Τις 2 βδομάδες που μας πέρασαν έγινε η βασική προετοιμασία της Εθνικής μας ομάδας. Δώσαμε 9 φιλικά με αρκετά καλές ομάδες (αν εξαιρέσουμε τα 2 με τη Ρουμανία που ήταν απλά ξεμούδιασμα και το προτελευταίο με τη Βουλγαρία που πάντως συμμετέχει στο Eurobasket) και από αυτά νικήσαμε στα 7. Βάσει αυτών των παιχνιδιών, λοιπόν, βγάλαμε μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το τι θα δούμε στο Ευρωμπάσκετ 2009 που ξεκινάει σε 6 μέρες στην Πολωνία. Πάμε να εξετάσουμε, λοιπόν, τα θετικά και τα αρνητικά όπως τα είδαμε εμείς σε αυτά τα φιλικά.
- Η Εθνική επιτέλους έχει νέο πρόσωπο. Το στατικό μπάσκετ με σχεδόν αποκλειστική προτεραιότητα στην άμυνα έχει δώσει τη θέση του σε ένα πιο γρήγορο παιχνίδι, με πολλά drives, λιγότερα split-outs, περισσότερους αιφνιδιασμούς, χωρίς ωστόσο να είναι στόχος του προπονητή η εξασθένιση της αμυντικής μας προσπάθειας.
- Αναγεννημένος παρουσιάζεται ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, γεγονός που δίνει άλλο αέρα στην ομάδα μας μέσα στη ρακέτα αν έχει διάρκεια στην απόδοσή του. Ο Έλληνας διεθνής είναι εμφανώς αδυνατισμένος και κυρίως φαίνεται να έχει μεγάλη διάθεση να αποδείξει ότι μπορεί να παίξει ακόμα ποιοτικό μπάσκετ. Παίζει αρκετά καλά επιθετικά στο 1 on 1 με τον αντίπαλο ψηλό, πασάρει εξαιρετικά στη weak-side όταν τον κλείνουν με double-team και βάζει και τις περισσότερες βολές. Σε αυτό τον βοηθάει και ο Jonas Kazlauskas, ο οποίος φαίνεται να έχει στο playbook του συστήματα αποκλειστικά για το Σόφο, έτσι ώστε η Εθνική να εκμεταλλεύεται τη θηριώδη δύναμή του. Στην άμυνα είναι εξίσου καλός. Κλείνει τους διαδρόμους, αλλάζει αποτελεσματικά στα pick n' rolls και ακολουθεί, τις περισσότερες φορές επιτυχημένα, τον κοντύτερο παίχτη ενώ με τον όγκο του προσπαθεί να βοηθήσει και στα block-outs για το rebound. Χτυπητό αρνητικό σημείο, ωστόσο, ήταν στον τελευταίο αγώνα το transition defense του (όχι μόνο αυτού αλλά και όλης της Ελλάδας) κόντρα σε μια γρήγορη ομάδα όπως η Σλοβενία, με εμπειρότατα guards που μπορούν να πασάρουν γρήγορα και σωστά στο ανοιχτό γήπεδο.
- Ρυθμό φαίνεται να έχει βρει και ο Νίκος Ζήσης, αφού είναι ο πιο αξιόπιστός μας σουτέρ 3 πόντων και mid-range, ενώ κάνει και αρκετά drives επιδιώκοντας μια επαφή που θα τον στείλει στη γραμμή για 2 βολές. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτα για την άμυνα του Ζήση, καθώς αυτή τις περισσότερες φορές είναι υποδειγματική.
- Βελτιωμένος επιθετικά είναι και ο Κώστας Κουφός, ένα από τα νέα πρόσωπα της Εθνικής, ειδικά όταν βρίσκεται στο low-post ή όταν παίζει pick n' roll με τον Καλάθη. Όταν δεν κάνει αυτά, πάντως, παρουσιάζεται λίγο χαμένος πάνω στο παρκέ ενώ συχνά υποπίπτει σε αχρείαστα fouls που μπορεί να στοιχίσουν αν γίνουν τη λάθος στιγμή σε κρίσιμο ματς.
- Και το άλλο νέο πρόσωπο εξ Αμερικής, ο Νικ Καλάθης, φαίνεται να τα πηγαίνει αρκετά καλά. Προσθέτει ταχύτητα και court vision στον αιφνιδιασμό, ενώ κάνει αρκετά drives είτε για να εκτελέσει είτε για να βρει κάποιον με split-out. Δεν παίζει, ωστόσο, καλή προσωπική άμυνα γεγονός που προσπαθεί να καλύψει με το συνεχές του τζογάρισμα για κλέψιμο, το οποίο όσο φιλότιμο και αν είναι απέναντι σε έμπειρα και ποιοτικά guards δεν έχει τόση τύχη και αφήνει την ομάδα ακάλυπτη σε πολλές περιπτώσεις. Ο Νικ, εξάλλου, πρέπει να δουλέψει αρκετά στο σουτ του καθώς ο μηχανισμός με τον οποίο σουτάρει δεν είναι πολύ καλός, ενώ οι πολλές χαμένες του βολές δεν αρμόζουν σε play-maker επιπέδου. Σημαντικότερο μειονέκτημά του, όμως, αποτελούν τα πάρα πολλά λάθη. Ειδικά αν τα συγκρίνουμε με τις ασίστ τις οποίες μοιράζει (με τη Ρωσία για παράδειγμα είχε 3 asts και 5 λ.) τότε βλέπουμε ένα πραγματικό πρόβλημα που είναι επιτακτικό να διορθωθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
- Αρκετά πιεστική άμυνα θα δούμε και φέτος από την Ελλάδα. Ο Jonas Kazlauskas δεν αποκηρύττει εντελώς το δόγμα του προκατόχου του και πολλές φορές πιέζει τον αντίπαλο ακόμα και στα 3/4 του παρκέ, γεγονός που συχνά έχει ως αποτέλεσμα κλεψίματα και γρήγορους αιφνιδιασμούς.
- Πολύ δυνατή στη front-line παρουσιάζεται η Εθνική. Μπουρούσης, Σχορτσιανίτης, Κουφός, Φώτσης, Πρίντεζης (αν βελτιώσουν τις εμφανίσεις τους) και Γλυνιαδάκης (αν επιλεγεί στη 12άδα) συνθέτουν ένα πολύ καλό σύνολο παικτών, που εγγυάται ποιοτικό post game.
- Πολύ σημαντικό είναι το πρόβλημα που παρουσιάζουμε στο αμυντικό rebound. Οι διεθνείς μας δε συνεννοούνται σωστά και οι αντίπαλοι συχνά ανανεώνουν τις επιθέσεις τους, γεγονός που δεν μπορεί παρά να προκαλέσει προβλήματα στην ελληνική άμυνα. Πάντως, το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στη συνολική συνεργασία της ομάδας για τη διεκδίκηση και εξασφάλιση του αμυντικού rebound, αφού με Μπουρούση, Φώτση, Σχορτσιανίτη, Κουφό, Πρίντεζη, Καϊμακόγλου δεν μπορεί να πει κανείς ότι υστερούμε σε ύψος ή σε ταλέντο. Πρέπει στις προπονήσεις να δουλευτεί πολύ αυτή η αδυναμία μας καθώς μπορεί να αποβεί καθοριστική.
- Προβληματική είναι αρκετές φορές και η δημιουργική λειτουργία της ομάδας. Ο Σπανούλης και ο Ζήσης δεν είναι καθαρόαιμοι play-makers και έχουν πρώτα το μυαλό τους στο σκοράρισμα, ενώ ειδικά ο πρώτος μερικές φορές κάνει κατάχρηση στις dribbles και στα drives που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος ενός foul. Αν σε αυτό προστεθούν και μερικές κακές επιλογές του Καλάθη, τότε φτάνουμε σε πολλά λάθη ανά ματς και ως γνωστόν τα λάθη στοιχίζουν.
- Σημαντική αδυναμία παρουσιάζουμε στη θέση του small forward. Ο Περπέρογλου φαίνεται να είναι έξω από τα νερά του όντας βασικός σε μια νέα ομάδα, ρόλος που δεν είναι αυτός που έχει στον Παναθηναϊκό, όπου είναι παίχτης που συμπληρώνει την 5άδα. Δεν παίρνει αρκετές πρωτοβουλίες προς το παρόν, αν και ήταν από τους θετικούς στην ήττα από τη Σλοβενία, ενώ φαίνεται να τον αγχώνει το γεγονός ότι πίσω από αυτόν δεν υπάρχει κλασικός αντικαταστάτης. Ο Κώστας Καϊμακόγλου κάνει καλά παιχνίδια (ειδικά όσον αφορά στα αμυντικά του καθήκοντα και την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ) και μάλλον θα πάει στην Πολωνία αλλά δεν αισθάνεται πολύ άνετα στο 3 και προτιμά να κινείται μέσα στη ρακέτα. Ο Κώστας Παπανικολάου, αν και ταλαντούχος, θρασύς και με πολλή διάθεση να αποδείξει ότι αξίζει μια θέση στο roster, φαίνεται κουρασμένος από τις πολλές αγωνιστικές του υποχρεώσεις αυτό το καλοκαίρι, ενώ απέναντι σε δυνατότερους και εμπειρότερους παίχτες φαίνεται ότι ακόμα υστερεί τόσο σε σωματικά προσόντα, όσο και σε κινήσεις και εμπειρία στην άμυνα. Λύση μπορεί να αποτελέσει ο Καλαμπόκης, ο οποίος παίζει σύγχρονο μπάσκετ, είναι δυνατός, αθλητικός και αρκετά ώριμος για μια μεγάλη διοργάνωση.
- Δε διακρίνονται μέχρι στιγμής τόσο ο Αντώνης Φώτσης, όσο και ο Γιώργος Πρίντεζης. Συχνά έχουν πολύ κακές επιθετικές επιλογές ενώ και στην άμυνα δεν ξεχωρίζουν, ειδικά απέναντι σε δυνατότερους forwards τύπου Erazem Lorbek και Ksystof Lavrinovic. Ο Πρίντεζης φαίνεται να έχει βελτιώσει το περιφερειακό του σουτ αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη θέση 3 που τον δοκιμάζει ο Jonas Kazlauskas. Μάλιστα, αν και ο Φώτσης έχει εγγυημένη θέση στην 5άδα λόγω των πολλών στοιχείων που συνοδεύουν το παιχνίδι του, δε θα προκαλούσε έκπληξη ακόμα και αποκλεισμός (μικρή υπερβολή) του Πρίντεζη από την αποστολή, καθώς ο προπονητής μπορεί να βρει αρκετές λύσεις εκεί από άλλους παίχτες, που προς το παρόν δείχνουν να τα πηγαίνουν καλύτερα από τον παίχτη της Μάλαγα.
- Εγκλωβισμένη παρουσιάζεται πολλές φορές η Εθνική όταν ο αντίπαλός μας αλλάζει την άμυνά του είτε σε ζώνη 2-3 είτε σε matchup zone. Έτσι έχουμε νεκρά διαστήματα στην απόδοσή μας και μένουμε πίσω στο σκορ σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη του killer, του παίχτη-ηγέτη στην περιφέρεια ο οποίος μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο από μακρινή απόσταση, καθώς βέβαια και στην απουσία μετά από πολύ καιρό των Διαμαντίδη-Παπαλουκά που μπορούν να διαβάσουν εξαιρετικά την αντίπαλη άμυνα και να πασάρουν με ακρίβεια αλλά και πάνω από τους αντίπαλους αμυντικούς χάρη στο ύψος τους (κυρίως παίζοντας το αγαπημένο τους pick n' roll) και έτσι να σπάσουν τη ζώνη από μέσα. Εφόσον, λοιπόν, καθαρός play-maker πέραν του ανέτοιμου (για βασικό) Νικ δεν υπάρχει θα πρέπει να βρούμε τρόπο να ανοίγουμε την αντίπαλη άμυνα, να έχουμε μεγαλύτερη κινητικότητα μέσα και έξω από τη ρακέτα και να βρούμε τους απαραίτητους αυτοματισμούς που δεν επιτρέπουν στην αντίπαλη ομάδα να οργανωθεί αποτελεσματικά.
- Στο τελευταίο παιχνίδι εξάλλου, κόντρα σε μια ομάδα όπως η Σλοβενία με πολύ ποιοτικό passing game δείξαμε αδυναμία στις αμυντικές μας περιστροφές με αποτέλεσμα να αφήσουμε αρκετά ελεύθερα σουτ κοντά και μακριά από το καλάθι. Ίσως ήταν προσωρινή έλλειψη συγκέντρωσης, όμως οφείλουμε να προσέχουμε το rotation μας στην άμυνα, γιατί αλλιώς θα έχουμε σημαντικό πρόβλημα απέναντι σε ομάδες με πολύ καλό περιφερειακό σουτ και ικανούς χειριστές της μπάλας.
Αυτή η βδομάδα που μένει μέχρι την έναρξη του Eurobasket είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να βρούμε χημεία και κατ' αυτόν τον τρόπο θα επιλύσουμε πολλά από τα προβλήματά μας. Το προπονητικό team πρέπει να κάνει ο,τιδήποτε περνάει από το χέρι του για να αποκτήσει αυτοματισμούς η ομάδα τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, αλλά και να βελτιώσει, όσο μπορεί, τη φυσική κατάσταση μερικών παικτών, οι οποίοι παρουσιάζονται ελαφρά ανέτοιμοι. Αυτό που χρειάζεται, όμως, πάνω απ' όλα είναι ηρεμία, αυτοπεποίθηση και όχι πανικός. Μια ήττα σε ένα φιλικό δε λέει τίποτα. Άλλωστε και οι Σλοβένοι έχασαν από τη Μεγάλη Βρετανία στο τουρνουά της Σεβίλλης και δε μειώθηκε στο ελάχιστο η αξία τους ως ομάδα. Το σημαντικό είναι να διορθωθούν εγκαίρως τα κακώς κείμενα έτσι ώστε να παρουσιαστούμε έτοιμοι για διάκριση στην Πολωνία. Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη σε όλους στην ομάδα και πιστεύω ότι θα είμαστε ισχυροί σε μια ακόμα διεθνή διοργάνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου