Eurobasket 2009 Preview: Οι Ισχυροί

Μπαίνοντας στο τελευταίο 10ήμερο του Αυγούστου, σιγά σιγά οι περισσότεροι από εμάς επιστρέφουν στις βάσεις τους δίνοντας ένα δυσάρεστο, πλην όμως αναπόφευκτο, τέλος στις καλοκαιρινές τους διακοπές. Ευτυχώς, όμως, για εμένα (και μάλλον και για τους περισσότερους από εσάς) το τέλος αυτό σηματοδοτούσε πάντα την έναρξη της μπασκετικής περιόδου μέσω κάποιας διεθνούς διοργάνωσης (Eurobasket, Mundobasket, Ολυμπιακούς Αγώνες). Έτσι και φέτος, το Eurobasket της Πολωνίας ξεκινάει σε 17 μέρες και σίγουρα είναι κάτι, το οποίο περιμένουμε όλοι πώς και πώς. Οι ομάδες που θα συμμετάσχουν σε αυτό είναι γνωστές και μόνο μια θέση μένει κενή για να καλυφθεί από το νικητή και των τελευταίων προκριματικών (μεταξύ Γαλλίας και Βελγίου). Το γεγονός, ωστόσο, ότι ξέρουμε ποιες ομάδες θα συμμετέχουν στο Eurobasket, δε σημαίνει ότι τις γνωρίζουμε πραγματικά. Ας πάμε, λοιπόν, να δούμε τι μπορούμε να περιμένουμε από καθεμία από αυτές. Κατατάξαμε τις ομάδες σύμφωνα με τη δυναμικότητά τους σε 3 κατηγορίες, τους ισχυρούς, τους αξιόμαχους και τους αδύναμους. Ας εξετάσουμε τώρα τους ισχυρούς.

1. Ισπανία

Αναμφισβήτητα το μεγάλο φαβορί σε αυτό το Eurobasket είναι η Εθνική ομάδα της Ισπανίας. Κοιτάζοντας το ρόστερ της, βλέπουμε ότι απαρτίζεται από εξαιρετικά ποιοτικούς παίχτες σε κάθε θέση, οι οποίοι έχουν αποδείξει την αξία τους πολλές φορές στο διεθνές στερέωμα. Είναι φοβερή ομάδα επιθετικά καθώς διαθέτει πραγματικά όλα τα όπλα στο ρεπερτόριό της. Περιφερειακό σουτ, inside game, transition game, set παιχνίδι, προσωπικές δημιουργίες με drives και split-outs κλπ. Δεν υστερεί καθόλου, ωστόσο, στον αμυντικό της προσανατολισμό. Πιέζει πολύ τον αντίπαλο, έχει καλούς on-ball αμυντικούς, δυνατούς centers και όλα αυτά τη βοηθούν να τρέχει πολύ στον αιφνιδιασμό με το που σταματάει τον επιτιθέμενο. Καίριο χαρακτηριστικό της Ισπανίας, πάντως, είναι ο χαρακτήρας των παικτών της, καθώς αυτοί που μπορούν να πάρουν ένα ματς μόνοι τους πραγματικά περισσεύουν. Ως μόνο αρνητικό θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τις τεχνικές που μερικές φορές χρησιμοποιούν οι παίχτες της για να εκνευρίσουν τον αντίπαλο (flopping, διαμαρτυρίες σε διαιτητές, trash talking), οι οποίες πάντως δεν έχουν τόσο μεγάλο ρόλο στις πρόσφατες επιτυχίες της Ισπανίας όσο θέλουν να τους προσδώσουν τα media (κυρίως στην Ελλάδα).

Σε αυτό το Eurobasket η ομάδα πρόκειται να στερηθεί τις υπηρεσίες του βασικού point-guard της Jose Calderon αλλά και του μέχρι πρότινος αρχηγού της και σημαντικού role-player Carlos Jimenez. Μικρότερης σημασίας κρίνονται οι απουσίες των Berni και Sergio Rodriguez. Ακόμα και έτσι, ωστόσο, βλέποντας την 5άδα της Ισπανίας καταλαβαίνουμε γιατί είναι το μεγάλο φαβορί για το χρυσό.

Στη θέση του play-maker αναμένεται να ξεκινάει το νέο αστέρι του ισπανικού μπάσκετ και νούμερο 5 του φετινού draft, ο Ricky Rubio. Όλοι τον θαυμάσαμε πέρυσι στους Ολυμπιακούς και φέτος με περισσότερες εμπειρίες σε υψηλό επίπεδο (Εuroleague) δεν μπορεί παρά να παρουσιαστεί καλύτερος. Η all-around παρουσία του αναμένεται καταλυτική και είναι σίγουρο ότι οι αντίπαλοι point-guards δε θα περάσουν εύκολα βράδια αντιμετωπίζοντάς τον. Είναι γεγονός, παρολ'αυτά, ότι δε διαθέτει την εκτελεστική δεινότητα του Calderon ούτε φέρει το ειδικό βάρος του έμπειρου Ισπανού guard. Ως shooting guard, λογικά, θα ξεκινάει ο μεγάλος Juan Carlos Navarro. Ο La Bomba είναι επιπλέον και ο καινούριος αρχηγός, γεγονός που θα του δώσει παραπάνω αυτοπεποίθηση. Σίγουρα, αυτός ο χαρισματικός σκόρερ πρόκειται να φορτώσει τα καλάθια με πολλούς πόντους και αποτελεί φόβητρο για οποιαδήποτε άμυνα.

Στο 3, βασικός θα είναι ο εκπληκτικός Rudy Fernandez. Μετά από μια πολύ καλή χρονιά με τους Blazers, ο Rudy φαίνεται πιο έτοιμος από ποτέ να ηγηθεί της Ισπανίας. Τρομακτικά αθλητικός, πολύ γρήγορος, με καλό περιφερειακό σουτ, κάνει συχνά τη διαφορά και αντιμετωπίζεται πολύ δύσκολα από τους αντίπαλους αμυντικούς. Στη θέση του power forward στην 5άδα μάλλον θα ξεκινάει ο Felipe Reyes. O παίχτης της Ρεάλ είναι ένας αρκετά καλός ψηλός που αγωνίζεται κοντά στο καλάθι. Παίζει δυνάτα και παθιασμένα και συχνά παίρνει τις σωστές θέσεις για να δεχτεί την μπάλα ή να την κερδίσει στο επιθετικό rebound. Αδύναμο του στοιχείο ήταν οι ελεύθερες βολές αλλά την τελευταία χρονιά φαίνεται ότι έχει βελτιωθεί σημαντικά. Αρκετό χρόνο συμμετοχής, πάντως, αναμένεται να έχει και ο νέος συμπαίκτης του Reyes στη Ρεάλ, ο Jorge Garbajosa. Ο Garbajosa, όπως όλοι θα θυμόμαστε από τον τελικό του 2006 ενάντια στην Ελλάδα, είναι ένας forward, που έχει πολύ καλό περιφερειακό σουτ βοηθώντας έτσι στη δημιουργία διαδρόμων για drives ή χώρων για το "βαρύ" center. Center, φυσικά, δε θα μπορούσε να είναι άλλος από το μεγάλο Pau Gasol, αν βέβαια αυτός είναι υγιής. Ό,τι και να πούμε για τον τελευταίο θα είναι λίγο. Ένας από τους ποιοτικότερους ψηλούς παγκοσμίως, ξέρει πολύ καλό μπάσκετ, διαθέτει εκπληκτικά post moves, έχει πολύ καλά ποσοστά και μεγάλο μπασκετικό iq ενώ όσοι αμφιβάλλουν για το κατά πόσο μπορεί να τα βάλει με δυνατούς centers θα πρέπει να παραπεμφθούν στους τελικούς με τους Orlando Magic και στο πόσο αποτελεσματικά αντιμετώπισε ο Gasol τον πιο δυνατό ψηλό του ΝΒΑ, το μοναδικό Dwight Howard. Εκτός αυτών, σημαντικές βοήθειες από τον πάγκο θα δίνουν οι Raul Lopez, Cabezas και Llull (οι 2 πρώτοι με την εμπειρία τους και ο 3ος με τον ενθουσιασμό και την ταχύτητά του), καθώς και ο πολύπειρος Mumbru στους forwards και ο Marc Gasol στη frontline. Τέλος, ίσως έχουμε την ευκαιρία να δούμε και τον ταλαντούχο forward Victor Claver, ο οποίος επελέγη φέτος στο draft από τους Portland Trailblazers και μέχρι τώρα ο Scariolo φαίνεται να τον εμπιστεύεται στα φιλικά. Όλοι αυτοί συνθέτουν χωρίς αμφιβολία το καλύτερο roster του τουρνουά. Αυτά, όμως, πολλές φορές αλλάζουν κατά τη διάρκεια του αγώνα, γεγονός που ξέρουν καλά οι Ισπανοί που μπορεί να σαρώνουν σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τη κορυφή της Ευρώπης ελέω Nowitzki (το 2005) και Holden (το 2007). Για αυτό, με ενδιαφέρον αναμένεται και η παρουσία του Sergio Scariolo και πώς θα ανταπεξέλθουν οι παίχτες αλλά και ο ίδιος σε αυτήν την πρώτη τους κοινή εμφάνιση. Πάντως με τέτοιους παίχτες, είναι αλήθεια ότι ο ρόλος του προπονητή είναι περισσότερο δευτερεύων. Χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι το παράδειγμα του Pepu Hernandez που οδήγησε την Ισπανία στην κορυφή του κόσμου το 2006 κάνοντας ελάχιστα πράγματα από τον πάγκο.

2. Σλοβενία

Εξαιρώντας την Ισπανία που αποτελεί το μεγάλο φαβορί, αν κοιτάξουμε τα rosters των υπόλοιπων ομάδων, αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως πληρέστερο είναι αυτό της Σλοβενίας. Οι Σλοβένοι, στις τελευταίες διοργανώσεις παλεύουν απεγνωσμένα για μια διάκριση, χωρίς όμως να τα καταφέρνουν. Στο Eurobasket 2009, φαίνονται πιο έτοιμοι, διψασμένοι και ποιοτικοί από ποτέ. Με έμπειρους ΝΒΑers και φτασμένους Ευρωπαίους έχουν φτιάξει ένα πολύ δυνατό και επικίνδυνο σύνολο. Τους αρέσει το επιθετικό παιχνίδι και έχουν φοβερό περιφερειακό σουτ. Είναι τεχνική ομάδα και θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε και "λεπτεπίλεπτη" εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (Brezec, Smodis, Erazem Lorbek). Οι 3 τελευταίοι, είναι αρκετά καλοί στο post game και δίνουν έτσι αρκετές επιλογές στα guards της ομάδας. Είναι γενικά αρκετά προσηλωμένοι στην άμυνα, χωρίς όμως να αξίζουν ιδιαίτερης μνείας σε αυτόν τον τομέα. Κυριότερο μειονέκτημα τους είναι η έλλειψη χαρακτήρα. Στα κρίσιμα δεν ανταποκρίνονται και δίνουν την ευκαιρία στον αντίπαλο να κάμψει την αντίστασή τους, όπως έκανε άλλωστε και η Ελλάδα το 2007 στον προημιτελικό όπου γυρίσαμε από το -11 ένα χαμένο ματς μέσα σε 3 λεπτά. Ο καινούριος τους προπονητής, εξάλλου, Jure Zdovc (γνωστός και από τη θητεία του ως παίκτης σε Ηρακλή και Πανιώνιο) στερείται προπονητικής εμπειρίας και δεν μπορεί να εγγυηθεί τη σωστή καθοδήγηση της ομάδας στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού. Το ταλέντο των Σλοβένων, ωστόσο, ξεχειλίζει όπως άλλωστε και οι φιλοδοξίες τους για αυτό το Eurobasket.

Βασικός play-maker για την ομάδα του Zdovc αναμένεται να είναι ο Beno Udrih, ο οποίος προέρχεται από 2 πολύ καλές σαιζόν με τους Sacramento Kings. Ο Udrih, που θα θυμούνται καλά οι φίλοι του Ολυμπιακού από την εκπληκτική του εμφάνιση (29 πόντοι, 5 τρίποντα) μέσα στο ΣΕΦ με τα χρώματα της Ολύμπια Λιουμπλάνα το 2002 με την οποία είχε στερήσει από τους ερυθρόλευκους την πρόκριση στο Final 4, είναι ένας πολύ καλός, έμπειρος point-guard που μπορεί να μοιράσει το παιχνίδι αλλά και να σκοράρει από μακρινή και μέση απόσταση εφόσον χρειαστεί. O Udrih,θα πάρει αρκετές βοήθειες από τον Goran Dragic των Phoenix Suns, ο οποίος στη rookie του χρονιά πέρυσι στο ΝΒΑ δεν τα πήγε και άσχημα ως back-up ενός από τους καλύτερους play-makers, του μοναδικού Steve Nash. Στη θέση του shooting guard θα ξεκινάει λογικά (αν δηλαδή σιγουρευθεί η συμμετοχή του στο Eurobasket) o Sasha Vujacic των Los Angeles Lakers. Ο Vujacic είναι ένας εκπληκτικός σουτέρ 3 πόντων (μάλιστα αποκαλεί τον εαυτό του "the machine") και πρόπερσι, είχε σημαντική συμβολή στην πορεία των "λιμνανθρώπων" ως του τελικούς του ΝΒΑ. Λόγω του ύψους του (2.01 m) θα μπορεί να βοηθάει και στο 3, όπου οι Σλοβένοι έχουν έλλειψη, και όσο και αν στο ΝΒΑ χαρακτηρίζεται ως υπερβολικά soft, στην Ευρώπη θα είναι ένα μεγάλο επιθετικό όπλο στα χέρια του Zdovc. Σημαντικές βοήθειες θα παίρνει και αυτός από τον Jaka Lakovic, ο οποίος με τις διεισδύσεις του και το δολοφονικό τρίποντό του θα συνεπικουρεί τους παραπάνω, συνθέτοντας έτσι ίσως την ποιοτικότερη 4άδα guards στο τουρνουά.

Στη θέση του small-forward, απ'ότι φαίνεται, όλο το βάρος θα πέσει στον Bostjan Nachbar της Efes Pilsen καθώς άξιος συμπαραστάτης του δεν υπάρχει. Αυτός, με το πολύ καλό περιφερειακό του σουτ αλλά και τη δυνατότητα να κινηθεί μέσα στη ρακέτα λόγω ύψους (2.07 m) θα βοήθησει σημαντικά τη Σλοβενία στην προσπάθεια της για διάκριση, ειδικά αν βελτιώσει τον αμυντικό του προσανατολισμό και τις επιλογές του στην επίθεση. Όταν θα πηγαίνει στον πάγκο για τις απαραίτητες ανάσες, θα παίρνει τη θέση του ο Vujacic εκτός και αν ο Zdovc κάνει την έκπληξη και εμπιστευθεί το βετεράνο Goran Jagodnik, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να αγωνιστεί στο 3 από το υπάρχον υλικό. Στη frontline τώρα, το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο Matjaz Smodis, ο οποίος ταλαιπωρείται από έναν τραυματισμό στη μέση και κανένας δεν ξέρει αν θα προλάβει ή αν θα επιλέξει να αγωνιστεί στο Eurobasket. Η αξία του Smodis είναι εγνωσμένη, καθώς εκτός από το περιφερειακό του σουτ και το inside game, είναι μετά το Vujcic ο καλύτερος ψηλός πασέρ αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Η εμπειρία του είναι μεγάλη όπως και ο ρόλος του στην ομάδα, η οποία θα χάσει σημαντικό κομμάτι από τη δύναμη και την ισορροπία της αν δεν την ακολουθήσει στην Πολωνία. Ο Smodis, εξάλλου, πλαισιώνεται ιδανικά από τους Erazem Lorbek, Jurica Golemac (πρώην παίχτης του Πανελληνίου) και Primoz Brezec. Oι Lorbek και Golemac αποτελούν καλές επιθετικές επιλογές κοντά στο καλάθι, ενώ ο θηριώδης Brezec (2.16 m) εγγυάται τον έλεγχο των αιθέρων στα μετόπισθεν. Θα λείψει, βέβαια, ο Rasho Nesterovic, ο οποίος έδινε όγκο ενώ μάλλον δε θα γίνει αισθητή η απουσία του Sani Becirovic. Στη θεωρία, λοιπόν, η Σλοβενία θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κάποιο μετάλλιο και μένει να δούμε αν θα το αποδείξει και εμπράκτως ή αν θα μείνουν και πάλι ανικανοποίητες οι μεγάλες της φιλοδοξίες. Η μέχρι τώρα παρουσία της, πάντως, στα φιλικά, έχει στείλει ανάμεικτα μηνύματα καθώς έχει νικήσει υποδεέστερες ομάδες όπως η Κροατία και η FYROM ενώ δυσκολεύτηκε αρκετά κόντρα στη Ρωσία και έχασε 1 από τα 2 φιλικά που έδωσε. Στο τελευταίο τουρνουά της Σεβίλλης, μάλιστα, απογοήτευσε αφού ηττήθηκε από Ισπανία, Λιθουανία αλλά και από τη Μεγάλη Βρετανία!

3. Ελλάδα

Μετά την Ισπανία και τη Σλοβενία, νομίζω, ότι έτοιμη για διάκριση είναι και η Εθνική μας ομάδα. Κάποιος ίσως περιμένει ότι θα είμαστε αποδυναμωμένοι από τις απουσίες των Διαμαντίδη και Παπαλουκά. Πιστεύω, όμως, ότι θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις, θα παίξουμε ωραίο, σύγχρονο, γρήγορο μπάσκετ και θα καταφέρουμε να βρεθούμε στις υψηλές θέσεις (1-4 δηλαδή). Ασφαλή συμπεράσματα από τα μέχρι τώρα φιλικά (με τους περίεργους Ρουμάνους και τους Λετονούς) δεν μπορούν να βγουν. Καταλαβαίνουμε, όμως, ότι η Ελλάδα πλέον τρέχει. Τρέχει στην άμυνα (την οποία προσπαθεί να βελτιώσει ο Kazlauskas αντίθετα με τις προβλέψεις μερικών "μπασκετικών ειδημόνων"), τρέχει στον αιφνιδιασμό και τρέχει στην επίθεση. Ακολουθεί δηλαδή το σκεπτικό του "γρήγορα" και σίγουρα όχι του "βιαστικά". Αυτός που φαίνεται να ταιριάζει κουτί σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού είναι ο Νικ Καλάθης. Οι πρώτες εμφανίσεις του νεαρού με τη γαλανόλευκη είναι εντυπωσιακές και ο Νικ φαίνεται να προσαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό στις απαιτήσεις του προπονητή του, όπως είχαμε πει και από εδώ ένα μήνα πριν περίπου. Ο χρόνος θα λειτουργεί μόνο υπέρ του και υπέρ της Εθνικής μας. Αν θέλαμε να βρούμε τα αρνητικά σημεία της Ελλάδας τότε θα έπρεπε να αναφέρουμε την έλλειψη λύσεων στο 3 αφού εκτός του Περπέρογλου, άλλο καθαρό 3άρι δεν υπάρχει και αμφισβητείται αν ο ταλαντούχος Κώστας Παπανικολάου θα έχει την εμπειρία, το καθαρό μυαλό και τη σωματική δύναμη να ανταπεξέλθει σε μια ακόμα διεθνή διοργάνωση, την 3η αυτό το καλοκαίρι. Επιπλέον, πρέπει να βρουν τα πατήματα τους καλύτερα και οι ψηλοί της ομάδας, ειδικά στην άμυνα και στα block-outs, κάτι που είναι θέμα χρόνου. Η έλλειψη ρυθμού σε μερικά διαστήματα του παιχνιδιού, πάντως, δε με ανησυχεί καθώς είναι φυσιολογική σε αυτό το στάδιο της προετοιμασίας.

Η Ελλάδα φαίνεται ότι θα ξεκινάει με guards τους Βασίλη Σπανούλη και Νίκο Ζήση, οι οποίοι θα εναλλάσσονται στο 1 και στο 2. Small forward θα είναι ο Στράτος Περπέρογλου ενώ στο 4 θα είναι βασικός ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης. Center, τέλος, θα είναι ο Γιάννης Μπουρούσης. Πολύτιμες βοήθειες θα προσφέρουν ερχόμενοι από τον πάγκο οι Καλάθης, Γιώργος Πρίντεζης, Κώστας Κουφός, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης (αν είναι συνεπής) και όποιος από τους Κώστα Καϊμακόγλου και Κώστα Παπανικολάου επιλεχθεί για την τελική 12άδα. Μένει να δούμε, λοιπόν, σε ποιο βαθμό θα λείψει η εμπειρία και η ηρεμία που προσέδιδε η παρουσία του Διαμαντίδη και του Παπαλουκά καθώς και το πόσο θα προσαρμοστούν οι παίχτες μας στη φιλοσοφία του νέου προπονητή.

4. Λιθουανία

Η Λιθουανία είναι μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις του παγκοσμίου μπασκετικού στερεώματος. Διαθέτει πάντα παίχτες που φημίζονται για το ταλέντο τους, την οξυδέρκειά τους και το τρομερό τους σουτ. Έτσι και φέτος, αναμένεται να έχει ένα σημαντικό ρόλο στο Eurobasket της Πολωνίας. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι η φετινή Λιθουανία δεν είναι το σίγουρο στοίχημα των τελευταίων διοργανώσεων. Οι απουσίες της είναι αρκετές και πολύ σημαντικές για την ίδια την ομάδα. Πρώτον λείπει ο μεγάλος της ηγέτης, που δεν είναι άλλος από τον Sarunas Jasikevicius. Όλοι ξέρουμε την ποιότητα του Λιθουανού και τι δίνει αυτός σε μια ομάδα όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και σε θέματα ψυχολογίας. Η απουσία του, μάλιστα, είναι πιο έντονη από τη στιγμή που στην Πολωνία δε θα βρεθεί ούτε ο Arvydas Macijauskas, o οποίος είναι πλέον αιώνια τραυματίας αλλά το ταλέντο του και το ένστικτο του δεν μπορούν να αμφισβητηθούν (η εκρηκτικότητά του πάντως μπορεί). Σε αυτούς αξίζει να προστεθεί βέβαια και ο Rimantas Kaukenas που συνήθως προσφέρει πολύ επιθετικά αλλά δευτερευόντως και οργανωτικά. Αυτές οι απουσίες αποδυναμώνουν σε μεγάλο βαθμό την ομάδα στις νευραλγικές θέσεις των guards, όπου θα πρέπει να αναλάβουν ηγετικό ρόλο ο νεαρός ταλαντούχος Mantas Kalnietis, που ίσως μερικοί να θυμούνται από τα φετινά ματς του Παναθηναϊκού με τη Zalgiris Kaunas, καθώς και ο Tomas Delininkaitis. Αυτοί οι δύο, φυσικά δε διαθέτουν σε καμία περίπτωση το ειδικό βάρος των προηγούμενων, γεγονός που μπορεί να αναδειχθεί σε σημαντικότατο πρόβλημα για την ομάδα. Αν, μάλιστα, συνυπολογιστεί και η μη συμμετοχή του Ramunas Siskauskas, τότε καταλαβαίνουμε όλοι ότι η Λιθουανία έχει χάσει πολλή από τη δύναμή της.

Η ομάδα του Ramunas Butautas αρέσκεται στο γρήγορο μπάσκετ, όπως άλλωστε κάθε λιθουανική Εθνική. Διαθέτει ισχυρό περιφερειακό σουτ και δυνατά κορμιά μέσα στο ζωγραφιστό (Javtokas, Darius & Ksystof Lavrinovic). Είναι ομάδα των μεγάλων αγώνων, αν και αμφισβητείται το κατά πόσο αυτό θα ισχύσει σε αυτό το Eurobasket ύστερα από τις προαναφερθείσες απουσίες. Το θετικό, πάντως, είναι ότι ο coach Butautas έχει στο ρόστερ του αρκετούς νέους παίχτες που διψάνε για διάκριση και προσωπική ανάδειξη όπως οι ταλαντούχοι forwards Jonas Maciulis, Arturas Jomantas και Paulius Jankunas.

Όπως έχει φανεί και από τα μέχρι τώρα φιλικά, play-maker θα είναι ο μοναδικός ποιοτικός και καθαρόαιμος point-guard της ομάδας, ο Mantas Kalnietis. Με τις εμπειρίες που αποκόμισε από τη φετινή του παρουσία στην Euroleague, καθώς και με την έφεση που έχει στο up-tempo παιχνίδι, ο Kalnietis θα προσπαθήσει να οδηγήσει τη Λιθουανία σε μια διάκριση. Η έλλειψη παραστάσεων, ωστόσο, σε κρίσιμα παιχνίδια μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Θα έχει βοήθειες λογικά και από τον Tomas Delininkaitis, ο οποίος φαίνεται να έχει βελτιωθεί τα 2 τελευταία χρόνια και ελπίζει να αδράξει την ευκαιρία που θα του δώσει αναγκαστικά ο προπονητής του καθώς άλλος point-guard δεν υπάρχει. Έχει αξιοπρεπές περιφερειακό σουτ και μέχρι τώρα στα φιλικά παρουσιάζεται συνεπής και θετικός. Διαθέτει και κίνητρο αφού σίγουρα θέλει να πάρει μεταγραφή από την άσημη ουκρανική Azovmash Mariupol στην οποία αγωνίζεται. Στα πλην και αυτού, η έλλειψη παραστάσεων από κρίσιμους αγώνες σε υψηλό επίπεδο. Shooting guard θα είναι είτε ο Tomas Delininkaitis είτε ο Jonas Maciulis, ο οποίος έχει πολλά να δείξει ύστερα από την όχι και τόσο καλή χρονιά που έκανε. Τις τρύπες στα guards θα καλύπτει ο Mindaugas Lukauskis, ένας ικανός σουτέρ 3 πόντων με περιορισμένες οργανωτικές δυνατότητες, ο οποίος είχε πέρυσι καλή παρουσία στο Ολυμπιακό Τουρνουά.

Small forward και σταρ της εθνικής Λιθουανίας είναι ο νέος παίχτης του Ολυμπιακού, Linas Kleiza. O Kleiza θα παίξει στη θέση που αγωνιζόταν και στο ΝΒΑ. Με την ταχύτητά του, τη δύναμή του και το δολοφονικό του σουτ ο Kleiza είναι ο παίχτης από τον οποίον οι Λιθουανοί έχουν τις μεγαλύτερες προσδοκίες σε αυτό το Eurobasket. Μένει να δούμε αν αυτός θα τις δικαιώσει. Όταν θα κάθεται στον πάγκο, τη θέση του θα παίρνει ο Simas Jasaitis, ένας killer πίσω από τη γραμμή των 3 πόντων. Power forward θα είναι ο Ksystof Lavrinovic. Ο τελευταίος, αγωνίζεται στη Montepaschi Siena και είναι γνωστός για τη σωματική του δύναμη, τη δυνατότητα του να αγωνίζεται κοντά στο καλάθι κυρίως στην επίθεση και για το γεγονός ότι υπηρέτησε στις φυλακές της Λιθουανίας ύστερα από καταδίκη για συμμετοχή σε βιασμό το 1999 (γεγονός που ίσως του στοίχισε τη μεταγραφή του στο ΝΒΑ). Αναπληρωματικός του Ksystof θα είναι ο Paulius Jankunas, ο οποίος είχε πολύ καλή σεζόν με τη Zalgiris και διακρίνεται για την έφεσή του στο σκοράρισμα και τα rebounds. Center θα είναι ο νέος αρχηγός της Λιθουανίας και γνωστός σε μας από το (αποτυχημένο) πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, Robertas Javtokas. Ο Javtokas χαρακτηρίζεται από τη θηριώδη δύναμή του και τη συνεπαγόμενη πολύ καλή αμυντική του συμπεριφορά. Καλύπτει τους χώρους μέσα στη ρακέτα καθώς και τους αιθέρες πάνω από αυτή. Επιθετικά είναι σχεδόν ανύπαρκτος και σκοράρει μόνο κάτω από καλάθι και με απλοϊκούς τρόπους. Ο αμυντικός του προσανατολισμός, πάντως, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτος στην εθνική του καθώς οι υπόλοιποι ψηλοί έχουν περισσότερο το μυαλό τους στην επίθεση. Πίσω από αυτόν θα έρχεται ο δίδυμος αδερφός του Ksystof, Darjus Lavrinovic. Σαφώς λιγότερο ποιοτικός από τον αδερφό του αλλά καλύτερος rebounder ο Darjus θα ξεκουράζει το Javtokas ελπίζοντας να προσφέρει λίγο και επιθετικά. Πιθανά κενά στη frontline θα καλείται να καλύψει ο έμπειρος Marijonas Petravicius, o οποίος αν και έχει κάποια επιθετική ποιότητα (θα είναι αρκετά χρήσιμος στα pick n' roll του Kalnietis), στερείται αθλητικών προσόντων και δεν παίζει πολύ καλή άμυνα. Λογικά σε μερικά ματς θα δούμε και το νέο ταλέντο του Λιθουανικού μπάσκετ, τον Arturas Jomantas. Ο Joma είναι ένας αθλητικός, δυνατός small forward που έχει μέλλον, ειδικά αν βελτιώσει και το τρίποντο του έτσι ώστε να μπορεί να αγωνίζεται στη θέση 2 και να έχει στο ρεπερτόριό του περισσότερες κινήσεις. Με ενδιαφέρον αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν η Λιθουανία μπορεί να υπερκεράσει τις σημαντικότατες απουσίες της και να βρεθεί πάλι σε ένα σκαλί του βάθρου. Στα φιλικά μέχρι τώρα έχει παρουσιάσει ένα θετικό πρόσωπο. Στο πρόσφατο τουρνουά της Σεβίλλης κέρδισε τόσο τη Μεγάλη Βρετανία όσο και τη Σλοβενία, όμως στον τελικό συνετρίβη από την Ισπανία και έδειξε με αυτόν τον τρόπο ότι θέλει ακόμα αρκετή δουλειά αν θέλει να έχει βλέψεις για την κορυφή.