Η Μάχη ενάντια στην Αμερική: Small Forwards

Μετά από αρκετό καιρό επαναφέρουμε τη συζήτηση για τη "μάχη" U.S. vs. The World για να ασχοληθούμε αυτή τη φορά με τους small forwards. Εδώ και εδώ είχαμε αναλύσει τους PG's και τους SG's αντίστοιχα. Θυμίζουμε το concept: Επιλέγουμε την καλύτερη βασική πεντάδα μη Αμερικανών στον κόσμο για μια θεωρητική σειρά αγώνων ενάντια στην Team USA υπό κανόνες FIBA. Για κάθε θέση διαλέγουμε αρχικά 5 υποψηφίους και εν συνεχεία τους κατατάσσουμε με βάση τις κατά τη γνώμη μας απαραίτητες ικανότητες για την εκάστοτε θέση, με σκοπό να βρούμε τον καταλληλότερο. Οι επιλογές μας και γενικότερα το όλο εγχείρημα δεν έχουν σε καμία περίπτωση απόλυτο χαρακτήρα και γίνονται περισσότερο για να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για σκέψη και συζήτηση.


Luol Deng

Profile: Πολλοί ίσως να περίμεναν ότι η καριέρα του Deng θα ακολουθούσε καθοδική πορεία μετά τον περσινό σοβαρό τραυματισμό του, όμως ο μεγαλωμένος στο Λονδίνο forward κάνει φέτος μία δυνατή comeback χρονιά. Πλέον είναι καλύτερος από ποτέ στο midrange game. Μπορεί να εκτελέσει οποιαδήποτε στιγμή από οποιαδήποτε στάση του σώματος, προτιμώντας συχνά να ποστάρει τον κοντύτερο αντίπαλό του στα 3-4 μέτρα από το καλάθι και να σουτάρει ένα γρήγορο turnaround jumper που δύσκολα κόβεται. Έχει βελτιωθεί αρκετά και πίσω από τα 7.24, παρότι δε βασίζεται τόσο στο τρίποντο και δε το χρησιμοποιεί συχνά. Η δύναμή του τού επιτρέπει να κερδίζει πολλές προσωπικές μονομαχίες σε 1-on-1 καταστάσεις, να εξασφαλίζει πολλά rebounds για το ύψος του και να είναι ιδιαίτερα αξιόλογος και στο inside game. Η ικανότητά του στην προσωπική άμυνα βρίσκεται ακόμα σε υψηλό επίπεδο, μιας και έχει γρήγορα πόδια και ιδιαίτερα μακριά χέρια που του επιτρέπουν να πιέζει πολύ αποτελεσματικά τον αντίπαλό του. Και μόνο το γεγονός ότι, ενώ συνήθως του ανατίθεται η φύλαξη του καλύτερου επιθετικά περιφερειακού των αντιπάλων, ταυτόχρονα επιδεικνύει τόσο μεγάλη ευελιξία με τέτοια ποικιλία κινήσεων στο επιθετικό κομμάτι, λέει πολλά για την αξία του.

Πρακτικά: Η αθλητικότητα του Deng είναι πλέον απλά ικανοποιητική (για τα δεδομένα του NBA), η εγκεφαλικότητα όμως του παιχνιδιού του δείχνει να έχει αυξηθεί με τα χρόνια, κάτι που τον καθιστά ιδανική επιλογή σε παιχνίδι με κανόνες FIBA. Εξάλλου στον τομέα της αμυντικής λογικής παραμένει άριστος, αφού αφενός η on-ball defense του είναι ικανοποιητική (καθώς έρχεται συχνότατα αντιμέτωπος στο NBA με LeBron, Wade, κτλ.), αφετέρου η μειωμένη (σε σχέση με αυτούς) ταχύτητά του θα "κρύβεται" πιο αποτελεσματικά μέσω της έλλειψης του κανόνα των defensive 3 seconds. Το κοντινότερο ευρωπαϊκό τρίποντο, δε, θα του προσφέρει μερικούς extra πόντους, που δε θα τους είχε τόσο εύκολους από τα 7.24 του NBA.

Επιθετικές αρετές: εξαιρετικό midrange game, αποτελεσματικά post-ups, πολυμορφία στα drives και το inside game


Hedo Turkoglu

Profile: Η απόδοση του Hedo τις δύο προηγούμενες χρονιές (ιδίως το 2007-08) τον έβαλε ουσιαστικά στο group των elite small forwards του NBA. Το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο και στην καλή του μέρα μπορεί πραγματικά να σκοτώσει οποιαδήποτε ομάδα με τα καίρια περιφερειακά του σουτ και την ικανότητά του στο PnR, ως ψηλός και δυνατός point forward. Όταν όμως δε βρίσκεται στη μέρα του, επιμένει να παίρνει δύσκολα σουτ και τραβηγμένες επιλογές που τις περισσότερες φορές ζημιώνουν την ομάδα του. Θέλει οπωσδήποτε πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του και πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιφέρεια για να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά του. Λόγω του υψομετρικού πλεονεκτήματος που σχεδόν πάντα έχει έναντι του προσωπικού του αντιπάλου, μπορεί εύκολα να σουτάρει χωρίς να φοβάται το κόψιμο. Προτιμά να σουτάρει off-the-dribble παρά να ποστάρει. Στην άμυνα κρίνεται ασταθής και συχνά αδιάφορος, αφού τη μία στιγμή μπορεί να κάνει ένα κρισιμότατο block στον Kobe και την άλλη να νικηθεί εύκολα από το Βασιλόπουλο (τυχαίο παράδειγμα).

Πρακτικά: Η εμπειρία από το πρόσφατο Eurobasket, στα περισσότερα ματς του οποίου ο Turkoglu έμοιαζε χωρίς σαφή προσανατολισμό στο παρκέ, εγείρει μία σχετική αμφιβολία για το πόσο μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα σε περιβάλλον FIBA, σε ομάδα στην οποία δε θα είναι ο πρωταγωνιστής στην περιφέρεια. Η ικανότητα στο PnR και το σκοράρισμά του στα δύσκολα είναι πάντα ευπρόσδεκτα, αλλά ο εγωισμός του και η τάση του για overdribbling είναι στοιχεία συχνά καταδικαστικά στο international basketball.

Επιθετικές αρετές: έφεση στα κρίσιμα και δύσκολα σουτ, εξαιρετικός στο διάβασμα του PnR


Rudy Fernandez

Profile: Το status του Rudy έχει ανέβει πολλά σκαλιά τα τελευταία χρόνια. Κατάφερε να δικαιώσει τις προσδοκίες που εξαρχής μιλούσαν για ένα τεράστιο ταλέντο και είναι πλέον ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και συμπαθείς Ευρωπαίους παίκτες. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ευελιξία και η ταχύτητα. Διαθέτει γρήγορο (πολύ γρήγορο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα) πρώτο βήμα που του επιτρέπει να προσπερνά off-the-dribble βαρείς αμυντικούς. Είναι ιδιαίτερα αλτικός και ευλύγιστος, έχοντας παράλληλα αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν "good hands", δηλαδή σταθερά χέρια. Ως εκ τούτου έχει μία εκπληκτική έφεση στο "πιάσιμο" κάθε πιθανού alley-oop και την ικανότητα να το τελειώνει με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα. Η πλειοψηφία, όμως, των πόντων του προέρχονται από catch-n-shoot ή step-back τρίποντα από οποιοδήποτε σημείο (κυρίως απο τα elbow spots). Το πολύ γρήγορο shooting mechanic του κάνει την προσπάθεια για κόψιμο των σουτ του δύσκολη υπόθεση. Αυτό που κυρίως του λείπει είναι η δύναμη, γι' αυτό και στο NBA το σκέφτεται πολύ να επιχειρήσει drive και να δεχτεί την επαφή, πράγμα που φαίνεται και από τις μόλις 1.8 βολές που σουτάρει ανά παιχνίδι. Η έλλειψη δύναμης τον δυσκολεύει και στην άμυνα, όπου βασίζεται κυρίως σε reach-ins για κλεψίματα, προσπαθώντας να διαβάζει τις κακές πάσες και τις εκτεθειμένες ντρίμπλες.

Πρακτικά: Ο Rudy απέδειξε στον τελικό του Πεκίνου ότι στη μέρα του μπορεί να προκαλέσει πολλών ειδών προβλήματα ακόμη και στους Αμερικανούς. Όλοι μας θυμόμαστε το poster του στον Dwight Howard. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι Αμερικανοί θα τον σημαδεύουν στην επίθεση και τα σωματικά μειονεκτήματά του δε θα του επιτρέψουν να μείνει πολλή ώρα στο παρκέ χωρίς να υποπέσει σε μερικά fouls απέναντι π.χ. στο LeBron. Γι' αυτό νομίζω ότι θα ήταν ιδανικός ως 6ος παίκτης στη "World" ομάδα, έτσι ώστε να προσφέρει τα φαρμακερά του τρίποντα και τη γνωστή ενέργειά του όταν τα υπόλοιπα πλάνα δε θα αποδίδουν.

Επιθετικές αρετές: τρίποντα από παντού, αλτικότητα, μαχητικότητα στις loose balls


Ramunas Siskauskas

Profile: Όλοι μας, πιστεύω, είμαστε ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τον τρόπο παιχνιδιού του Siskauskas. Προσωπικά, σε πολλά σημεία μου θυμίζει τον Bodiroga. Είναι αργός, με πολύ χαμηλό άλμα, όχι πολύ δυνατός, αλλά είναι σκανδαλωδώς αποτελεσματικός. Έχει πολύ μεγάλο basketball IQ, μπορεί να διακρίνει εύκολα ένα καλών από ένα κακών προϋποθέσεων σουτ και μπορεί να διαβάσει στιγμιαία τη συμπεριφορά της άμυνας και να πράξει αναλόγως. Έχει άριστο ball-handling για το ύψος του και φαρμακερό σουτ. Παίζει πάντα σκληρά και μαχητικά και φέρνει εις πέρας οποιαδήποτε οδηγία του αναθέσει ο προπονητής του, χωρίς (συνήθως) να εκβιάζει προσπάθειες και να δίνει την εντύπωση ότι παίζει για τον εαυτό του. Έχει πολύ καλή πάσα, ενώ στην άμυνα έχει τις περισσότερες φορές σωστές αντιδράσεις, βοηθούμενος και από τις πιο μαζικές help defenses που επιτρέπουν οι κανόνες FIBA. Στην προσωπική άμυνα όμως χάνει πολλούς πόντους, ειδικά απέναντι σε ψηλότερους και αθλητικότερους forwards ή guards.

Πρακτικά: Μπορεί στην Euroleague και στην Ευρώπη γενικότερα να είναι βασιλιάς, όμως απέναντι στους υπεραθλητικούς και ταχύτατους Αμερικανούς ο Siskauskas θα έχει σίγουρα σοβαρότατο πρόβλημα. Θα μπορέσει να σκοράρει μέσα από συστήματα για ελεύθερα σουτ, όμως στις προσωπικές μονομαχίες σε άμυνα και επίθεση με το LeBron ή τον Carmelo Anthony δε θα έχει καμία τύχη, πληγώνοντας την ομάδα του στα rebounds και το transition defense, όπου οι small forwards της Team USA θα κάνουν πάρτι. Με αντίπαλο οποιαδήποτε άλλη Εθνική στον κόσμο θα είναι ασφαλής επιλογή, εκτός από την αμερικανική.

Επιθετικές αρετές: απρόβλεπτα midrange pull-up jumpshots, υπερ-αξιόπιστο τρίποντο, καθαρό μυαλό όλες τις στιγμές


Andrei Kirilenko

Profile: Ο Kirilenko του σήμερα σίγουρα δεν είναι ο AK-47 της τριετίας 2004-06, κατά την οποία είχε σημειώσει 3 (!) 5x5 (five-by-fives, δηλαδή 5+ σε πόντους, rebounds, assists, κλεψίματα, κοψίματα) και εντυπωσίαζε ολόκληρο το NBA με το εκπληκτικά πολυσύνθετο παιχνίδι του. Παρόλα αυτά, παραμένει ένα από τα ικανότερα πολυ-εργαλεία στο παγκόσμιο μπάσκετ, έχοντας το ταλέντο να επηρεάσει ένα παιχνίδι σε πολλούς τομείς. Σημαντικότερο χαρακτηριστικό του είναι βέβαια η πληθωρική αμυντική παρουσία του. Η on-ball defense του δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε, όμως μπορεί ακόμα να ακολουθεί τα drives σχεδόν οποιουδήποτε παίκτη στον κόσμο και, εκμεταλλευόμενος το τεράστιο wingspan του (δηλαδή τα πολύ μακριά χέρια του), να επιχειρεί από οποιαδήποτε γωνία να κόψει μία πάσα, ένα σουτ ή ένα lay-up. Εκτός από την αμυντική του συνέπεια, στην επίθεση μπορεί να "πληγώσει" τον αντίπαλο μέσω της συνεχούς κίνησής του, προτιμώντας να "λυμαίνεται" την περιοχή κοντά στην baseline, περιμένοντας την πάσα από έναν καλό PG προκειμένου να την καρφώσει ή απλά να την αφήσει στο αντίπαλο καλάθι. Γενικότερα το ύψος, το wingspan και η ευκινησία του τον καθιστούν αποτελεσματικό στα lay-ins γύρω από το καλάθι, το σουτ όμως ποτέ δεν ήταν σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του. Τα στατιστικά του από το τρίποντο εξαρτώνται αποκλειστικά από το σε τι μέρα θα βρεθεί. Ώρες ώρες χάνει τη συγκέντρωσή του και επιμένει από πείσμα να εκτελεί από μακριά, ενώ γύρω του υπάρχουν πολύ καλύτερες επιλογές.

Πρακτικά: Η πολυετής θητεία του στο NBA κάνει τον Kirilenko ιδανικό για το μαρκάρισμα των δυνατών Αμερικανών κοντά και μακριά από το καλάθι. Οι ευρωπαϊκοί κανόνες του επιτρέπουν να παίξει ακόμα καλύτερη help defense και να επιδοθεί στα αγαπημένα του weakside blocks. Πρόβλημα, όμως, αποτελεί το αναξιόπιστο σουτ του, πρόβλημα που στο international σκηνικό πάντα διογκώνεται. Κατά τα άλλα, όμως, παρουσιάζεται ως πολύ καλή και δοκιμασμένη (ελέω της καριέρας του στο NBA) αμυντική λύση στο αγαπημένο transition game των Αμερικανών.

Επιθετικές αρετές: baseline reverse layups, έφεση στο around-the-basket παιχνίδι


Σύγκριση

Νικητής

Η μάχη για το χρίσμα του βασικού στη θέση "3", με βάση τις ατομικές ικανότητες των υποψήφιων παικτών, αποδείχτηκε σκληρή. Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε όμως, εφόσον ο σκοπός μας είναι να φτιάξουμε πάνω απ' όλα μία ομάδα και όχι ένα συνοθύλευμα αστέρων, είναι οι παίκτες της 5άδας μας να συμπληρώνουν ιδανικά ο ένας τον άλλον.

Αυτή η απαραίτητη προϋπόθεση μας οδηγεί στο να αποκλείσουμε τους SF's εκείνους που ουσιαστικά είναι point forwards και αναλαμβάνουν το ρόλο οργανωτή, έχοντας ανάγκη να είναι η μπάλα στα χέρια τους για πολλή ώρα. Και το κάνουμε αυτό επειδή έχουμε ήδη επιλέξει ως βασικό point guard μας τον ίσως καλύτερο οργανωτή του κόσμου, το Steve Nash, οπότε μία ταυτόχρονη συνύπαρξη του Nash με τον Turkoglu ή το Siskauskas θα επέφερε σύγχυση, σύγκρουση ρόλων και όχι τα ιδανικά αποτελέσματα στο παρκέ (σκεφτείτε τη φετινή συνύπαρξη Calderon-Turkoglu στους Raptors).

Από τους 3 υπόλοιπους, λοιπόν, θα επιλέξουμε χωρίς δισταγμό το Luol Deng. Ουσιαστικά δεν υπάρχει κομμάτι του αθλήματος στο οποίο να υστερεί σημαντικά. Δεν απέχει ιδιαίτερα στην αμυντική ικανότητα από τον Kirilenko, ενώ το κοντινότερο ευρωπαϊκό τρίποντο θα του έρθει "γάντι". Το post-up παιχνίδι του συμπληρώνει κάτι παραπάνω από ιδανικά τις ικανότητες των Nash των Ginobili, ενώ προσφέρει την απαραίτητη δύναμη και ευελιξία για να αντιμετωπίσει (όσο είναι αυτό δυνατό) αμυντικά και επιθετικά τους υπερταλαντούχους forwards τύπου LeBron και Melo.

Να σημειώσουμε εδώ ότι παρότι θα προτιμήσουμε το Deng για βασικό, οι Kirilenko και Rudy μπορούν μαζί να καλύψουν ουσιαστικά 3 θέσεις και θα είναι υπερπολύτιμοι ερχόμενοι από τον πάγκο για τη "World" ομάδα, παίζοντας αρκετά λεπτά. Άλλωστε χρειάζεται μεγάλο rotation στις νευραλγικές θέσεις των forwards προκειμένου να νικήσεις την καλύτερη και πληρέστερη ομάδα του κόσμου.