Ο Jose Juan Barea δεν είναι ο πρώτος Πουερτορικανός που έχει παίξει στο NBA (έχουν προηγηθεί μεγάλα ονόματα όπως Jose "Piculin" Ortiz, Ramon Rivas και Carlos Arroyo), είναι σίγουρα όμως ο πιο συμπαθής. Ο βραχύσωμος (επίσημα 1.83 μ., αλλά σίγουρα ακόμα κοντύτερος) guard των Dallas Mavericks αποτελεί μία ιδιάζουσα περίπτωση στη λίγκα, καθώς τα περιοριστικά φυσικά του χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο τρόπος παιχνιδιού του παραπέμπει περισσότερο σε shooting παρά σε poing guard, θα έκαναν τον οποιονδήποτε να πιστεύει ότι ένας τέτοιου στιλ παίκτης δε θα μπορούσε ποτέ να παίξει στο NBA. Ο Barea, όμως, όχι μόνο παίζει εκεί από το 2006, αλλά έχει και σημαντικό ρόλο στο rotation των Mavs, προσφέροντας σκορ, καλό ballhandling και ξεκούραση στον Jason Kidd, ερχόμενος από τον πάγκο.
O J. J. είναι αμερικανοαναθρεμμένος μπασκετικά, καθώς σε ηλικία 17 ετών άφησε μαζί με τους γονείς του το Πουέρτο Ρίκο ώστε να εγκατασταθούν στο Miami και αυτός να παίξει high school ball στο Miami Christian School. Στη μοναδική χρονιά του εκεί εντυπωσίασε, έχοντας μέσο όρο 24.8 πόντους. Αυτές οι επιδόσεις φαίνεται ότι προσέλκυσαν τους υπευθύνους του Northeastern University, στο οποίο και εισήχθη το 2003.
Στο κολεγιακό μπάσκετ είχε μία γεμάτη και παραγωγική καριέρα, καταλήγοντας μετά από τα 4 χρόνια "φοίτησης" να είναι 2ος στη λίστα των all-time scorers του πανεπιστημίου με 2209 πόντους. Παρότι το Northeastern είναι κολλέγιο που ανήκει σε μέτριου κύρους conference, την CAA, το γεγονός ότι στον Barea απονεμήθη βραβείο ονόματι "Mid Major Player of the Year" (ουσιαστικά ο καλύτερος παίκτης όλων των μεσαίας δυναμικότητας conferences) για την 4η και τελευταία χρονιά του, λέει πολλά. Στο NBA draft του 2006 δεν άκουσε καμία ομάδα να καλεί το όνομά του, όμως ένα δυνατό summer league με τους Mavs του απέφερε μια προσφορά για κανονικό συμβόλαιο από τους τελευταίους, και σίγουρα ο Mark Cuban θα μακαρίζει σήμερα αυτήν τη σοφή τότε κίνησή του.
Η ενέργεια που προσδίδει ο Barea στην ομάδα είναι πρωτοφανής. Με το που μπαίνει στο παρκέ, εκπέμπει ένα απόν μέχρι εκείνη τη στιγμή πάθος, που μεταδίδεται αμέσως στους φιλάθλους, τον Cuban, το προπονητικό team και τους συμπαίκτες του. Η επιθετική του νοοτροπία και η άγνοια κινδύνου που τον διακατέχει τον κάνει αγαπητό σε όλους. Οι αντίπαλοι, παρότι έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές το πόσο καλός παίκτης είναι, συνεχίζουν να τον υποτιμούν συχνά λόγω της σωματικής κατασκευής του και να του δίνουν χώρο, που αυτός αξιοποιεί στο έπακρο. Έχει ιδιαίτερα αξιόπιστο σουτ από mid-range και τρίποντο, όμως αυτό που του αρέσει πραγματικά να κάνει, είναι να διεμβολίζει τις αντίπαλες άμυνες με ταχύτατα drives, εκμεταλλευόμενος την ευελιξία και την συνεχή (α λα Nash) κίνησή του, που διευκολύνεται από το σταθερότατο τρόπο που χειρίζεται την μπάλα.
Γνήσιος PG, όπως είπαμε και πριν, δεν είναι. Γι' αυτό και την περσινή σεζόν ο Rick Carlisle τον χρησιμοποιούσε συχνά στο backcourt ταυτόχρονα με τον Jason Kidd. Φέτος, στα 23 λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ ανά αγώνα, προλαβαίνει να σημειώνει 8.3 πόντους, σχεδόν 4 assists, 2.3 rebounds και 1 τρίποντο. Ο χρόνος συμμετοχής του, βέβαια, υποβοηθάται και από τα συνεχιζόμενα προβλήματα τραυματισμών του Josh Howard, όμως αυτό δε σημαίνει ότι ο Barea δεν αποτελεί σύμβολο έμπνευσης για το μέσο μπασκετμπολίστα που ονειρεύεται να παίξει στο NBA. Τουναντίον, αποδεικνύει ότι δε χρειάζεται κάποιος να έχει 2 μέτρα ύψος και να καρφώνει για πλάκα για να γίνει shooting guard στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά ότι αρκεί να έχει έφεση σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού, θέληση, υπομονή, προσαρμοστικότητα στις ανάγκες μιας ομάδας και επίγνωση του ρόλου του. Και άμα τα έχει όλα αυτά και είναι και από μία μικρή χώρα με παράδοση στο μπάσκετ, τότε θα γίνει ήρωας και παράδειγμα προς μίμηση για τους συμπατριώτες του, όπως ο Barea.
Δείτε και αυτό το ενδιαφέρον mini-documentary για το συμπαθή Πουερτορικανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου