πράξει στην κάθε φάση. Power-forward θα είναι το έταιρο αστέρι των Τούρκων, ο εκρηκτικός και αθλητικός Ersan Ilyasova. Παρά τους τραυματισμούς που τον ταλαιπώρησαν στο παρελθόν, o Ilyasova είχε μια εξαιρετική χρονιά με την Barcelona (10.5 ppg, 7 rpg στην Euroleague) γεγονός που του χάρισε μια δεύτερη ευκαιρία στο ΝΒΑ και τους Milwaukee Bucks. Ο Ilyasova, αποτελεί απειλή για κάθε ομάδα περισσότερο κοντά στο καλάθι , χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει περιφερειακό σουτ αφού φέτος στη Euroleague είχε 40,3% στα τρίποντα. Στη θέση του center, τώρα, θα πρέπει να αποδώσουν ποιοτικά τα μεγάλα κορμιά των Τούρκων, οι νεαροί Oguz Savas, Semih Erden, Omer Asik. Αμυντικά δεν αναμένεται να έχουν προβλήματα, σίγουρα όμως θα χρειαστεί και η επιθετική τους συμβολή έτσι ώστε να μην εγκλωβιστεί η ομάδα και αρχίσει ο Turkoglu να βομβαρδίζει αδιακρίτως από την περιφέρεια.
Συνολικά, η Τουρκία είναι μια καλή ομάδα αλλά μεγάλο της στοίχημα είναι να μείνει για μια φορά ενωμένη, χωρίς συγκρούσεις στο εσωτερικό της και να κερδίσουν με την αξία τους λίγο μεγαλύτερο ρόλο κάποιοι από τους πολλούς ρολίστες της. Αν γίνει αυτό, ίσως έχει τύχη, αλλιώς..5-8.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου