Σε προηγούμενό μας post είχαμε ξεκινήσει ένα οδοιπορικό πάνω στην εμφάνιση του Michael Jordan στην παρουσίασή του στο Hall of Fame. Σήμερα, θα συνεχίσουμε αυτήν την ανάλυση και σε ένα δεύτερο κομμάτι της ομιλίας του MJ, θέλοντας έτσι να ρίξουμε κι άλλο φως σε αυτήν την τελευταία παράσταση του, που έλαβε ποικίλες κριτικές.
Συνεχίζοντας από εκεί που είχαμε μείνει την τελευταία φορά, ο Jordan αναφέρθηκε στη σχέση του με τον πρόεδρο (δηλαδή τον chairman) των Chicago Bulls, τον Jerry Reinsdorf. Συγκεκριμένα, τη δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ, ο MJ είχε ένα σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, ο οποίος τον άφησε για πολύ καιρό εκτός παρκέ. Όταν, λοιπόν, ο ίδιος αισθανόταν καλά και ήθελε να επιστρέψει, το ιατρικό team της ομάδας είχε διαφορετική άποψη. Καθώς εκείνος δε συμφωνούσε, όπως λέει χαρακτηριστικά, με τα μαθηματικά των γιατρών των Bulls, δηλαδή 7 αγωνιστικά λεπτά σε κάθε ματς αλλά 2 ώρες προπόνηση κάθε μέρα, πήγε κατ'ευθείαν στον πρόεδρο της ομάδας. Ο Reinsdorf τον δέχτηκε και του είπε ότι η ομάδα έπρεπε να προστατέψει την επένδυση που είχε κάνει σε αυτόν και μάλιστα τον ρώτησε το εξής: "Αν είχες πονοκέφαλο και 10 χάπια, το ένα εκ των οποίων είχε μέσα δηλητήριο, τι θα έκανες?", θέλοντας έτσι να του δείξει ότι δεν έπρεπε να ρισκάρει έχοντας 10% πιθανότητα να πάθει υποτροπή. Ο Jordan, του απάντησε απολύτως ειλικρινά με μια άλλη ερώτηση, "πόσο άσχημος είναι ο πονοκέφαλος?". Έτσι, ο πρόεδρος των Bulls, κατάλαβε ότι ο Air δε θέλει να χάνει για κανένα λόγο, ούτε αν είναι τραυματίας, ούτε σκεφτόμενος την πιθανότητα να πάρει το no. 1 pick στο επερχόμενο draft (γιατί τότε το έπερνε η χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος). Ήθελε μόνο να κερδίζει. Ο MJ, ευχαρίστησε πάντως το Reinsdorf για την ευκαιρία που του έδωσε, παρα μερικές διαφωνίες που είχαν , καθώς και για τους παίχτες που έφερε στην ομάδα για να τον πλαισιώσουν.
Ύστερα, αναφέρθηκε στον προπονητή των Bulls κατά την περίοδο 1986-1989, τον Doug Collins, ο οποίος επηρεασμένος από τις διαμάχες του Michael με τον Reinsdorf και τον Jerry Krause (o general manager των Bulls), του είπε ότι δεν έπρεπε να παίξει μπάσκετ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Αυτό που δεν ήξερε, όπως μας πληροφόρησε ο ίδιος ο Jordan, ήταν ότι στο συμβόλαιό του υπήρχε ο όρος "I love the game", που σήμαινε ότι κανένας δεν μπορούσε να του απαγορεύσει να παίξει μπάσκετ. Προφανώς αστειευόταν, θέλοντας να δείξει σε εμάς και στον προπονητή του το πάθος και την αγάπη που έτρεφε για το παιχνίδι, πολλές φορές παραμελώντας τον ίδιο του τον εαυτό. Τελικά, ο Collins κατάλαβε την ανάγκη του παίκτη του και έτσι εναρμονίστηκαν οι σχέσεις τους.
Στη συνέχεια, ο no.23 αναφέρθηκε στον Jerry Krause, με τον οποίο είχαν πάρα πολλές διαφωνίες όσο συνυπήρχαν στο Chicago και η κόντρα τους κρατάει ακόμα, αφού όπως είπε ο Jordan δεν τον κάλεσε στην τελετή. Η απουσία, πάντως, του Krause μάλλον δεν είχε σχέση με τον παλιό παίκτη των Bulls, αλλά με το ότι δεν έχει κληθεί στο HoF ο βοηθός του Phil Jackson και εφευρέτης του triangle offense, Tex Winter, γεγονός που έχει προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στις τάξεις της ομάδας. Ο τεχνοκράτης GM των Bulls, είχε πει ότι ο σύλλογος (εν προκειμένω καθώς είναι δυσχερής η μετάφραση του organisation, εννοούμε το μη αθλητικό κομμάτι του συλλόγου, αλλά τη διοίκηση κλπ.) κερδίζει τα πρωταθλήματα. O Jordan, απάντησε ότι δεν είδε το σύλλογο να αγωνίζεται με γρίπη στη Utah, ούτε είδε το σύλλογο να παίζει με τραυματισμένο αστράγαλο και ότι παρόλο που η συνεισφορά των διοικούντων είναι σημαντική, καθώς αυτοί φτιάχνουν την ομάδα και πληρώνουν, οι παίχτες είναι εν τέλει αυτοί που μπαίνουν στο παρκέ, αγωνίζονται, κατακτούν τους τίτλους και αξίζουν το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας.
Σειρά πήραν τα παιδιά του Michael, ο Jeffrey, o Marcus και η Jasmine. Αφού, είπε μερικά καλά λόγια για αυτά, ο MJ αποκάλυψε ότι δε θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση τους, καθώς το φορτίο που έχουν να κουβαλήσουν είναι πολύ μεγάλο και οι απαιτήσεις που ο κόσμος θα έχει από αυτούς θα είναι εξαιρετικά υψηλές λόγω του πατέρα τους. Χαρακτηριστικά, μάλιστα, ανέφερε ότι τα εισιτήρια για την τελετή κανονικά έκαναν 200$, όμως εκείνος πλήρωσε 1000$ για κάθε καλεσμένο που είχε, ενώ ευχαρίστησε ειρωνικά και τους διοργανωτές για αυτήν την αδικαιολόγητη αύξηση.
Σημαντικό ρόλο στη ζωή του Air έπαιξε και η μητέρα του, Deloris Jordan, την οποία χαρακτήρισε ως πολυπράγμονα άνθρωπο, εξαιρετική στο ρόλο της μητέρας (ακόμα και σήμερα στα 46 του) και την ευχαρίστησε θερμά για τις αξίες και τα ιδανικά που του μεταλαμπάδευσε.
Ακολούθως ο μεγάλος ηγέτης των Bulls, θέλησε να ευχαριστήσει μερικά άτομα, που δεν περιμέναμε.
Τον Isiah Thomas, τον Magic Johnson και τον George Gervin. Τι έκαναν αυτοί? Στην rookie χρονιά του Jordan, καθώς ο μύθος του γεννιόταν και η δημοτικότητά του ανέβαινε εκθετικά, οι εν λόγω αθλητές, ώντας ενοχλημένοι από τις διαστάσεις που έπαιρνε η φήμη του MJ, αποφάσισαν να κάνουν το περιβόητο freeze-out στο all-star game του 1984. Πρακτικά, δηλαδή, να μην πασάρουν την μπάλα στον Air, ώστε αυτός να μην έχει καλή εμφάνιση. Τους ευχαρίστησε, λοιπόν, γιατί όπως είπε κατ'αυτόν τον τρόπο, τον έκαναν να προσπαθήσει ακόμα πιο σκληρά για να τους αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο, λέγοντας μάλιστα ότι δεν τον στενοχώρησαν ούτε στο ελάχιστο αφού ήταν πολύ χαρούμενος μόνο και μόνο που βρισκόταν εκεί. Τελικά τα κατάφερε, όπως είπε και ο ίδιος, ακόμα και στα ένδοξα χρόνια των Detroit Pistons (ομάδα του Isiah Thomas). Τα παγωμένα χαμόγελα του Isiah και του Gervin νομίζω δε χρίζουν σχολιασμό και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Επόμενος αποδεκτής των "ευχαριστώ" του Jordan ήταν ένας από τους μεγαλύτερους coaches του ΝΒΑ, ο Pat Riley. O τελευταίος προπονούσε, κατά την καριέρα του Jordan, τους Lakers, τους Knicks και τους Heat, αλλά στη μνήμη όλων έχουν μείνει οι θρυλικές μάχες μεταξύ των Chicago Bulls και των New York Knicks στα 90's. Ο MJ, χαρακτήρισε το Riley εξίσου ανταγωνιστικό με τον ίδιο (μεγάλο κοπλιμέντο αν σκεφτούμε από ποιον έρχεται) και του απέδωσε σεβασμό. Κάθε αγώνας απέναντι σε ομάδα του Riley, αποτελούσε πρόκληση για το Michael, γεγονός που έκανε τον Pat να χαίρει της εκτίμησής του. Μας είπε μια ιστορία, όπου είχαν πάει και οι 2 στη Χαβάη και ο Riley ήθελε να κρατήσει παραπάνω μέρες μια σουίτα, την οποία είχε κλείσει ο Jordan. Ο τελευταίος, πήγε και του είπε ότι πρέπει να φύγει αμέσως ("get out of my suite"), ο Pat έφυγε αλλά του άφησε ένα σημείωμα όπου του έλεγε, "Μου αρέσει ο ανταγωνισμός. Συγχαρητήρια, αλλά θα ξανασυναντηθούμε.". Δεν παρέλειψε να αναφέρει τους περίφημους Jordan-stoppers των ομάδων του Αμερικανού coach, τον John Starks (shooting guard των Knicks γνωστός για το πάθος του, με τον οποίο ο Jordan είχε πολλές μάχες και ένας από τους λίγους παίχτες που έχουν καταφέρει τον Air σε poster φάση) αλλά και την απαγόρευση που είχαν οι παίχτες των Knicks να βγαίνουν με τον Michael (ακόμα και ο Charles Oakley, ένας από τους καλύτερους φίλους του) γιατί ο προπονητής τους δεν ήθελε να έχουν σχέσεις ούτε εκτός παρκέ με τον αστέρα των Bulls (δείγμα της αυστηρότητας του Pat Riley).
Επόμενος "στόχος" του ήταν ο γνωστός σε όλους μας Jeff Van Gundy, ο οποίος ήταν προπονητής των Rockets όταν έπαιζε σε αυτούς ο Βασίλης Σπανούλης. Ο Air αναφέρθηκε σε αυτόν παρουσιάζοντάς τον άκρως υποτιμητικά ως "το μικρόσωμο τύπο στην άκρη του πάγκου, δίπλα στο Riley". Ο λόγος? Ο βοηθός και μετ'έπειτα προπονητής των Knicks είχε χαρακτηρίσει τον Jordan λίγο πολύ "απατεώνα", γιατί, όπως έλεγε, το έπαιζε καλός στους υπόλοιπους παίχτες εκτός παρκέ, τους έκανε να πιστέψουν ότι είναι φίλος τους και μετά εντός παρκέ τους εξευτέλιζε. Απαντώντας σε αυτήν την ανεκδιήγητη κριτική του Van Gundy, o Jordan είπε ότι είναι ένας φιλικός τύπος, που όμως όταν μπαίνει στο παρκέ είναι πιο ανταγωνιστικός από κάθε άλλον παίκτη. Μέσα σε γέλια, λοιπόν, ευχαρίστησε τον Jeff και τον Pat για τα κίνητρα που του δίνανε για να συνεχίσει να παίζει.
Ακολούθως, ο MJ ευχαρίστησε δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους στη μπασκετική του ζωή, τον Phil Jackson και τον Tex Winter. Ανέφερε, μάλιστα, ότι ο τελευταίος δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος από τον ίδιο και μας είπε και μια ιστορία που καταδεικνύει τη φιλοσοφία του Jordan ως παίκτη. Σε ένα ματς οι Bulls έχαναν 5-10 πόντους, ο Jordan με 20-25 προσωπικούς πόντους καθάρισε το παιχνίδι, όμως μετά τη λήξη του και ενώ έφευγαν για τα αποδυτήρια ο Tex Winter του είπε: "You know, there is no I in team.", θέλοντας έτσι να του δείξει ότι πρέπει να είναι πιο ομαδικός και να βάζει το εγώ του υπό της ομάδας. Ο Jordan με μια απόλυτη φυσικότητα του απάντησε: "Υes Tex there is not. But there is an I in win.". Με αυτόν τον τρόπο του έλεγε ότι εκείνος θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι ορισμένες φορές δε θα ήταν τόσο ομαδικός.
Δεν παρέλειψε, επίσης, να αναφερθεί στα media, τα οποία στην αρχή της καριέρας του τον χαρακτήριζαν ως loser, έλεγαν ότι δεν μπορούσε να κερδίσει πρωτάθλημα, ότι δεν ήταν ισάξιος του Magic, του Larry Bird κλπ. Όλα αυτά, όπως είπε, τον έκαναν να προσπαθεί ολοένα και περισσότερο, να βρίσκει καινούρια κίνητρα για να γίνει καλύτερος και να αποδείξει ότι αξίζει πραγματικά μια θέση στο πάνθεον του αθλήματος.
(to be continued...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου