Τριήμερη παράταση

Με αυτό το μεγάλο σουτ του Νίκου Χατζηβρέττα ο Άρης πήρε χθες στο τελευταίο δευτερόλεπτο τη νίκη απέναντι στο Μαρούσι στον πρώτο αγώνα των προκριματικών της Euroleague. Μία νίκη όμως που προφανώς έχει μόνο ψυχολογική σημασία ενόψει του επαναληπτικού της Παρασκευής στο Ο.Α.Κ.Α., εφόσον στον επόμενο γύρο θα προκριθεί η ομάδα με το μεγαλύτερο point differential. Από την άλλη, το ψυχολογικό αυτό momentum είναι σίγουρο ότι θα ευνοήσει τον ίδιο το Χατζηβρέττα, ο οποίος φαίνεται να απολαμβάνει το ρόλο του βασικού scoring option (μαζί με Kee-Kee Clark και Andrew Betts).

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η εμφάνιση του Χατζηβρέττα ήταν θετική καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα. Αρκετές φορές αναλώθηκε σε άσκοπο overdribbling και τραβηγμένες 1-on-1 προσπάθειες που ξεκινούσαν 6-7 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του shot clock. Η επιθυμία του να προβεί σε πολλές προσωπικές ενέργειες πάντως δεν ήταν πάντοτε αναίτια, καθώς ήταν φανερό ότι ο Άρης έψαχνε σπανιότατα να πάρει πόντους μέσα από το ομαδικό παιχνίδι, δείχνοντας ότι η ομάδα δεν έχει δέσει ακόμα. Παρατηρήσαμε την πλήρη απουσία plays και οργανωμένων επιθέσεων, κάτι που εν μέρει δικαιολογείται από το γεγονός ότι η ομάδα είναι ουσιαστικά ακόμα στην προετοιμασία της. Η προφανής εντολή από τον πάγκο ήταν η μπάλα να πηγαίνει είτε στον Betts στο low post, είτε στους Χατζηβρέττα και Clark στην περιφέρεια για να σουτάρουν off-the-dribble (με όχι πάντα καλές προϋποθέσεις).

Το Μαρούσι, από την άλλη, έδειξε αρκετά πιο διαβασμένο στην επίθεση, έχοντας δουλέψει αρκετά τις συνεργασίες μεταξύ των ψηλών και τις inside the paint πάσες, εκμεταλλευόμενο τις πολύ αργές περιστροφές των ψηλών του Άρη. Homan (κυρίως), Καϊμακόγλου και Μαυροειδής ήταν θετικοί στο μεγαλύτερο μέρος, με τον Gordon να βοηθάει δημιουργώντας τα δικά του σουτ και τον Πελεκάνο να προσφέρει τη γνωστή του ενέργεια. Ιδιαίτερα θετική εντύπωση μας άφησε και ο Μάριος Μπατής, ο οποίος έδωσε δείγματα ενός πολύ αξιόπιστου spot-up shooter. Συνολικά το Μαρούσι καταβλήθηκε από τη σχετική έλλειψη εμπειρίας και συγκέντρωσης που προκάλεσε μερικές κακές επιλογές στο τέλος (π.χ. βιαστικό τρίποντο Καϊμακόγλου σε μία κρίσιμη στιγμή), καθώς και από τον παράγοντα έδρα, που πάντα στο Αλεξάνδρειο είναι καθοριστικός.

Γενικότερα, πάντως, το παιχνίδι ήταν σχετικά χαμηλού επιπέδου, με τις σκληρές άμυνες και τις επιθέσεις με απροσδιόριστο πολλές φορές προσανατολισμό να έχουν τον πρώτο λόγο. Επιπροσθέτως, οι Αμερικανοί Jeremy Richardson και Quinton Day φάνηκαν να μην έχουν προσαρμοστεί ακόμα στα νέα δεδομένα και στον τρόπο που θέλει ο Andrea Mazzon από αυτούς να αγωνίζονται, περιμένουμε όμως στον αγώνα της Παρασκευής να εμφανιστούν πιο έτοιμοι και συγκεντρωμένοι. Ο Κακιούζης ήταν ο γνωστός Κακιούζης, ακριβώς όπως τον θυμόμασταν: μη αθλητικός και μετριότατος αμυντικός, αλλά ικανότατος στο off-the-ball movement και στο περισταστιακό spot-up τρίποντο. Τέλος, το επιθετικό foul του Keys στην φάση πριν το καθοριστικό τρίποντο του Άρη κρίνεται υπερβολικό, αλλά ο Brazauskas ούτως ή άλλως πάντα είχε μία τάση να σφυρίζει αυστηρά.

Αναμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον το do-or-die παιχνίδι της Παρασκευής για να μάθουμε ποια θα είναι η τρίτη ελληνική ομάδα που θα έχει ελπίδες να συντροφεύσει Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στη φετινή, ιδιαίτερα ανταγωνιστική όπως αναμένεται, Euroleague...