Von Wafer: The end is near... Και μετά?

Όταν ήρθε ο Von Wafer από την Αμερική σας μιλήσαμε για έναν πολύ καλό παίκτη, με τρομερή έφεση στο σκοράρισμα, αδυναμίες στην άμυνα, αλλά γενικά για μια εξαιρετική περίπτωση αν αξιοποιηθεί σωστά από τον Ολυμπιακό. Η τελευταία προϋπόθεση δεν έγινε πράξη ποτέ. Σε αυτό, βέβαια, έχει μεγάλο ρόλο και η συμπεριφορά του παίκτη, ο οποίος είχαμε πει από την αρχή ότι είναι αρκετά ιδιαίτερος, χρειάζεται ειδική μεταχείριση και σε καμιά περίπτωση δεν έχει σχέση ούτε ως χαρακτήρας ούτε ως αγωνιστικό προφίλ με τον Josh Childress. Δυστυχώς, ο Wafer δεν είχε τις ευκαιρίες που πιστεύω ότι του αναλογούσαν (7 λεπτά μέσο όρο στο πρωτάθλημα δεν είναι αρκετά κατά τη γνώμη μου) και δεν μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε όλοι μας έναν θεαματικό, καλό παίκτη, ο οποίος πέρυσι είχε σημαντικό ρόλο σε μια πρωτοκλασάτη ομάδα του ΝΒΑ. Δέχομαι ότι και ο ίδιος προκάλεσε αυτήν την περιθωριοποίησή του εώς ένα σημείο, αλλά πιστεύω ότι δέχτηκε πολύ άδικη κριτική από ανθρώπους που τις περισσότερες φορές είτε τον είχαν δει σε 4-5 ματς (στην καλύτερη περίπτωση) είτε απλά τον είχαν κάνει search στο youtube. Noμίζω, τέλος, ότι η ομάδα ποτέ δεν προσπάθησε να τον ενσωματώσει και να βάλει τα χαρακτηριστικά του στο παιχνίδι της, και εφόσον δεν είχε αυτόν το σκόπο από το καλοκαίρι, καλύτερο θα ήταν να μην τον είχε αποκτήσει.

Δεν έχει και τόσο νόημα, ωστόσο, να συζητάμε πλέον για αυτά τα θέματα. Η απόφαση των ανθρώπων του Ολυμπιακού φαίνεται να έχει ληφθεί και μέσα στην εβδομάδα ο Wafer αναμένεται να αποτελέσει παρελθόν, αφού βέβαια ρυθμιστούν οι οικονομικές λεπτομέρειες του συμβολαίου του. Μακάρι να γυρίσει στο ΝΒΑ και να συνεχίσει τις εντυπωσιακές περσινές εμφανίσεις του, καθώς νομίζω ότι αρκετές ομάδες έχουν ανάγκη την instant offense του, με κυριότερο παράδειγμα τους Chicago Bulls του άλλου πικραμένου από τον Ολυμπιακό, Jannero Pargo.

Με την αποχώρηση του Αμερικανού, ο Ολυμπιακός χάνει πολλή από την υποτιθέμενη δύναμή του (σύμφωνα πάντα με το σχεδιασμό του καλοκαιριού) στα guards και σίγουρα θα έχει την ανάγκη να προσθέσει έναν ακόμα παίκτη στο δυναμικό του, ώστε να πλαισιώνει το Yotam Halperin και να βοηθάει όπου τον χρειάζεται η ομάδα (κατά τη γνώμη μου στο σκοράρισμα). Ψάξαμε και βρήκαμε μερικές καλές περιπτώσεις που θα μπορούσε να εξετάσει η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι καλοί παίκτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και είμαστε ανοιχτοί στις προτάσεις σας αν έχουμε παραλείψει κάποιον. Πάμε να τους δούμε, λοιπόν, και να κοιτάξουμε τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους. Θα αρχίσουμε από τον λιγότερο ταιριαστό και θα προχωρήσουμε στην πιο ιδανική περίπτωση.

4. Morris Almond (1.98 m, 1985)

Πρόκειται για έναν πρώην παίκτη των Utah Jazz άγνωστο στο ευρύ κοινό, καθώς δεν είχε ποτέ κάποιο αξιομνημόνευτο ρόλο στην ομάδα. Επελέγη στο draft του 2007 (no. 25) ύστερα από τις δύο πολύ καλές τελευταίες του χρονιές στο Rice University. Δεν έπαιξε πολύ στους Jazz και υποβιβάστηκε μετά από κάποιο καιρό στο D-League (την αναπτυξιακή λίγκα του ΝΒΑ), όπου αγωνίστηκε στους Utah Flash (μαζί με τον Κώστα Κουφό). Εκεί πρωταγωνίστησε και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 25.1 πόντους μέσο όρο και αρκετά καλό ποσοστό ευστοχίας (46.4%). Στη συνέχεια βρήκε συμβόλαιο στο ΝΒΑ και τους Orlando Magic, αλλά μετά από λίγο καιρό έγινε waived. Είναι ένας παίκτης με πολύ καλό σουτ, ειδικά για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ο οποίος βέβαια επιχειρεί και τη διείσδυση, ενώ μπορεί να βοηθήσει και στην άμυνα. Παρά την έφεσή του στο σκοράρισμα πάντως, θα αποτελούσε ρίσκο η επιλογή του από μια high-profile ομάδα όπως ο Ολυμπιακός.



Ο ίδιος, πιστεύω ότι θα ερχόταν μετά χαράς καθώς δε φαίνεται να έχει τύχη στο ΝΒΑ και σίγουρα δε θα χρειάζοταν πακτωλός χρημάτων για να υπογράψει (όπως με το Wafer ή τον Childress). Πρόκειται για μια περίπτωση που αξίζει μια περαιτέρω ανάλυση αν τεθεί το όνομά του ως υποψήφιος αντικαταστάτης, αλλά δε νομίζω ότι θα προκρινόταν με τις τωρινές συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα.

Αποτίμηση: Μέτριο Ρίσκο, Καλό Κέρδος, Χαμηλό Κόστος


3. Rashad McCants (1.93 m, 1984)

To όνομά του είχε ακουστεί και παλιότερα για τον Ολυμπιακό. Πρόκειται για ένα χαρισματικό scorer, με εκπληκτικές διακρίσεις στα high-school και college years. Είναι απόφοιτος του ιστορικού πανεπιστημίου της North Carolina, με το οποίο κατέκτησε το κολλεγιακό πρωτάθλημα το 2005. Την ίδια χρονιά, έγινε drafted από τους Μinnesota Timberwolves στο νούμερο 14. Τα πρώτα δύο χρόνια δεν έπαιξε τόσο καλά λόγω και της μετάβασής του από το κολλέγιακο στο επαγγελματικό μπάσκετ αλλά και λόγω μερικών τραυματισμών. Τη σαιζόν 2007-2008, ωστόσο, ήταν εξαιρετικός, έχοντας 14.9 πόντους μ.ο. και καλά ποσοστά ευστοχίας σε όλες τις κατηγορίες. Στη συνέχεια έγινε traded στους Sacramento Kings από τους οποίους έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι που μας πέρασε. Το συμβόλαιο που υπέγραψε το καλοκαίρι με τους Rockets ακυρώθηκε μετά από λίγες μέρες, καθώς είχε κάποιο πρόβλημα στους κοιλιακούς και δε θα μπορούσε να συμμετάσχει στο camp. Το ταλέντο του δεν αμφισβητείται, όμως είναι γεγονός ότι και ο Rashad McCants είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Είναι αρκετά εγωιστής, λέει αυτό που σκέφτεται και παίζει μπάσκετ περισσότερο με ένστικτο και λιγότερο βγαλμένο από συστήματα.



Όπως θα είδατε, διαθέτει κάθε επιθετική κίνηση στο ρεπερτόριο του και αν ερχόταν στον Ολυμπιακό και έπαιζε αυτό που μπορεί, θα ξεσήκωνε τον κόσμο με τις ενέργειες του, ενώ προσπαθεί αρκετά και στο αμυντικό κομμάτι. Ο χαρακτήρας του και η προσαρμογή του στα ευρωπαϊκά δεδομένα, πάντως, ίσως να αποτελούσαν τροχοπέδη αν τελικά τον αποκτούσε η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, πόσο μάλλον όταν ο τελευταίος έχει αποδείξει ότι τέτοιους παίκτες δεν ξέρει πώς να τους χειριστεί.

Αποτίμηση: Υψηλότατο Ρίσκο, Υψηλότατο Κέρδος, Υψηλό Κόστος


2. Qyntel Woods (2.03 m, 1981)

Στον Ολυμπιακό κανένας δεν έχει ξεχάσει τον Qyntel Woods. Οι πιο μπασκετικοί για το φοβερό ταλέντο του, που έβγαζε κατά αραιά διαστήματα στην πρώτη του σαιζόν, οι πιο φανατικοί για τα "κατορθώματά" του στο ΟΑΚΑ εναντίον του Dejan Tomasevic. Δεν είναι λίγοι, λοιπόν, αυτοί που επιθυμούν την επιστροφή του στο λιμάνι. Δε θα διαφωνήσω. Το ταλέντο του Woods είναι εξαιρετικά πολύπλευρο και είναι γεγονός ότι στη μέρα του δε σταματιέται. Επίσης είναι παίκτης που δε φοβάται να πάρει κάποιο κρίσιμο σουτ και μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους το αντίπαλο καλάθι. Πλέον είναι 3 χρόνια στην Ευρώπη και φαίνεται πολύ πιο προσαρμοσμένος στο παιχνίδι, έστω και σε μια "άναρχη" ομάδα όπως η Prokom. Πιθανή απόκτησή του θα έκανε φοβερή εντύπωση στους φίλους της ομάδας, γεγονός που ίσως αναζωογονούσε τις παγωμένες φέτος κερκίδες του ΣΕΦ και γενικά θα έδινε έναν άλλο αέρα στο πρωτάθλημα δεδομένης και της αντιπαλότητάς του με τον Παναθηναϊκό (στα καλώς εννοούμενα πλαίσια πάντα και χωρίς να χρειάζεται περισσότερο δυναμιτισμό το κλίμα στις κερκίδες των ανεγκέφαλων). Επιπλέον, γνωρίζει αρκετούς παίκτες της ομάδας και θα εγκληματιζόταν πολύ εύκολα, ενώ στην παραμονή του στην Ελλάδα δεν είχε πρόβλημα με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, το αντίθετο μάλιστα, γεγονός που το βρίσκω πολύ θετικό.



Υπάρχουν, ωστόσο και μερικά αρνητικά. Πρώτον, η αστάθειά του ίσως κάνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να το ξανασκεφτούν. Προσωπικά, πιστεύω ότι πλέον οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές και ο Woods δε θα πρέπει να πρωταγωνιστεί κάθε βράδυ. Θα έχει, δηλαδή, το περιθώριο να μην είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας σε κάθε παιχνίδι εν αντιθέσει με την πρώτη του θητεία, όπου όλοι περίμεναν να είναι αυτός ο κινητήριος μοχλός στην επίθεση. Δεύτερον, δεν είναι shooting guard. Αυτό είναι γεγονός. Ωστόσο, θεωρώ ότι σε έναν πιθανό ερχομό του Woods θα μπορούσε να εναλλάσσεται στη θέση 2 και 3 με τον Josh Childress και να δημιουργούν πολλά προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες. Τρίτον, πρόβλημα θα μπορούσε να αποτελέσει η εξωαγωνιστική του συμπεριφορά. Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμο παίκτη, που στο παρελθόν έχει προκαλέσει με τον άστατο χαρακτήρα του και τις ανόητες αντιδράσεις του. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Έχει διοργανώσει κυνομαχίες, είχε πιαστεί σε anti-doping control να έχει κάνει μαριχουάνα και στην Ιταλία είχε γρονθοκοπήσει ένα συμπαίκτη του στην προπόνηση. Είναι αλήθεια, πάντως, ότι στην Ελλάδα δεν είχε δώσει πολλές αφορμές καθώς και τα δύο παραπτώματά του (μαριχουάνα και το επεισόδιο με τον Tomasevic) θεωρώ ότι δεν είναι καταδικαστικά για την καριέρα ενός παίκτη. Εδώ μάλιστα, δεν είχε πρόβλημα με κανέναν, τουναντίον ένιωθε πολύ άνετα και όπως έχει πει θα ήθελε πολύ να ξαναγυρίσει. Τέλος, ο Woods έχει συμβόλαιο με την Prokom. Δεν ξέρω πόσο εύκολα θα μπορούσε να το σπάσει για να έρθει στον Ολυμπιακό και αν θα ήθελε να μπει σε αυτή τη διαδικασία. Είναι αδιαμφισβήτητο πάντως, ότι είναι μια περίπτωση που χρήζει προσοχής και θα βοηθούσε πολύ και άμεσα.

Αποτίμηση: Μέτριο Ρίσκο, Υψηλό Κέρδος, Μέτριο Κόστος


1. Wally Szczerbiak (2.01 m, 1977)

Όσοι από εσάς παρακολουθείτε ΝΒΑ από πιο παλιά θα έχετε σίγουρα ακούσει το Wally Szczerbiak. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ωστόσο, πρόκειται για έναν παίκτη με 10ετή καριέρα στο ΝΒΑ, με γεμάτες χρονιές και εξαιρετικά στατιστικά. Επελέγη το 1999 στο νούμερο 6 του draft από τους Minnesota Timberwolves, στους οποίους ήταν εντυπωσιακός. Το 2002, μάλιστα, συμμετείχε και στο All-Star game ως επιλογή των προπονητών. Έχει δώσει πολλές φορές τα διαπιστευτήρια του, έχοντας πολλές σαιζόν πάνω από 15 πόντους μέσο όρο (το 2005-2006 είχε 19 ppg) ενώ χαρακτηρίζεται και για το μυαλωμένο shot selection του. Η εμπειρία του είναι αδιαμφισβήτητη και έχει υπάρξει συμπαίκτης με μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Kevin Garnett και ο LeBron James. Τα τελευταία χρόνια η μετοχή του στο ΝΒΑ έχει πέσει λίγο και φέτος έχει μείνει free agent, περιμένοντας κάποια προσφορά από κάποια ομάδα χτυπημένη από τραυματισμούς για να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του.



Θεωρώ ότι στην Ευρώπη θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Η εκπληκτική έφεσή του στο μακρινό σουτ (ειδικά σε καταστάσεις catch n' shoot, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να διεισδύσει) και οι σημαντικές παραστάσεις του νομίζω ότι θα ελαχιστοποιούσαν τον κίνδυνο να μην προσαρμοστεί σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Επιπλέον, το ύψος του θα του έδινε μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στα πιο κοντά guards (ειδικά στο αμυντικό μέρος του παιχνιδιού, στο οποίο ενώ έχει διάθεση δεν είναι πρωταγωνιστής), ενώ θα "ψήλωνε" και άλλο την ομάδα, που θα μπορούσε να έχει στο παρκέ 5 παίκτες άνω των 2 μέτρων χωρίς να κάνει αλχημείες στις θέσεις τους! Γενικά τα οφέλη από μια πιθανή μεταγραφή του Szczerbiak θεωρώ ότι θα ήταν πολύ μεγάλα και οι κίνδυνοι μικροί. Σίγουρα δεν πρόκειται για τον παίκτη του παρελθόντος, πλέον ώντας και πιο μεγάλος θα είναι καταπονημένος από τραυματισμούς και ούτε είναι εκρηκτικός και εντυπωσιακός. Αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητα κακό, το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύω ότι ο Wally θα έδενε πολύ γρήγορα με την ομάδα και θα έφτιαχνε ένα πολύ καλό offense-defense δίδυμο με τον Josh Childress ή τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Δεν ξέρω αν ο ίδιος θα επιθυμούσε μια μετακίνησή του στην Ευρώπη (αν το επιθυμούσε πάντως, θα έπρεπε να πληρώσει αδρά ο Ολυμπιακός), αλλά είναι θετικό το γεγονός ότι έχει γεννηθεί στην Ισπανία και έχει περάσει αρκετά χρόνια εκεί ώστε να ξέρει τον τρόπο ζωής και να μην υποτιμά το μπασκετικό επίπεδο (ή ακόμα χειρότερα το βιοτικό) όπως πολλοί Αμερικανοί. Είναι μια φοβερή περίπτωση για τον Ολυμπιακό και ελπίζω οι scouters να την έχουν αντιληφθεί και να την εξετάζουν εις βάθος.

Αποτίμηση: Μικρό Ρίσκο, Υψηλότατο Κέρδος, Υψηλότατο Κόστος


Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι ο Woods και ο Szczerbiak αποτελούν τις πιο ενδεδειγμένες λύσεις για τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή. Η καθεμία έχει τα συν και τα πλην της. Πείτε μας εσείς τι προτιμάτε ή αν έχετε κάποια άλλη πρόταση για κάποιον παίκτη που θα μπορούσαν να πάρουν οι ερυθρόλευκοι.

P.S. Στην αποτίμηση το ρίσκο και το κέρδος αναφέρονται σε καθαρά αγωνιστικά κριτήρια. Το κόστος αποτελεί δική μας εκτίμηση και ο χαρακτηρισμός του γίνεται με βάση την οικονομική επιφάνεια και πολιτική του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια.