Το πρώτο τριήμερο του Eurobasket παρήλθε και μαζί με αυτό μας αποχαιρέτησαν και οι 4 χειρότερες ομάδες του. Ισραήλ, Λετονία, Μ. Βρετανία και Βουλγαρία αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων και δε θα μας απασχολήσουν σε αυτήν την απόπειρά μας να δούμε τι εκλάβαμε στην 1η και τι να περιμένουμε στη 2η φάση από τις ομάδες που κατάφεραν να προκριθούν. Για να δούμε λοιπόν:
1ος όμιλος
ΕΛΛΑΔΑ: Μέχρι τώρα, το μόνο πραγματικά ανταγωνιστικό παιχνίδι που έδωσε η Εθνική μας ήταν απέναντι στην Κροατία, καθώς αυτό με τα Σκόπια ήταν αρκετά εύκολο λόγω της πλήρους ανικανότητας των Σκοπίων να παίξουν οργανωμένο και σοβαροφανές μπάσκετ, ενώ αυτό με το Ισραήλ ήταν υπερβολικά ανοιχτό και ελεύθερο από σκοπιμότητες για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Το γεγονός όμως παραμένει ότι η Ελλάδα έχει δείξει συγκέντρωση και ως εκ τούτου αποτελεσματικότητα, ιδίως στο 1ο ημίχρονο των παιχνιδιών, με σωστή εκτέλεση της φιλοσοφίας του Kazlauskas. Η τελευταία, από αυτά που είδαμε στην 1η φάση, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:
-συνεχή figure 8 στην αρχή των επιθέσεων του πρώτου δεκαλέπτου, με την μπάλα να καταλήγει τις περισσότερες φορές στα χέρια του Σπανούλη, ο οποίος ακολούθως εκτελεί ένα high pick-n-roll με τον Σχορτσιανίτη ή τον Μπουρούση και συνήθως μετά πασάρει έξω στους ακροβολισμένους Περπέρογλου, Φώτση ή Καλαμπόκη
-εναλλακτικά, πάσα στον Μπουρούση στην κορυφή του τριπόντου, ο οποίος επιλέγει είτε να σουτάρει για 3, είτε να πασάρει στο Sofo ή στον Κουφό μέσα στη ρακέτα για ένα ιδιότυπο high-low
-entry pass στο low-post στο Sofo για δημιουργία καταστάσεων από το επερχόμενο σίγουρο double-team
-dribble penetration του Ζήση που ακολουθείται από midrange εκτέλεση ή πάσα έξω
-ταχύτατες επελάσεις του Καλάθη και ακριβέστατες πάσες στους ψηλούς
-πίεση στα 3/4 του γηπέδου σε ανύποπτες στιγμές, με σκοπό να κουράσουν και να πανικοβάλουν τους αντίπαλους pg's (βλέπε Ukic)
Εκτός αυτών, πρέπει να αναφέρουμε και ιδιαίτερες περιπτώσεις παικτών, με πρώτο το Sofo, ο οποίος φαίνεται να έχει βελτιώσει αρκετά τα post moves, την ευελιξία και το court vision του, παίρνοντας σχεδόν πάντα τη σωστή απόφαση για πάσα ή για τελείωμα σε κάθε ποστάρισμά του. Επιπροσθέτως, ο Μπουρούσης φαίνεται να μην έχει αντίπαλο προς το παρόν στα (αμυντικά κυρίως) rebounds, ο Σπανούλης θα πρέπει να μειώσει ελαφρά τα λάθη του (4 μ.ό.), ο Κουφός να αποκτήσει παραπάνω αυτοπεποίθηση και ο Γλυνιαδάκης να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Εύφημο μνεία αξίζουν ακόμα οι ουσιαστικοί Καλαμπόκης και Καϊμακόγλου, όπως και η ευχάριστη έκπληξη Νίκος Ζήσης, που σε ρόλο pg είναι μέχρι στιγμής θετικότατος, τόσο οργανωτικά όσο και όποτε χρειαστεί εκτελεστικά.
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί ενόψει 2ου γύρου είναι η διαχείριση, κυρίως από τη μεριά του Kazlauskas, των μεγάλων διαφορών, οπότε και θα πρέπει να εφαρμόζεται καλυτερο rotation και πιο αργό tempo, καθώς από εδώ και πέρα τα περιθώρια για λάθη και μακρά black-outs στενεύουν. Αν η Εθνική όμως συνεχίσει να έχει τις άριστες επιλογές στην επίθεση και μια συνέπεια στο αμυντικό κομμάτι, τότε θεωρώ ότι δε θα είναι δύσκολο να φτάσουμε στους προημιτελικούς αήττητοι.
ΓΑΛΛΙΑ: Οι Γάλλοι δεν έφτασαν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης στην 1η φάση και η αήττητη συγκομιδή τους οφείλεται περισσότερο στο μάλλον χαμηλό επίπεδο των αντιπάλων τους. Αγκομάχησαν στην επίθεση παρά το επιθετικό ταλέντο τους, στηριζόμενοι σχεδόν αποκλειστικά στους NBAers Parker, Diaw, Batum και Turiaf, με τον Florent Pietrus να μην έχει ικανοποιήσει ακόμα. Ευχάριστη νότα (με 5/10 τρίποντα) ο πολλά υποσχόμενος και draftee των Spurs Nando De Colo που προσφέρει σκοράρισμα από τον πάγκο. Με περισσότερες βοήθειες από τους αναπληρωματικούς ψηλούς Traore και Koffi και με την ίδια συνεπή παραγωγή από τους πρωταγωνιστές της ομάδας, η Γαλλία πιθανότατα θα υπερκεράσει Κροατία και Σκόπια και θα παίξει την πρωτιά στον όμιλο στο τελευταίο παιχνίδι με την Ελλάδα.
ΚΡΟΑΤΙΑ: Το roster της Κροατίας κατά τη γνώμη μου της επιτρέπει να συνεχίζει να έχει όνειρα για κάτι μεγάλο, παρά την προβληματική εμφάνισή της στο παιχνίδι με την Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι μερικές θεμελιώδεις διορθωτικές κινήσεις, με κυριότερες τη μείωση των προσπαθειών και του όλου χρόνου που κρατάει την μπάλα ο Ukic και την περαιτέρω εκμετάλλευση της δύναμης και αποτελεσματικότητας του Mario Kasun. Κατά τα άλλα, ο Vujcic κάνει τη δουλειά του καλά αλλά είναι αμφίβολο πόσο θα αντέξουν τα γόνατά του, ο Planinic είναι ως συνήθως all-around εξαιρετικός (26 π., 14 reb, 15 assists σύνολο), ο Popovic σουτάρει αδιακρίτως και επιτυχημένα, τουλάχιστον μέχρι στιγμής (5/9 τρίποντα), ενώ οι ψηλοί Banic (από τον οποίο περιμένουμε να δείξει την αξία του) και Nicevic θα πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο. Η λογική λέει ότι χάρη στο ταλέντο και μόνο, οι Κροάτες θα μπορέσουν να νικήσουν τουλάχιστον μία εκ των Γερμανίας και Ρωσίας και να προκριθούν ως 3οι ή 4οι.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η απουσία του Nowitzki φαίνεται ότι έδωσε ισχυρό κίνητρο στον Dirk Bauermann και τους Γερμανούς παίκτες να αποδείξουν ότι μπορούν και χωρίς αυτόν. Δεν εξηγείται αλλιώς η μαχητικότητα που έχουν επιδείξει, παίζοντας σκυλιασμένη άμυνα και φτάνοντας κάθε παιχνίδι στα άκρα. Το ταλέντο τους μπορεί να μην εντυπωσιάζει, έχουν χτίσει όμως μία ομάδα που δεν πρέπει κανείς να την υποτιμήσει (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας), καθώς το κράμα έμπειρων και νεαρών παικτών που έχουν δημιουργήσει μπορεί ώρες ώρες να μοιάζει ασύνδετο και ανοργάνωτο πάνω στο παρκέ, αλλά την κρίσιμη στιγμή μπορεί να κάνει την αναπάντεχη ζημιά. Κάπως έτσι αιφνιδίασε στο τέλος τους Λετονούς και πήρε την πρόκριση από ένα φαινομενικά χαμένο παιχνίδι. Μέχρι στιγμής πρωταγωνιστής είναι ο πιο ώριμος από ποτέ Jan Jagla, με συμπαραστάτες τους αξιόπιστους σουτέρ Demond Greene και Sven Schultze, ενώ αποκάλυψη είναι ο άσημος pg Heiko Schaffartzik. Οι Γερμανοί έχουν το πλεονέκτημα για την πρόκριση στα προημιτελικά, καθώς έχουν νικήσει τη Ρωσία. Μία νίκη εναντίον της Κροατίας θα αποτελούσε ιδανικό σενάριο, δίνοντάς τους την 3η θέση.
ΡΩΣΙΑ: Β αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν προσπαθεί με αλχημείες ο David Blatt, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο μέχρι τώρα από τους Ρώσους, δεδομένου του ελλιπέστατου roster τους και της προφανέστατης απουσίας ομοιογένειας στην ομάδα. Ο McCarty και ο αναπάντεχα καλός Sergey Bykov αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του σκοραρίσματος, ενώ ο Mozgov (με τις 7 συνολικά τάπες) έχει καλύψει σχετικά αξιοπρεπώς το κενό του Sasha Kaun στο "5". Από εκεί τα πέρα τα πράγματα είναι κάπως απογοητευτικά, με σημείο αναφοράς την ανεπάρκεια των Ponkrashov (λιγότερο), Monya (σε κάθετη πτώση) και Vorontsevic (που δεν επιβεβαιώνει τις προσδοκίες που δημιούργησε στο "Ακρόπολις"). Στη 2η φάση τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τη Ρωσία και δε νομίζω να καταφέρει να νικήσει κάποιον άλλο εκτός από τα Σκόπια, κάτι που σημαίνει ότι πιθανότατα θα μας αποχαιρετήσει νωρίς.
Π.Γ.Δ.Μ.: Η μόνη ομάδα του 1ου ομίλου που η λογική (και η ευρύτερη επιθυμία) λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει στους "8". Το άναρχο και χωρίς το παραμικρό επιθετικό πλάνο (εκτός και αν τέτοιο θεωρούνται τα συνεχή τρίποντα από παντού) παιχνίδι της μας κάνει να θέλουμε να αποκλειστούν όσο το δυνατόν συντομότερα. Μοναδικοί (κάπως) διασωθέντες ο Massey (που ο ανεκδιήγητος προπονητής του επιμένει να τον ξεκινά στον πάγκο) και ο πολύ δυνατός Pero Antic. Από τους υπόλοιπους (πολύ) λίγα πράγματα. Μόνο και μόνο για την υπομονή που δείξαμε έως τώρα, ελπίζουμε να μας ανταμείψουν με 3 καθαρές ήττες στη 2η φάση.
2ος όμιλος
ΤΟΥΡΚΙΑ: Μέχρι στιγμής η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης μαζί με την Ελλάδα, οι Τούρκοι έχουν δικαιολογημένα υψηλές βλέψεις για τη συνέχεια, όντας η μόνη ομάδα που ξεκινά με ρεκόρ 2-0 στο 2ο όμιλο. Ο Hedo Turkoglu είναι η ηγετική μορφή στο παιχνίδι τους, συνεπικουρούμενος στο σκοράρισμα από τους εντυπωσιακούς Ilyasova και Arslan, ενώ οι νεαροί ψηλοί Asik και Savas αφήνουν μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον και ο Tunceri δημιουργεί μαεστρικά (13 assists). Όλα αυτά βέβαια έγιναν εφικτά με την αποχώρηση του βεντετισμού που έφερναν μαζί τους οι Okur και (κυρίως) Turkcan, με αποτέλεσμα οι ρολίστες της ομάδας να βρουν την απαιτούμενη ησυχία και συγκέντρωση για να αποδώσουν στο 100% των δυνατοτήτων τους. Το τι θα κάνει στη 2η φάση είναι δύσκολο να προβλεφθεί, όμως θεωρώ ότι έχει τα φόντα και την ομοιογένεια για να κερδίσει 2 από τα 3 παιχνίδια (με πιθανότερη την ήττα απέναντι στην Ισπανία).
ΣΛΟΒΕΝΙΑ: Καλή απόδοση μέχρι τώρα από τους Σλοβένους στο τουρνουά, που φαίνεται να αποβάλουν κάποιες παιδικές ασθένειες, καταφέρνοντας να γυρίσουν ένα σχεδόν χαμένο παιχνίδι απέναντι στους Ισπανούς. Πολύ καλή δουλειά από τον πάγκο από τον Jurij Zdovc, που έχει ευτυχήσει να έχει σε πολύ καλή κατάσταση τους έμπειρους Jaka Lakovic, Nachbar και τους νεότερους Erazem Lorbek, Goran Dragic. Περιμένω την ισχυροποίηση της frontline με μεγαλύτερη συνεισφορά από τον Primoz Brezec, καθώς και με την (ελπίζω) πλήρη επιστροφή του Smodis, τον οποίο η Σλοβενία έχει οπωσδήποτε ανάγκη αν θέλει να χτυπήσει το χρυσό μετάλλιο. Όσον αφορά τη 2η φάση, πιστεύω ότι οι Σλοβένοι θα κερδίσουν εύκολα ή δύσκολα Πολωνία και Λιθουανία και ότι έχουν τη δυνατότητα να τερματίσουν από 1οι έως και 3οι στον όμιλο.
ΣΕΡΒΙΑ: Ασταθές παρουσιάστηκε στην 1η φάση το συγκρότημα του Dusan Ivkovic, ξεκινώντας με μία εκπληκτικά εκτελεσμένη (κυρίως στην άμυνα) νίκη επί των Ισπανών και συνεχίζοντας με μία απογοητευτική ήττα από τους Σλοβένους και μία αδιάφορη και εύκολη επικράτηση επί των rookies Βρετανών. Η αστάθεια αυτή δικαιολογείται από τον πολύ μικρό μέσο όρο ηλικίας των ταλαντούχων Σέρβων, όμως ο "Duda" θα πρέπει να αυξήσει την επιθετική παραγωγή της ομάδας του μέσα από την περαιτέρω εκμετάλλευση των κύριων επιθετικών όπλων του, δηλαδή τον έμπειρο Nenad Krstic και τους νεαρούς αλλά θαυματουργούς Tepic, Teodosic και Velickovic. Η άμυνα και τα λάθη είναι ήδη σε άριστο επίπεδο (1οι και στις δύο αυτές κατηγορίες), το ζητούμενο είναι η σταθερότητα και το κοντρολάρισμα του tempo στα χρονικά σημεία που απαιτείται. Το σε ποια θέση του 2ου ομίλου θα τερματίσει η Σερβία είναι πραγματικά μυστήριο, καθώς όλα είναι ανοιχτά. Το παιχνίδι στο οποίο ενδεχόμενη νίκη θα της εξασφαλίσει πιθανώς την πρόκριση είναι αυτό με την πάντα υπολογίσιμη Λιθουανία.
ΙΣΠΑΝΙΑ: Σίγουρα δεν είναι αυτή η ισχυρότατη Ισπανία που περιμέναμε. Αντίθετα με τις προβλέψεις μας, ο ερχομός του Scariolo στον πάγκο φαίνεται ότι επηρέασε αρκετά το παιχνίδι των Ισπανών, οι οποίοι φαίνονται πιο αδιάφοροι, ανοργάνωτοι, λιγότερο συγκεντρωμένοι (έχουν χάσει δύο φορές μεγάλα προβαδίσματα) και με πιο αφηρημένο πλάνο στην επίθεση απ' ότι υπό τους προκατόχους του Pepu Hernandez και Aito Reneses. Γενικότερα φαίνονται να μην εμπνέουν σιγουριά από την παρουσία του και αυτό φαίνεται στο παρκέ, όπου δείχνουν στατικοί και ότι βασίζονται εξ ολοκλήρου στις σπασμωδικές ατομικές εκλάμψεις του Pau Gasol, του Navarro και του Rudy. Κατά τα άλλα, εγγύηση όπως πάντα αποτελεί ο Felipe Reyes κοντά στο καλάθι, ενώ ο υπερταλαντούχος Ricky Rubio είναι θετικός χωρίς να εντυπωσιάζει. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι οι Ισπανοί θα βρουν το δρόμο τους, αρχής γενομένης από τα παιχνίδια της 2ης φάσης, καθώς διαθέτουν ικανότατες μονάδες που παίζουν κάθε καλοκαίρι μαζί και έχουν αποκτήσει τέτοια ομοιογένεια, ώστε στις δύσκολες στιγμές να δείχνουν χαρακτήρα μεγάλης ομάδας και να θριαμβεύουν. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, η Ισπανία θα τερματίσει σε μία από τις 2 πρώτες θέσεις του ομίλου, παίζοντας την πρωτιά εναντίον της Τουρκίας.
ΠΟΛΩΝΙΑ: Η ισχυρότατη frontline, με Gortat, Lampe και Ignerski να εντυπωσιάζουν, οι αναλαμπές των guards Logan και Szubarga και η δύναμη της έδρας έφτασαν τους Πολωνούς στο παρόν ρεκόρ (1-1), όμως από εδώ και πέρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Για να μπορέσουν να πετύχουν κάποια νίκη στον όμιλο (με πιο εφικτή μία επί των άπειρων Σέρβων) και να διεκδικήσουν την πρόκριση στους "8", θα πρέπει να περιορίσουν τα κενά διαστήματα, να βελτιώσουν το προβληματικό shot selection τους (κυρίως από Logan και Ignerski) και να ψάξουν βοήθειες από τον πάγκο.
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ: Όπως είπαμε και χθες, ο μεγαλύτερος λόγος της μέχρι τώρα αποκαρδιωτικής εμφάνισης της Λιθουανίας ακούει στο όνομα Ramunas Butautas. Οι Λιθουανοί παίκτες και οπαδοί έχουν πλεόν ανοικτή κόντρα μαζί του, ενώ το παιχνίδι της ομάδας είναι υπερβολικά στατικό και προβλέψιμο. Χαρακτηριστικό είναι ότι καλύτεροι μέχρι στιγμής είναι οι δεύτερες λύσεις (συγκεκριμένα ο αποτελεσματικός Petravicius και ο σουτέρ ολκής Jasaitis), με τους Kleiza, αδερφούς Lavrinovic και Javtokas να κινούνται σε χαμηλά για το επίπεδό τους στάνταρ απόδοσης. Οι κομβικές απουσίες των Siskauskas, Kaukenas και Jasikevicius έχουν εμφανώς πλήξει σε μεγάλο βαθμό τη Λιθουανία στους guards, όμως φυσικά κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει το ειδικό βάρος που αυτή φέρει πάντοτε ως ομάδα. Θα είναι σίγουρα βελτιωμένη στη 2η φάση και θα παλέψει για την πρόκριση, όντας ικανή στην καλύτερή της μέρα να χτυπήσει και τα 3 παιχνίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου