Euroleague Watch: Week 8

Lietuvos Rytas - Ολυμπιακός 83-89

Ο Ολυμπιακός πήρε, μετά από ένα αγχωτικό ματς, τη νίκη στη Λιθουανία, αφού πρώτα βέβαια δεινοπάθησε και ταλαιπώρησε κατά διαστήματα με τις προβληματικές επιλογές του σε άμυνα και επίθεση. Στο τέλος όμως, όταν η μπάλα έκαιγε και το παιχνίδι πήγαινε να χαθεί, έδειξε χαρακτήρα και κατάφερε να αποδράσει στην παράταση από μία δύσκολη έδρα.

Καταρχήν, το πρωτοφανές για φέτος στο ματς της Τετάρτης ήταν το εξαιρετικά μικρό rotation που χρησιμοποίησε ο Γιαννάκης. Από ένα σημείο και μετά η 5άδα Παπαλουκάς, Teodosic, Childress, Kleiza και Μπουρούσης δεν άλλαζε ούτε για δευτερόλεπτο, κι αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό, πιθανόν όμως θα μπορούσε ο coach να κάνει κάποια αλλαγή εδώ κι εκεί, αφενός για να ξεκουράσει λίγο αυτούς τους 5 (δεδομένης και της παράτασης) και αφετέρου για να επιχειρήσει να διαφοροποιήσει ελαφρά το επιθετικό πλάνο της ομάδας, που είχε γίνει προβλέψιμο.

Και όταν λέμε προβλέψιμο, εννοούμε μόνο αμέτρητα και συνεχόμενα pick-n-rolls μεταξύ Παπαλουκά και Μπουρούση από το 2ο δεκάλεπτο και μετά. Το πλάνο βέβαια τις περισσότερες φορές δούλευε, καθώς απέφερε στο Μπουρούση συνολικά 12 βολές, όμως θεωρώ ότι με κάποια δευτερεύοντα isolation plays για Kleiza ή Childress, που έδειχναν να είναι σε καλή μέρα αλλά δεν πήραν πολλές προσπάθειες για drives (χαρακτηριστικά ο Kleiza δεν εκτέλεσε ούτε 1 βολή, ενώ πριν το ματς σούταρε κατά μέσο όρο 7 στην Euroleague), ίσως ο Ολυμπιακός να είχε επικρατήσει ευκολότερα. Εφόσον όμως αυτό ήταν το παιχνίδι που επιλέχτηκε από το Γιαννάκη, ο Παπαλουκάς όφειλε να το εκτελέσει σωστά, και γενικά θα λέγαμε ότι τα κατάφερε, καθώς είχε assists/turnovers ratio 2.5, που είναι πολυ καλός για κάποιον που είχε την μπάλα τόση ώρα στα χέρια του.

Στο γράφημα φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο κύριος λόγος της επικράτησης του Ολυμπιακού ήταν το πόσο συχνά πήγαινε στη γραμμή (35 βολές έναντι 54 σουτ) αλλά και το πόσο συχνά ευστοχούσε σε αυτές (86%), επιτυγχάνοντας ένα FT Rate ποσοστό εκπληκτικά υψηλό. Η Lietuvos δεν μπορούσε με τίποτα (εκτός κάποιων blocks του Baynes) να αντιμετωπίσει τη δύναμη του Μπουρούση και έτσι επέλεγε να τον στέλνει συνεχώς στη γραμμή της φιλανθρωπίας, απ' όπου αυτός και ο Teodosic ήταν ιδιαίτερα αξιόπιστοι (9/12 και 9/10 αντίστοιχα).

Η λιθουανική ομάδα, παρότι σούταρε υπερβολικά πολλά τρίποντα, κατάφερνε και έμενε μέσα στο ματς λόγω των μετριότατων αμυντικών rotations και της ανεπαρκούς transition defense του Ολυμπιακού, που της προσέφεραν μερικά ελεύθερα σουτ και lay-ups, αλλά και χάρη στον προσωπικό οίστρο των δραστήριων και ταλαντούχων Popovic (19 pts με 8/8 βολές και 5 κλεψίματα), Gecevicius (4 τρίποντα) και Jomantas (πολύπλευρο παιχνίδι με 11 pts, 5 rebs, 6 asts και 3 κλεψίματα). Στο τέλος όμως προδόθηκε από την απειρία της και την έλλειψη βάθους στη frontline, λόγω των πολλών fouls.

Από τον Ολυμπιακό θα μπορούσε να παίξει περισσότερο ο Beverley για να ξεκουράσει τον κατά στιγμές παρασυρόμενο σε κακές επιλογές Teodosic (ίσως να έπαιξε ρόλο και το περιστατικό στον αγώνα με τη Malaga). Ο Sofo ήταν πασιφανές ότι δεν ήταν στη μέρα του και καλώς έμεινε στον πάγκο στα κρίσιμα. Ο Vujcic έδειξε κουρασμένος, ενώ ο Teodosic πήρε πολλά τραβηγμένα σουτ, συν την κακή επιλογή του στη λήξη της κανονικής διάρκειας, αλλά συνολικά μπορούμε να πούμε ότι βοήθησε αρκετά.

Ο όμιλος του Ολυμπιακού έχει γίνει πλέον άνω-κάτω και αναμένουμε με αγωνία τις 2 τελευταίες αγωνιστικές της 1ης φάσης για να ξεκαθαρίσει η τελική κατάταξη.

Lottomatica Roma - Μαρούσι 74-87

Για τον αγώνα του Αμαρουσίου τα λένε όλα οι Four Factors.

Ομάδα με τόσο εκπληκτικό eFG% δεν πρόκειται να χάσει ποτέ. Οι παίκτες της ομάδας των βορείων προαστίων σούταραν με εντυπωσιακή ευστοχία εντός παιδιάς (18/26 δίποντα και 11/20 τρίποντα), ενώ κέρδισαν και 26 fouls, έναντι 18 της Roma, τα οποία μετουσίωσαν σε μία καθοριστική διαφορά 23 ολόκληρων ποσοστιαίων μονάδων στο FT Rate. Η χαώδης διαφορά στον τομέα του Shooting έκανε το μειονέκτημα του Αμαρουσίου στα επιθετικά rebounds να μην έχει σημασία (καθώς δεν υπήρχαν επιθετικά rebounds να διεκδικήσουν!), ενώ και οι πολλές επιθέσεις που ανανέωσαν οι Ρωμαίοι ήταν ουσιαστικά χωρίς αντίκρυσμα, εφόσον δεν μπορούσαν να ευστοχήσουν στα σουτ.

Η άμυνα της Roma ήταν εξαρχής τραγική, δεχόμενη 51 πόντους μέχρι το ημίχρονο, ενώ και το παιχνίδι της ήταν στα όρια του άναρχου. Το Μαρούσι, βοηθούμενο και από την ευστοχία του, πήγε το ματς ακριβώς στο ρυθμό που το ήθελε, κρατώντας μία λίγο-πολύ ασφαλή διαφορά μέχρι το τέλος. Επέτρεψε στους Winston και Minard να πάρουν τα σουτ και να πετύχουν τους πόντους που τους αναλογούν, όμως έκλεισε αποτελεσματικότατα με εντυπωσιακή interior defense το Hutson, που τελείωσε με 1/6 δίποντα. Οι Homan και Καϊμακόγλου είχαν από 2 blocks και ήταν θετικότατοι σε άμυνα και επίθεση, ο Μαυροειδής προσέφερε τους συνηθισμένους του πλέον εύκολους πόντους γύρω από το καλάθι και ο Πελεκάνος τη γνωστή ενέργεια και ταχύτητά του. Καλύτερος όλων όμως ήταν ο lights-out Stevan Nadjfeji, που "έγραφε" από παντού και τελείωσε με 22 πόντους και 22 ranking.

Το Μαρούσι έχει μπει πλέον δυνατά στο παιχνίδι της πρόκρισης και επιζητά μία νίκη σε 1 από τα 2 τελευταία παιχνίδια του, με Caja Laboral εκτός και Maccabi εντός, για να την αγκαλιάσει.

Παναθηναϊκός - Real Madrid 67-76

Σε ένα ακόμη φετινό απαιτητικό παιχνίδι, απέναντι στην ομάδα ενός κορυφαίου και έμπειρου προπονητή όπως είναι ο Messina, ο Παναθηναϊκός έδειξε τις καταφανείς φετινές αδυναμίες του:

1) Τα άψογα αμυντικά rotations, το καίριο collapsing και τα επιτυχή double teams της Real τον αποδιοργάνωσαν τελείως, τον έκαναν να "κολλήσει" στην επίθεση, να μη βρίσκει λύσεις και να εξωθείται πολλές φορές σε κάκιστων προϋποθέσεων ενέργειες. Ο Messina έδειξε πάρα πολύ διαβασμένος, ήξερε ότι σημείο-κλειδί θα ήταν να εμποδίσει τις εύκολες πάσες προς τον Pekovic, γύρω από τον περιορισμό του οποίου κατάστρωσε ολόκληρο το αμυντικό πλάνο της ομάδας του. Σε αυτό βοήθησε και η πολύ καλή (ιδίως στο 1ο ημίχρονο) αμυντική παρουσία (στα όρια του foul πολλές φορές) του Darius Lavrinovic, που έδειχνε ότι είχε μελετήσει καλά τον τρόπο παιχνιδιού του Pekovic, βάζοντας τις περισσότερες φορές το σώμα του σε σωστή θέση για να τον εμποδίσει.

2) Την πρωτοφανή φετινή του αστοχία στα τρίποντα και γενικότερα στο περιφερειακό του σουτ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο 35' είχε 4/20 από τα 6.25. Μερικά ήταν ελεύθερα σουτ που αν έμπαιναν θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη ροή του αγώνα, όσο ακόμα ήταν νωρίς. Προφανώς το πρόβλημα είναι θέμα ψυχολογίας και όχι ικανότητας, οπότε μία εμφατική νίκη επί ενός δυνατού αντιπάλου στη συνέχεια θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα εδώ.

3) Την ανικανότητά του να ελέγξει τα αμυντικά rebounds στην αρχή των αγώνων. Ειδικά ο Lavrinovic στο 1ο δεκάλεπτο έκανε πάρτι.

4) Τα γνωστά πλέον φετινά νεκρά διαστήματα, κατά τα οποία δέχεται σερί που τελικά κρίνουν εν πολλοίς τα ματς, όπως το σημερινό 0-7 όταν είχε πλησιάσει στο 32-39.

Η εικόνα των Four Factors προϊδεάζει όποιον δεν έχει δει το ματς για ένα ισορροπημένο παιχνίδι, η αλήθεια όμως είναι ότι τα νούμερα ισοσκελίστηκαν κάπως λόγω του τελευταίου 5λεπτου, όταν και η Real είχε χαλαρώσει υπερβολικά και έπαιρνε κακές προσπάθειες, ενώ και ο Παναθηναϊκός έβρισκε την ευκαιρία να βάλει μερικούς εύκολους πόντους, εκ των οποίων 2 αιφνιδιασμοί του Καλάθη και 4/4 τρίποντα. Ακόμα και έτσι πάντως φαίνεται η αδυναμία του στο αμυντικό rebound, καθώς η Real ανακτούσε το 30% των άστοχων σουτ της.

Όσον αφορά τους παίκτες, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει αναφορά στις απουσίες Διαμαντίδη και Jasikevicius, καθώς ενδεχόμενη παρουσία τους πιθανότατα θα βελτίωνε την επιθετική κίνηση της ομάδας και την καλύτερη αξιοποίηση των επιθετικών επιλογών. Στους παρόντες, τώρα, ο Σπανούλης προσπάθησε αλλά PG δεν είναι, ο Περπέρογλου έχασε κατά κράτος τη μάχη με το Velickovic, ενώ και ο Tepic παρουσιάστηκε υπέρ του δέοντος διστακτικός. Ο Καλάθης ήταν δραστήριος, έτρεξε όταν μπόρεσε αλλά έκανε ένα κρίσιμο λάθος στο τέλος, πατώντας γραμμή τη στιγμή που αχνοφαινόταν ένα comeback στον ορίζοντα.

Ο Φώτσης μπορεί από στατιστικής πλευράς να ήταν καλός, αφού πλησίασε το double-double, αλλά μία προσεκτικότερη ματιά στο ματς αποδεικνύει ότι στην άμυνα χανόταν συνεχώς στα screens και rotations, με αποτέλεσμα ο Garbajosa να μένει ελεύθερος και να το εκμεταλλεύεται, πετυχαίνοντας μερικά άκοπα σουτ. Επίσης, επειδή οι δύο ομάδες μπορεί να ξανασυναντηθούν σύντομα, την επόμενη φορά θα ήταν συνετό να κάνει (και ο Φώτσης και όλοι) καλύτερη προσπάθεια στο shot contesting πάνω στον Bullock, βάζοντας περισσότερο το χέρι στο πρόσωπό του, όταν ο Αμερικανός ετοιμάζεται να σουτάρει.

Για τη διαιτησία του αγώνα, για την οποία έγινε πολύς λόγος, απλά να αναφέρουμε ότι έδωσε ένα ελαφρύ περιθώριο στη Real να παίξει σκληρά τον Pekovic και προέβη σε ένα αμφισβητούμενο (η τεχνική ποινή) και ένα λανθασμένο (το αντιαθλητικό του Σπανούλη) call, αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν έκριναν το αποτέλεσμα.

Εν τέλει αυτή η ήττα μπορεί να μην αποβεί σημαντική (αν και ενδεχόμενη απώλεια της 1ης θέσης ίσως δυσκολέψει τα πράγματα ενόψει της συνέχειας), αλλά αργά η γρήγορα αυτά τα επαναλαμβανόμενα συμπτώματα που αναφέραμε θα πρέπει να εκλείψουν, αν ο Παναθηναϊκός θέλει να νικήσει φέτος στα δύσκολα και κρίσιμα ματς που θα κρίνουν τους τίτλους.