Euroleague Watch: Week 1

Η πρώτη αγωνιστική της φετινής Euroleague ήλθε και παρήλθε, με πολλές ομάδες να παρουσιάζουν μία ανέτοιμη εικόνα, δείχνοντας έλλειψη αυτοματισμών και χημείας. Ας δούμε τι έγινε σε γενικές γραμμές.


Τι έκαναν οι ελληνικές ομάδες

Ο Ολυμπιακός είχε σίγουρα ένα εύκολο βράδυ απέναντι στην Orleans, η οποία ήταν φυσικά η κλασική γαλλική ομάδα που στηρίζεται στο άναρχο παιχνίδι και αποκλειστικά στις ορέξεις των Αμερικανών της. Η ελληνική ομάδα ήταν ξεκάθαρο ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε να φορτσάρει και να καθαρίσει το παιχνίδι, όπως και έκανε στο 2ο δεκάλεπτο. Αποκάλυψη του αγώνα ήταν ο Kleiza που έδειξε μεγάλη άνεση στο σκοράρισμα χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα. Ο Josh Childress φαίνεται ότι φέτος θα είναι πιο απελευθερωμένος και επιθετικός, παίρνοντας περισσότερες πρωτοβουλίες. Ο Beverley φανέρωσε τα στοιχεία που είχαμε εντοπίσει από το φιλικό με τους Cavaliers, δηλαδή την πιεστική του άμυνα και το αλτρουιστικό παιχνίδι του, καθώς και μία ελαφρά διστακτικότητα στην πάσα όταν υπάρχουν καλές προϋποθέσεις. Ο Von Wafer έδειξε ότι δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα στη φιλοσοφία που θέλει να επιβάλει στην ομάδα το προπονητικό team, αλλά με εμπιστοσύνη από το Γιαννάκη και περισσότερο χρόνο συμμετοχής μπορεί να κάνει θαύματα. Οι υπόλοιποι παίχτες είχαν σβηστές τις μηχανές και έκαναν απλά μία ωραία και χαλαρή προπόνηση, ειδικά στο 2ο ημίχρονο.

Ο Παναθηναϊκός ήταν νωθρός και σχετικά αναποτελεσματικός (για τα standards του) στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα με τη Milano. Τα plays του Obradovic είτε δεν έβγαιναν γρήγορα, είτε κατέληγαν σε άστοχο τρίποντο (6/23 συνολικά) όταν έβγαιναν. Οι απουσίες στη frontline φάνηκαν περίτρανα όταν άρχισε να φορτώνεται με fouls ο Pekovic, με το Shermandini να είναι ακόμα απίστευτα άγουρος και άτεχνος. Η Milano έμενε μέσα στο παιχνίδι μέσω προσωπικών ενεργειών των Finley και Mancinelli και της μαχητικότητας του Rocca, όμως η εμπειρία του Διαμαντίδη στην άμυνα και η εκτελεστική δεινότητα του Σπανούλη στα κρίσιμα μίλησαν στο τέλος και έδωσαν στον Παναθηναϊκό τη νίκη. Πολύ θετικός και με πολλές πρωτοβουλίες εμφανίστηκε και ο Περπέρογλου, ενώ ο Acker απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αποτελεί μεγάλο choker, χάνοντας καθοριστικές βολές.

Το Μαρούσι αξίζει πολλά συγχαρητήρια για την απόδοσή και μαχητικότητά του στην πρώτη εμφάνιση της ιστορίας του στην Euroleague. Πήγε το παιχνίδι με την CSKA στο τελευταίο σουτ και βρέθηκε μία ανάσα κυριολεκτικά από τη νίκη, αλλά ο Khryapa είχε άλλη γνώμη. Για όποιον είδε τον αγώνα, όμως, μία ενδεχόμενη νίκη του Αμαρουσίου δε θα αποτελούσε σε καμία περίπτωση έκπληξη, καθώς η ομάδα των βορείων προαστίων παρουσίασε (όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της) ένα πολύ δεμένο σύνολο, με σαφή προσανατολισμό στο παιχνίδι της και διακριτούς ρόλους. Ο Καϊμακόγλου ήταν επιθετικός (αν και με κατά στιγμές κακό shot selection), ο Keys ηγετικός, ο Πελεκάνος ανανεωμένος, ο Lucas πήρε ποιοτικά σουτ και ο Μαυροειδής έδειξε ξανά την ικανότητά του στο να τελειώνει τις φάσεις κοντά στο καλάθι και στα επιθετικά rebounds (4). Η CSKA είναι εμφανώς αποδυναμωμένη φέτος, με τον Pashutin να είναι πολύ μικρός για το ρόλο του. Το παιχνίδι της βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις ορέξεις των Holden, Langdon και Siskauskas. Η φιλοσοφία του Messina έχει ατονήσει αρκετά, αφού ούτε πολλά pick-n-rolls είδαμε, ούτε πειθαρχία σε άμυνα και επίθεση. Το ζητούμενο είναι αυτή η ήττα να μην επηρεάσει τη συνέχεια του Αμαρουσίου, καθώς πολλές φορές για τις μικρές ομάδες τέτοιες δραματικές ήττες στην αρχή αποδεικνύονται καταστροφικές για το ηθικό και την ψυχολογία τους.


Τι είδαμε στους άλλους αγώνες

-- Η Zalgiris καθάρισε εύκολα (+19) τη Villeurbanne, έχοντας σε μεγάλη μέρα το Mantas Kalnietis (που τον πιστεύαμε από το Eurobasket, αλλά εκεί υπήρχε ο αρνητικός παράγοντας Butautas) και τον ανέκαθεν εξαιρετικό rebounder (14 τον αριθμό) Travis Watson.

-- Η Maccabi έριξε 20άρα στην Olimpija, με τον νεοαποκτηθέντα Alan Anderson να παίζει αποτελεσματικά και ταυτοχρόνως θεαματικά (δείτε παρακάτω στο Top 10).

-- Η Cibona σκόραρε μόλις 40 (!) πόντους εναντίον της αμυντικά απροσπέλαστης Siena, που τελείωσε τον αγώνα με τον εντυπωσιακό αριθμό των 19 κλεψιμάτων.

-- Η Fenerbahce μπορεί στα χαρτιά να έχει πολλή μεγάλη συγκέντρωση ταλέντου στο roster της, στο παρκέ όμως είναι ακόμα ανέτοιμη, καθώς αποδείχθηκε εύκολη λεία (ήττα με -23) για την πιο δεμένη και εμπειρότερη Barcelona. MVP του αγώνα ο εκπληκτικός Pete Mickael (26 πόντοι με 8/9 δίποντα, 1/1 τρίποντο, 7/7 βολές και 7 rebounds).

-- Η Oldenburg επικράτησε της Prokom σε ένα παιχνίδι καθαρά αμερικανική υπόθεση και για τις δύο ομάδες, με αυτούς της πρώτης (Foster και Paulding) να αποδεικνύονται πιο εύστοχοι στα κρίσιμα.

-- Η Lietuvos δε συνάντησε ιδιαίτερο πρόβλημα απέναντι στην Efes παρά την τελική διαφορά των 7 πόντων, καθώς προηγούταν με διψήφια διαφορά στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Άριστες εντυπώσεις άφησε ο νεαρός Λιθουανός guard Gegevicius, που ίσως θα μπορούσε να είχε βοηθήσει στο πρόσφατο Eurobasket.

-- Η Partizan έχασε ένα δικό της παιχνίδι καθώς κρατούσε μία σταθερή διαφορά στη μεγαλύτερη διάρκεια απέναντι στη Malaga, την οποία όμως απώλεσε στο τέλος. Για τους Ισπανούς κορυφαίοι ο Άγγλος Joel Freeland με 19 πόντους και ο Γιώργος Πρίντεζης με 16 και το εντυπωσιακό 8/8 δίποντα.

-- Η Roma, βασιζόμενη στην πολύ καλή τριπλέτα Αμερικανών της (Jaaber-Winston-Hutson), δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα απέναντι στην εμφανώς αδυναμωμένη φέτος Caja Laboral. Παρεμπιπτόντως, αν ο Splitter δεν πάει του χρόνου στους Spurs, θα είναι πραγματικά κρίμα για το ταλέντο του.

-- Τέλος, η Khimki επικράτησε στην παράταση της Real για 3 πόντους, παρουσιάζοντας μία επιθετική ομάδα με πολυφωνία στο σκοράρισμα. Η "βασίλισσα" από την άλλη ανέβαλε την επίδειξη του εντυπωσιακού roster της για την επόμενη βδομάδα, αφού σε αυτό το παιχνίδι στηρίχθηκε αποκλειστικά στους Darius Lavrinovic (με το εκπληκτικό 49 στο ranking!) και Kaukenas (22 πόντοι με 8/13 σουτ). Πάντως δε θα μιλούσαμε τόσο για το ταλέντο της ρωσικής ομάδας σήμερα αν δεν έκανε την καθοριστική τάπα ο Jankunas στο lay-up του Velickovic (τα είχαμε πει για την απειρία του) στην τελευταία επίθεση της Real στην κανονική διάρκεια.