Λευκοί Αμερικανοί παίκτες = απειλούμενο είδος?

Ρίχνοντας μία ματιά στο NBA των 80's και των 90's εντοπίζει κανείς αρκετούς μεγάλους λευκούς Αμερικανούς, πρωταγωνιστές στις ομάδες τους και σύμβολα του league. Ονόματα όπως Larry Bird, John Stockton, Chris Mullin, Kevin McHale, Danny Ainge, κ.ά. συμπλήρωναν αρμονικά, με την ιδιαίτερη ποιότητα και το ταλέντο τους, τους αντίστοιχους μαύρους superstars. Μπορεί οι περισσότεροι (εκτός των Bird και Stockton) να μην απολάμβαναν τη δημοσιότητα και προβολή των τελευταίων, όμως είχαν το δικό τους σημαντικό ρόλο στο πρωτάθλημα, ενώ "ικανοποιούσαν" και τη γενική και ανομολόγητη επιθυμία του κατά μεγάλη πλειοψηφία λευκού αμερικανικού κοινού να παρακολουθεί ομόχρωμους με αυτό παίκτες στο παρκέ.

Στις μέρες μας, όμως, το σκηνικό έχει αλλάξει αρκετά. Και ο αριθμός και η σημασία των λευκών Αμερικανών στο NBA έχει μειωθεί δραματικά, σε σημείο που να απαιτεί κάποιο χρόνο το να βρει κάποιος τους 10 καλύτερους white Americans σήμερα. Λόγοι υπάρχουν πολλοί, οι βασικότεροι όμως κατά τη γνώμη μου είναι δύο. Πρώτον, ο τεράστιος ρόλος που παίζει η αθλητικότητα στο σημερινό παιχνίδι, την οποία οι λευκοί Αμερικανοί συνήθως δε διαθέτουν. Και δεύτερον, η αθρόα εισροή των Ευρωπαίων (και γενικότερα international) παικτών στη λίγκα, οι οποίοι έχουν αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο από αρκετά μικρότερη ηλικία και έχουν περισσότερο χρόνο να βελτιωθούν στα βασικά του μπάσκετ πριν εισέλθουν στο NBA.

Παρακολουθήστε προσεκτικά το επόμενο video για να κατανοήσετε πλήρως τη διάσταση του θέματος.



Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά, καθώς το λιγότερο αθλητικό και περισσότερο κολλεγιακού στιλ παιχνίδι κάνει τα πράγματα ευκολότερα για έναν πιο αργό (συγκριτικά με τους Αφροαμερικανούς), εγκεφαλικό και από το NCAA ερχόμενο λευκό Αμερικανό παίκτη, που δύσκολα θα έβρισκε συμβόλαιο στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Έτσι, ενώ στο NBA πέρσι υπήρχαν μόλις 2 λευκοί Αμερικανοί στους πρώτους 100 scorers, στην Ευρώπη παρατηρούνται φαινόμενα όπως του Matt Walsh (πρώτου scorer αυτή τη στιγμή στη φετινή Euroleague) και του Brian Butch, του λευκού center που έβαλε 42 πόντους σε 52 λεπτά στα 3 πρώτα παιχνίδια του Ηλυσιακού φέτος πριν εκδιωχθεί (!) για σκιώδεις λόγους. Αυτά τα παραδείγματα βεβαίως δε σημαίνουν ότι το επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ απέχει παρασάγγας από του NBA, παρά μόνο ότι το στιλ του ευρωπαϊκού παιχνιδιού ευνοεί, σε γενικές γραμμές, τις ικανότητες των λευκών Αμερικανών πιο πολύ απ' ότι το NBA.

Για επιδόρπιο, δείτε (με ανοιχτό μυαλό) και αυτό το χιουμοριστικό τραγούδι-παρωδία.