Μαύρη μαγεία

Μετά από 1.5 μήνα που έχει ξεκινήσει το ΝΒΑ και αφού έχω παρακολουθήσει στενά όλες σχεδόν τις ομάδες, μπορώ να πω ότι η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου ακούει στο όνομα των Washington Wizards. Κοιτάζοντας το roster τους το καλοκαίρι, με την επιστροφή του Gilbert Arenas, την παραμονή του Caron Butler και του Antawn Jamison αλλά και τις σημαντικές προσθήκες των Randy Foye και Mike Miller, οι Wizards έφτιαχναν μια πολύ δυνατή ομάδα ικανή να πρωταγωνιστήσει και να κατακτήσει μια από τις πρώτες θέσεις στην Ανατολή. Η νίκη μέσα στο Dallas στην πρεμιέρα, που συνοδεύτηκε με 29 πόντους και 9 assists του Arenas φάνηκε να δίνει το ρυθμό για τη φετινή χρονιά. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, ακολούθησε η κατηφόρα. Οι 6 συνεχόμενες ήττες που έκαναν οι Wizards τους άφησαν πολύ πίσω, έριξαν το ηθικό της ομάδας και έκαναν τους οπαδούς τους να απορούν για τους λόγους αυτής της αγωνιστικής ύφεσης.

Σημαντικό ρόλο έχει παίξει η ατυχία που χτύπησε και πάλι στην πρωτεύουσα. Από την αρχή της σαιζόν είχε χτυπήσει ο Jamison, ο οποίος έχασε τα πρώτα 9 παιχνίδια της ομάδας. Παράλληλα τραυματίστηκε και ο Miller, ενώ ο θάνατος του ιδιοκτήτη των Wizards, Abe Pollin, προκάλεσε μια επιπλέον αναστάτωση. Εν τη απουσία του Jamison, οι Wizards δεν απειλούσαν κοντά στο καλάθι και παρά τις εξαιρετικές off the bench εμφανίσεις του Andray Blatche, ήταν φανερό ότι χρειάζονταν έναν ποιοτικό παίκτη-ηγέτη μέσα στη ρακέτα για να ισορροπήσει την επιθετική παραγωγή της ομάδας. Η επιστροφή ενός εκ των 3 αρχηγών της ομάδας ανέβασε το επίπεδο και έφερε κάποια θετικά αποτελέσματα που έδειχναν ότι πλέον οι Wizards προσανατολίζονταν στη σωστή κατεύθυνση. Ένα νέο σερί 4 ηττών, ωστόσο, με αποκορύφωμα την προχθεσινή απέναντι στην Indiana όταν οι Wizards έχασαν ένα παιχνίδι πραγματικά μέσα από τα χέρια τους με απίστευτο τρόπο, έφερε πάλι προβληματισμό στις τάξεις της ομάδας.

Συγκεκριμένα, εδώ και δύο χρόνια όλοι στην πρωτεύουσα περίμεναν πώς και πώς την επιστροφή του Gilbert Arenas. Τώρα, λοιπόν, που ο Αgent Ζero είναι πλέον παρών, φαίνεται ότι όλοι έχουν ξεχάσει να παίζουν με αυτόν. Σε μια ομάδα που πέρυσι είχε συνηθίσει να χάνει, ο Arenas είναι ο παίκτης που θα πάρει χωρίς δεύτερη σκέψη (πολλές φορές και χωρίς πρώτη) το κρίσιμο σουτ και θα επιδιώξει να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Το shot selection του φέτος, πάντως, είναι αμφισβητίσιμο και το ποσοστό του δεν υπερβαίνει το 40.5%, το assist/turnover ratio (η αναλογία δηλαδή των assists προς τα λάθη του) χαμηλό, ενώ στα δύο τελευταία παιχνίδια έχει χάσει πολύ κρίσιμες βολές στα τελευταία λεπτά. Επιπλέον, η παρουσία του φαίνεται να έχει επηρεάσει και τον άλλο star της ομάδας, τον Caron Butler, ο οποίος δεν παίρνει πλέον τις προσπάθειες που έπαιρνε όταν έλειπε ο Arenas, δεν έχει πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του και ως απότελεσμα εκβιάζει προσπάθειες (41.7% εντός παιδιάς), δε δημιουργεί για τους συμπαίκτες του (μόλις 1.7 assist αντίθετα με τις τουλάχιστον 4 που μοίραζε τα δύο τελευταία χρόνια) και οι φήμες (και ο Arenas) λένε ότι παρουσιάζεται αδιάφορος και εκτός κλίματος. Όσον αφορά στους υπόλοιπους, ειδικά όσο έλειπε ο Jamison τα περίμεναν όλα από τον Arenas και τον Butler. Δεν υπήρχε κίνηση, δεν υπήρχαν πρωτοβουλίες και παρά το άπλετο επιθετικό ταλέντο, η ομάδα κολλούσε όταν έπρεπε να σκοράρει.

Σε αυτό το πρόβλημα πρέπει να βρει τη λύση ο Flip Saunders. Για αυτόν το λόγο, άλλωστε ήρθε στη Washington ο Earl Boykins, ο οποίος έχει βοηθήσει τα μέγιστα και αυτήν τη στιγμή είναι ο 4ος scorer της ομάδας και συμμετέχει σε όλες τις κρίσιμες φάσεις των τελευταίων περιόδων. Ρόλο έχει βρει πλέον και ο ταλαντούχος Nick Young, ο οποίος βγάζει απίστευτη ενέργεια στο παρκέ και φαίνεται να προτιμάται αυτή τη στιγμή από το Randy Foye, ο οποίος πάντως είχε και ένα μικροτραυματισμό που τον άφησε πίσω. Όταν επιστρέψει και ο Mike Miller, το έργο του Saunders θα είναι ακόμα πιο δύσκολο καθώς θα πρέπει να ενσωματώσει στην ομάδα όλες αυτές τις ιδιαίτερες προσωπικότητες. Οι Wizards έχουν δρόμο να διανύσουν ώστε να αποκτήσουν τη χημεία που θα τους εγγυηθεί επιτυχή αποτελέσματα. Παράλληλα θα πρέπει να κοπάσουν οι αντιπαλότητες εντός των τειχών, να συγκεντρωθούν όλοι στο παιχνίδι και να προσπαθήσουν να βρουν το ρυθμό τους μέσα από τους αγώνες.

Πλέον είναι γεγονός ότι δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες για τους Wizards. Είναι πλήρεις, υγιείς και η χρονιά βρίσκεται μόλις στο 1/4 της. Μέχρι τώρα, μάλιστα, το πρόγραμμά τους ήταν αρκετά απαιτητικό αφού από τους 21 αγώνες που έχουν δώσει, οι 13 ήταν με ομάδες επιπέδου playoffs. Θεωρώ ότι χρειάζονται ένα σερί νικών για να ξαναμπούν στο κυνήγι των playoffs και να συνεχίσουν καλύτερα από την απογοητευτική τους πορεία μέχρι τώρα. Ελπίζω να μην αδικήσουν τους εαυτούς τους γιατί μπορούν να γίνουν μια πραγματικά πολύ καλή ομάδα, που θα ήθελα να παρακολουθήσω και στην postseason. Αν μάλιστα έρθουν και αντιμέτωποι με τους Cavaliers του LeBron, με τον οποίο υπάρχει εκρηκτική προϊστορία, τότε θα ήταν πραγματικά ιδανικό.