Το Eurobasket 2009 είναι πλέον παρελθόν. Την Κυριακή το βράδυ, έλαβαν χώρα και οι τελευταίοι του αγώνες καθορίζοντας τις θέσεις στη ζώνη των μεταλλίων. Τα προγνωστικά επιβεβαιώθηκαν και οι Ισπανοί βρίσκονται επιτέλους στην κορυφή της Ευρώπης και μπορούν να απολαύσουν το νέκταρ της επιτυχίας. Λίγες ώρες νωρίτερα, η Ελλάδα μετά από έναν ακόμα συγκλονιστικό αγώνα, έκαμψε την αντίσταση της Σλοβενίας και κατάφερε να νικήσει μετά από πολύ καιρό σε μικρό τελικό διεθνούς διοργάνωσης.
Ελλάδα-Σλοβενία 57-56
Όλοι ξέραμε πριν από αυτό το ματς ότι το επίπεδο δε θα ήταν υψηλό. Αυτό συνέβη καθώς βρέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο πιο κουρασμένες ομάδες του τουρνουά, γεγονός που φάνηκε καθ'όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού με την παντελή αστοχία, την έλλειψη καθαρού μυαλού και την απουσία ταχύτητας. Η Ελλάδα ξεκίνησε αρκετά καλά αμυντικά κυρίως. Έχτισε μια διαφορά κοντά στους 10 πόντους και την κρατούσε με σχετική ευκολία μέχρι την 4η περίοδο. Για μια ακόμη φορά, ωστόσο, μερικές κακές επιλογές στην επίθεση, η προβλεψιμότητα και η καθυστέρηση των plays μας καθώς και το τραγικό ποσοστό μας στα τρίποντα (4/20) δε μας επέτρεψαν να καθαρίσουμε το παιχνίδι. Μοιραία, λοιπόν, μετά από ένα μικρό ξέσπασμα της Σλοβενίας βρεθήκαμε στην κόψη του ξυραφιού, κατακτώντας τελικά την 3η θέση μετά από ένα γνωστό thriller στο τέλος.
Οι Σλοβένοι από την αρχή αποφάσισαν να ρισκάρουν το τρίποντό μας. Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, ότι δεν έχουμε κλασικούς σουτέρ με τόσο μεγάλη προσωπικότητα σε αυτήν την ομάδα, ώστε ο αντίπαλος να φοβάται να τους δώσει έστω και μερικά εκατοστά. Εκτός των άλλων, ο Βασίλης Σπανούλης είχε παίξει γύρω στα 80 λεπτά μέσα σε 2 μέρες και δεν μπορούσε να αντέξει άλλο. Εφόσον, λοιπόν, η Σλοβενία έκλεισε τόσο πολύ την άμυνά της και εμείς δεν μπορούσαμε να την ανοίξουμε από την περιφέρεια, έπρεπε να βρούμε έναν άλλο τρόπο για να φτάσουμε κοντά στο καλάθι. Αυτός άκουγε στο όνομα Σοφοκλής Σχορτσιανίτης (23pts 6rebs 2stls 2bs). Ο Σόφο αποτέλεσε το κλειδί του αγώνα καθώς οδήγησε σε επιτυχία την πολιορκία της σλοβενικής άμυνας παίζοντας το ρόλο του ...πολιορκητικού κριού. Βάζοντας πλάτη 2 και 3 Σλοβένους πολλές φορές ο Έλληνας παίχτης σκόραρε, έφθειρε με fouls τους αντιπάλους του, έπαιξε αποτελεσματική άμυνα και έδειξε για μια ακόμα φορά αναγεννημένος. Πέραν αυτού, όμως, η Ελλάδα παρουσιάστηκε πολύ στατική, γεγονός που φάνηκε στο τέλος του αγώνα με τις κακές επιλογές στο τέλος του χρόνου επίθεσης απέναντι στην πιεστική άμυνα των Σλοβένων. Ούτε σε αυτό το ματς χρησιμοποιήθηκαν πολλές λύσεις από τον πάγκο και έτσι ο Σπανούλης έφτασε να παίζει πάλι 36 λεπτά. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι σε αυτόν τον αγώνα, στον οποίο πολλές φορές στο παρελθόν παρουσιαστήκαμε σνομπ και αδιάφοροι, φέτος μπήκαμε με πάθος και φανερός στόχος μας ήταν το μετάλλιο. Σε αυτό θεωρώ ότι έπαιξε το ρόλο του και το γεγονός ότι δεν είχαμε τόσες βλέψεις στον ημιτελικό με τους Ισπανούς και είχαμε θέσει ως στόχο τη νίκη στο μικρό τελικό. Οι Σλοβένοι, αντίθετα παρουσιάστηκαν πιο παθητικοί, δυσκολεύθηκαν πολύ από την άμυνα της Ελλάδας πάνω στον Erazem Lorbek και τον Bostjan Nachbar και η αντεπίθεση του σκασμένου Jaka Lakovic στο τέλος δε στάθηκε αρκετή για να τους χαρίσει το πρώτο τους μετάλλιο.
Ισπανία-Σερβία 85-63
Ο τελικός του Eurobasket είχε από την αρχή ένα ξεκάθαρο φαβορί. Οι Ισπανοί απέδειξαν αυτόν τον τίτλο και κατά τη διάρκεια του αγώνα, τον οποίο γρήγορα μετέτρεψαν σε παράσταση για ένα ρόλο. Το ξεκούραστο βράδυ των Ισπανών απέναντι στην Ελλάδα στον ημιτελικό, εν αντιθέσει με την αγχώδη νίκη των Σέρβων στην παράταση, επηρέασε αρκετά το παιχνίδι. Εκτός αυτού, η απειρία των Σέρβων, οι οποίοι έτρεχαν συνεχώς μέσα στον αγώνα παίζοντας κατ'αυτόν τον τρόπο στο ρυθμό των Ισπανών, δεν μπορούσε παρά να έχει αρνητικά αποτελέσματα για αυτούς. Αν προσθέσουμε σε αυτά και την κλάση του μεγάλου Pau Gasol, ο οποίος ήταν κυρίαρχος και στις 2 πλευρές του γηπέδου, τα αθλητικά προσόντα και την ποιότητα του Rudy Fernandez αλλά και την πιεστική άμυνα στα όρια του foul (τις περισσότερες φορές υπέρ των ορίων) τότε το τελικό αποτέλεσμα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Το παιχνίδι δε χρήζει σχολιασμού, καθώς από την αρχή ως το τέλος οι Ισπανοί ήταν κυρίαρχοι και δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Κέρδισαν πανάξια, λοιπόν, το πρώτο τους Eurobasket ενώ οι υπερταλαντούχοι Σέρβοι έμειναν απολύτως ευχαριστημένοι με το αργυρό μετάλλιο, αλλά είναι βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον όταν θα έχουν αναπτυχθεί περισσότερο ως παίχτες θα επιστρέψουν για να διεκδικήσουν το χρυσό. Όπως είχαν γράψει,άλλωστε και πάνω στη σημαία που κρατούσαν κατά τη διάρκεια της απονομής, "Sky is the Limit" για αυτήν την ομάδα του Duda Ivkovic, ο οποίος πρόσθεσε στη συλλογή του μια ακόμα διάκριση. Θα περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε τα τρομερά "μωρά" της Σερβίας και του χρόνου στο Mundobasket πιο έμπειρους και έτοιμους για περισσότερες διακρίσεις. Όσο για τους Ισπανούς, όλοι ξέρουμε ότι θα είναι και του χρόνου σε υψηλό επίπεδο και όταν είναι πλήρεις πολύ δύσκολα τους χτυπάει άλλη ομάδα πλην των ΗΠΑ.
p.s. Όσο και αν πολλοί αντιπαθούν την Ισπανία και τους παίχτες που απαρτίζουν αυτή την υπερομάδα, δεν μπορεί να μη χάρηκε κάποιος αγνός φίλαθλος με τις εκφράσεις των παιχτών μετά την κατάκτηση του Eurobasket. Οι Ισπανοί, μετά το στραπάτσο της Μαδρίτης το 2007 είχαν πραγματικό καημό και φοβερό άγχος για την κατάκτηση της κορυφής. Νομίζουμε, λοιπόν, ότι πλέον μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στο γαλήνιο χαμόγελο του ηγέτη τους.
Well done Pau. You won it all.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου