Η μάχη για το R.O.Y.

Με το 1/4 της σεζόν του NBA να έχει παρέλθει, είναι νομίζουμε μία καλή στιγμή να ξεχωρίσουμε τους μέχρι τώρα 10 καλύτερους από τη φετινή σοδειά των rookies. Ας τους δούμε λοιπόν!

10) Wesley Matthews (Utah Jazz)

Ο Matthews, που δεν επιλέχθηκε από καμία ομάδα στο draft παρά την εξαιρετική 4ετή καριέρα του στο Marquette, κέρδισε την προσοχή των Jazz στο summer league και κατάφερε να αποσπάσει ένα κανονικό συμβόλαιο το Σεπτέμβριο. Η κίνηση αυτή της Utah ενδέχεται να αποδειχθεί σοφότατη, καθώς μέχρι τώρα ο Matthews έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις στον ομάδα και τον κόσμο του NBA γενικότερα. Η αθλητικότητα και το σουτ του βρίσκονται σε ικανοποητικά επίπεδα, παρά το γεγονός ότι το shooting style του είναι κάπως αργό και ενέχει μικρή ανύψωση από το παρκέ. Το στοιχείο του παιχνιδιού του, πάντως, που αρέσει πολύ στον Jerry Sloan είναι η μαχητικότητα και η η προσήλωσή του στην άμυνα, κάτι που ίσως του προσφέρει μία μακρά καριέρα στους Jazz, αν κρίνουμε από προγενέστερα παρόμοια παραδείγματα (Harpring).

9) Taj Gibson (Chicago Bulls)

Άλλος ένας παίκτης που παίρνει λεπτά στο παρκέ (ελέω και του τραυματισμού του Tyrus Thomas) κυρίως λόγω της ενέργειας και της διάθεσης για hustling που βγάζει. Παρότι χαμηλότερο pick από τον έτερο rookie των Bulls, James Johnson, ο Taj έχει καθηλώσει τον τελευταίο στον πάγκο κάνοντας στο παρκέ αυτά που θέλει κάθε προπονητής να βλέπει από έναν forward. Παίρνει καλές προσπάθειες (σχεδόν 50% στα σουτ), μάχεται για τα rebounds (από 11 στα δύο τελευταία ματς και 1ος στους rookies) και η ευελιξία και τα μακριά του χέρια τον βοηθούν να είναι καλός αμυντικός και να μοιράζει 1 τάπα ανά παιχνίδι. Έχει βέβαια ένα μικρό πρόβλημα στις βολές (52%) και στα fouls (1 κάθε 6.4 λεπτά), αλλά αυτά είναι θέμα εμπειρίας και εξάσκησης και αναμένεται να τα βελτιώσει από τη συνέχεια κιόλας της φετινής σεζόν.

8) DeMar DeRozan (Toronto Raptors)

Ο DeRozan, ένας πολύ αθλητικός shooting guard από το USC, από την αρχή της χρονιάς παρουσιάζεται διστακτικός όσον αφορά την ανάληψη πρωτοβουλιών μέσα στο παιχνίδι. Δεν εμπιστεύεται ιδιαίτερα το τρίποντό του (μόλις 12 προσπάθειες σύνολο), αλλά τον τελευταίο καιρό έχει καταλάβει ότι πρέπει να εκμεταλλευθεί περισσότερο το ταχύτατο slashing game του, κερδίζοντας βολές στις οποίες είναι πολύ εύστοχος (78%). Επιθυμεί επίσης να γίνει γνωστός ως defensive stopper, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι συχνά του ανατίθεται η αποστολή να μαρκάρει τον καλύτερο περιφερειακό της άλλης ομάδας. Αυτό βέβαια μπορεί να μη λέει και πολλά στη χειρότερη άμυνα του NBA (Raptors), όμως το γεγονός παραμένει ότι έχει τα φόντα να γίνει ένας εξαιρετικός on-ball defender.



7) Jonas Jerebko (Detroit Pistons)

Αν ψάχναμε τον ορισμό του off-the-bench energy guy, τότε αυτός θα ήταν ο Jerebko. ο πρώτος Σουηδός στην ιστορία του NBA φαίνεται ότι έχει ήδη κερδίσει τους οπαδούς του Detroit με το ασταμάτητο τρέξιμο και hustling του, που αποφέρει στους Pistons 5.4 rpg (2ος στους rookies). Είναι αλτικός, ευέλικτος και καλός αμυντικός. Οι περισσότεροι πόντοι του προέρχονται από garbage buckets (2nd chance πόντοι και εύκολα layups), αλλά αν θέλει να αφήσει το στίγμα του στην Αμερική θα πρέπει να επεκτείνει βελτιώσει τα ποσοστά του από το τρίποντο, απ' όπου σουτάρει μέχρι τώρα το ασυνήθιστα χαμηλό για Ευρωπαίο ελαφρύ forward 31%. Πάντως για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον θα είναι σίγουρα στο Detroit, καθώς η δημοτικότητά του εκεί έχει ήδη εκτοξευθεί.



6) Ty Lawson (Denver Nuggets)

Ο Lawson ήταν superstar στο NCAA και στη North Carolina, όμως η μετάβαση στο NBA level είναι σε κάθε περίπτωση απαιτητική. Ο Ty μέχρι τώρα έχει σε γενικές γραμμές ανταποκριθεί πολύ καλά. Το πρόβλημά του είναι η αστάθεια, καθώς και μερικές φορές η έλλειψη προσανατολισμού, όταν και δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα συμπεριφερθεί ως shoot-first ή ως pass-first point guard. Στα τελευταία παιχνίδια τα λεπτά του έχουν μειωθεί κάπως, σίγουρα όμως θα ανέβει στη συνέχεια, όταν αποκτήσει λίγο περισσότερη εμπειρία και καταφέρει να θέσει υπό έλεγχο την εκρηκτικότητα και αθλητικότητα που διαθέτει. Το σουτ του είναι αξιόπιστο (48% στα τρίποντα), το ταλέντο υπάρχει και υπό την καθοδήγηση του Chauncey Billups τα καλύτερα έρχονται.

5) Omri Casspi (Sacramento Kings)

Σίγουρα οι φετινοί Kings δε διαθέτουν αυτό που θα λέγαμε πληθώρα επιθετικών επιλογών (αν και τα έχουν πάει πολύ καλύτερα απ' ότι ο καθένας περίμενε). Αυτό όμως δεν αφαιρεί πολλά από το εξαιρετικό ξεκίνημα του Omri Casspi στην καριέρα του στο Sacramento. Κλασικός όχι και τόσο δυνατός αλλά ευέλικτος Ευρωπαίος forward, δυναμικός και εξαιρετικός σουτέρ. Αυτή τη στιγμή είναι κάτοχος ενός απίστευτου και πάρα πολύ σπάνιου ρεκόρ, καθώς σουτάρει με χαμηλότερο ποσοστό στις βολές απ' ότι στα τρίποντα (48,1% έναντι 49%)!!! Η άμυνά του σίγουρα θέλει βελτίωση, αλλά μόνο και μόνο το σουτ του θα τον κρατήσει μερικά χρόνια στο league, αφού δε βάζει κάθε μέρα ένας rookie 20 πόντους στους Spurs του Popovich μέσα στο San Antonio.



4) Stephen Curry (Golden State Warriors)

Ο Curry είναι ακριβώς ο παίκτης που γεννήθηκε για να παίξει στους Warriors του Don Nelson. Τρέχει και σουτάρει ακατάπαυστα, άριστος ball-handler, μέτριος on-ball αμυντικός αλλά με έφεση στα κλεψίματα (1.8 μέσο όρο), κάνει εύκολα το λάθος (2.71 μ.ό.) και δίνει έναν ικανοποιητικό αριθμό ασίστ (4.6), όχι τόσο επειδή είναι πραγματικός point guard, όσο λόγω των συνεχών επιθετικών ευκαιριών που δημιουργεί το run-n-gun style του Nellie. Έχει συνεχή επαφή με το καλάθι και λόγω της ταχύτητάς του είναι δύσκολο να περιοριστεί όταν επιτίθεται off-the-dribble. Αν ποτέ βρεθεί σε ομάδα που αρέσκετα στα half-court sets θα έχει σοβαρό πρόβλημα δημιουργίας, όμως προς το παρόν προμηνύεται σημαντικός ο ρόλος του στην υπόλοιπη τρέχουσα και στην επόμενη σεζόν, ιδίως αν τελικά αποχωρήσει ο Monta Ellis.



3) Jonny Flynn (Minnesota Timberwolves)

Ο Jonny Flynn μέχρι στιγμής δείχνει ότι θα είναι (τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς) ένας καθαρά scoring PG, έχοντας 14.2 ppg. Οι 4.3 assists που μοιράζει σε σχεδόν 30 λεπτά παιχνιδιού θα μπορούσαν σίγουρα να είναι περισσότερες. Άλλωστε και ο ίδιος λέει στην αρχή του video που ακολουθεί ότι αυτό που πρέπει να μάθει πρώτιστα είναι να καθοδηγεί καλύτερη την ομάδα του, ως πραγματικός playmaker. Για αυτόν τον σκοπό επιμένει και ο Kurt Rambis να του δίνει την πλειοψηφία των λεπτών στο "1", εις βάρος του πιο έμπειρου Ramon Sessions. Παρότι, λοιπόν, ώρες ώρες ο Flynn γίνεται ατομιστής και δε "βλέπει" σωστά το παρκέ (προκαλώντας συχνά τη δυσαρέσκεια και του Al Jefferson), η ταχύτητα μαζί με την αλτικότητα και την εκτελεστική του δεινότητα θα κάνουν τη "μάχη" του με το Rubio (όταν αυτός έρθει από την Ισπανία) πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.





2) Brandon Jennings (Milwaukee Bucks)

Μετά τους 55 πόντους έναντια στους Warriors, ο Jennings επανήλθε στα "γήινα" επίπεδα. Ο αριθμός των πόντων (21.1) και των assists (6) που σημειώνει σε κάθε αγώνα εξακολουθούν να είναι υψηλός, όπως βέβαια και των λαθών του (3). Τα νούμερα αυτά, βέβαια, οφείλονται και στον πρωταγωνιστικό ρόλο που κατέχει ο Jennings στην επίθεση των Bucks, έχοντας πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του και επιχειρώντας σχεδόν 19 (!) σουτ το παιχνίδι.

Παρόλα αυτά, οι εκτινάξεις του με την μπάλα είναι εκπληκτικές, το πρώτο βήμα του είναι πολύ δύσκολο να ανακοπεί και επίσης μαθαίνει όλο και περισσότερο να εκτελεί το PnR στην εντέλεια (με τη βοήθεια του Bogut). Στην άμυνα είναι ενεργός και προσπαθεί συχνά για το κλέψιμο, μιας και η σωματική του κατασκευή του δημιουργεί προβλήματα απέναντι σε πιο δυνατούς PG's. Επίσης καλό θα ήταν να διαφοροποιεί την πλευρά που επιλέγει για τα drives του, καθώς το γεγονός ότι πάει σχεδόν πάντα αριστερά τον κάνει ελαφρά προβλέψιμο. Εν τέλει, πάντως, το σημαντικότερο είναι ότι διαθέτει το απαιτούμενο ταλέντο και αν δυναμώσει λίγο θα γίνει σίγουρα All-Star κάποια στιγμή τα επόμενα χρόνια.



1) Tyreke Evans (Sacramento Kings)

Σίγουρα υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το ποιος από τους Evans ή Jennings αξίζει περισσότερο να βρίσκεται στην 1η θέση αυτής της κατάταξης. Εμείς θα επιλέξουμε τον Tyreke, λόγω της απίστευτης ευελιξίας που του προσφέρει το γεγονός ότι είναι ένας πολύ δυνατός PG ύψους 1.98. Το σουτ του μπορεί να μην είναι στο επίπεδο του Jennings ακόμα, αλλά αυτό είναι το ευκολότερο να αλλάξει, σε μικρό χρονικό διάστημα κιόλας. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από τη φετινή σεζόν, όλοι νόμιζαν ότι ο Jennings δεν είχε καθόλου το τρίποντο, καθώς σούταρε με μόλις 27% στην περσινή Euroleague με τη Roma (από την κοντινότερη ευρωπαϊκή απόσταση μάλιστα).

Το εξαιρετικά ελπιδοφόρο για τον Tyreke είναι ότι μπορεί οποτεδήποτε θελήσει, χάρη στη δύναμή, τον όγκο, την ταχύτητα και το εξαιρετικό ball-handling του, να επιχειρήσει διείσδυση προς το καλάθι κερδίζοντας fouls και πολλές βολές (6.1 ανά παιχνίδι, μακράν 1ος στους rookies). Το midrange game του δείχνει να εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός και πλέον εντοπίζει καλύτερα τους συμπαίκτες του στο παρκέ, εκτελώντας άψογα drive-n-kicks, τραβώντας δηλαδή την άμυνα και πασάροντας έξω στους πολλούς καλούς σουτέρ των Kings. Η άμυνά του, όπως είναι φυσικό, είναι ακόμα work in progress, όμως τα γρήγορα πόδια του και η δύναμή του αποτελούν εχέγγυα για το μέλλον. Τέλος, ο Tyreke δείχνει από τώρα έτοιμος να ηγηθεί στους Kings, αφού από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Kevin Martin, έχει οδηγήσει το Sacramento σε ένα αξιοπρεπέστατο 9-8 ρεκόρ, όντας πρώτος scorer της ομάδας σε αυτό το διάστημα με 22.8 ppg.