Cibona - Ολυμπιακός 94-97
Οι φίλοι του Ολυμπιακού σίγουρα περίμεναν μια πιο εύκολη νίκη μέσα στην Κροατία, ειδικά μετά την προειδοποίηση που είχε δώσει η Cibona στο ΣΕΦ. Οι Κροάτες, ωστόσο, παρουσιάστηκαν ακόμα καλύτεροι στην Drazen Petrovic Arena και έφτασαν μια ανάσα από τη νίκη. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τα βασικότερα σημεία του αγώνα.
- Η κούραση του Ολυμπιακού (πνευματική και σωματική) από την υπερπροσπάθεια στον τελικό Κυπέλλου ήταν εμφανής και λίγο-πολύ αναμενόμενη, καθώς η πίεση που είχαν οι παίκτες για το συγκεκριμένο αγώνα ήταν μεγάλη και μετά την κατάκτηση του τροπαίου μια μικρή χαλάρωση απέναντι σε έναν αδύναμο αντίπαλο όπως η Cibona είναι λογική.
- H ευστοχία και των δύο ομάδων στα σουτ εντός παιδιάς ήταν σημαντικός παράγοντας του παιχνιδιού και δείγμα χαλαρής, αν όχι κακής άμυνας. Οφείλουμε, πάντως, να πούμε ότι αρκετά από τα σουτ ειδικά του Jamont Gordon ήταν υπό κακές προϋποθέσεις και με καλή άμυνα αλλά το επιθετικό ταλέντο του υπερίσχυε.
- Η αστοχία του Ολυμπιακού στις βολές μέχρι σήμερα δεν του έχει στοιχίσει. Όσο, όμως, συνεχίζει να παίζει με την τύχη του και να μη βελτιώνεται στο συγκεκριμένο τομέα, είναι βέβαιο ότι στο μέλλον ανάλογη συμπεριφορά δε θα έχει νικηφόρο αποτέλεσμα. Η βελτίωση είναι επιτακτική.
- Ο Ολυμπιακός δεν ανταποκρίθηκε σωστά στην πίεση που του άσκησε στο τέλος του τελικού Κυπέλλου ο Παναθηναϊκός και πήγε να χάσει το παιχνίδι. Η Cibona άσκησε την ίδια πίεση στο μισό γήπεδο μετά την επαναφορά της μπάλας, έκανε αρκετές "παγίδες" και ο Ολυμπιακός ξαναβραχυκύκλωσε. Είναι δεδομένο ότι από εδώ και στο εξής και άλλες ομάδες θα δοκιμάσουν αυτόν τον πιεστικό τρόπο άμυνας όταν βρεθούν πίσω στο σκορ, οπότε ο Γιαννάκης θα πρέπει να δουλέψει περισσότερο στις αντιδράσεις των παικτών του σε αυτές τις καταστάσεις. Ποιοτικοί και έμπειροι χειριστές υπάρχουν, οπότε αυτό δε θα πρέπει να δυσκολεύει τόσο την ομάδα και να χαρίζει εύκολα καλάθια στον αντίπαλο.
- Επιπλέον, θεωρώ ότι ο Γιάννης Μπουρούσης χρησιμοποιήθηκε για περισσότερο χρόνο απ' όσον έπρεπε, αφού στο δεύτερο ημίχρονο εμφανώς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αγώνα λόγω έλλειψης δυνάμεων και της καταπόνησης του οργανισμού του από την ίωση που τον ταλαιπωρεί ακόμα. Ίσως με κάποιον άλλο ψηλό (Sofo ή Μαυροκεφαλίδη) για περισσότερη ώρα στο παρκέ να κερδίζονταν παραπάνω από 3 επιθετικά rebounds, ή να προστατευόταν καλύτερα η ρακέτα.
- Ο Milos Teodosic μπορεί με ασφάλεια να χαρακτηριστεί πλέον ένας από τους ηγέτες του Ολυμπιακού. Με άγνοια κινδύνου παίρνει τα δύσκολα σουτ και συνήθως ευστοχεί. Ο Παπαλουκάς αρχίζει και βρίσκει το ρυθμό του σε όλους τους τομείς και είναι καταλυτικός, ενώ ο Halperin και ο Penn αρχίζουν και βγάζουν στο παρκέ μεγαλύτερη επιθετικότητα, όπως είχαμε πει ότι χρειάζεται. Η ομάδα δένει και το άμεσο "ερυθρόλευκο" μέλλον (ενόψει δηλαδή της Κυριακής) παρουσιάζεται ευοίωνο στον τομέα των guards.
- Oφείλουμε να πούμε έναν καλό λόγο και για τις γενικότερες επιλογές του Kleiza, που πλέον είναι αρκετά ψύχραιμος και δεν εκβιάζει τόσα σουτ όσα στην αρχή της χρονιάς.
- Η Cibona παρουσιάστηκε ως η χειρότερη ομάδα του Top 16, ωστόσο μέχρι στιγμής έφτασε μια ανάσα από 2 νίκες ενάντια στον Ολυμπιακό και 1 ενάντια στην Caja Laboral. Η απειρία της όμως στοίχισε και στις 3 περιπτώσεις.
- Ο Jamont Gordon μετά τις πολύ καλές του κολλεγιακές επιδόσεις στο Mississippi State, αναδεικνύει το πολύπλευρο ταλέντο του στην Ευρώπη. Αν βελτιώσει λίγο το shot selection του και ηρεμήσει το παιχνίδι του, μπορεί να παίξει και σε υψηλότερο επίπεδο καθώς έχει αρκετά από αυτά που χρειάζονται σε άμυνα και επίθεση και είναι μόλις 23 χρονών.
Παναθηναϊκός - Barcelona 67-70
Τελικά ο ΠΑΟ έγινε η πρώτη ομάδα που αποκλείεται από τους προημιτελικούς της Euroleague. Στο ματς της Πέμπτης με την Barcelona το πάλεψε, έδειχνε 6 λεπτά πριν το τέλος να έχει εξασφαλίσει σχεδόν τη νίκη, όμως μία σειρά λανθασμένων επιλογών και κακών συγκυριών σε άμυνα και επίθεση έφεραν την καταδικαστική ήττα.
Όχι ότι στα πρώτα 35 λεπτά η ομάδα είχε παίξει εκπληκτικό ή αποτελεσματικότατο μπάσκετ. Απλά ορισμένες εξάρσεις, υποβοηθούμενες και από το πάντα σημαντικό στοιχείο της έδρας, τον βοήθησαν να πάρει διαφορές, τις οποίες όμως δεν είχε το καθαρό μυαλό για να διαφυλάξει.
Το επιθετικό πλάνο έγινε προφανές από το ξεκίνημα, με την μπάλα να πάει συνεχώς τον Pekovic και αυτόν να αποδεικνύεται αξιόπιστος, πετυχαίνοντας 18 πόντους στο 1ο ημίχρονο. Η αλληλοκάλυψη και οι αμυντικές επιλογές της Barca (και ιδιαίτερα του N'Dong) ήταν πολύ κακές σε αυτό το διάστημα.
Στη συνέχεια οι Ισπανοί ανέβηκαν σε απόδοση, "έψαχναν" το καλό σουτ και ενίοτε το έβρισκαν κυρίως από την περιφέρεια, με τον Grimau για άλλη μία φορά να μένει ανεξήγητα ελεύθερος (κακό scouting report ίσως;) από κακές αμυντικές περιστροφές και να πετυχαίνει 2 τρίποντα.
Πάντως ο ΠΑΟ έπαιξε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα πολύ καλή και σκληρή άμυνα, μην αφήνοντας τη Barca να εκτελεί τόσο αρμονικά τα plays της, όπως στη Βαρκελώνη. Αυτήν του όμως την αμυντική συνέπεια και ενέργεια (ιδίως του Περπέρογλου) μπορούσε μόνο σε εξάρσεις να την εκμεταλλεύεται στην επίθεση, όπου πότε έβρισκε λύσεις "ανάσας" από ατομικές προσπάθειες (π.χ. καλάθι-και-foul Φώτση) και πότε εγκλωβιζόταν, ως συνήθως φέτος, σε προβλέψιμα screen plays, τα οποία ξεκάθαρα για μία ακόμη φορά είχαν μελετηθεί επαρκέστατα από το αντίπαλο coaching team.
Αυτή η επιθετική δυστοκία έγινε, βέβαια, εμφανέστατη στο καθοριστικό τελευταίο 5λεπτο, όπου η κατάσταση πήγε στο άλλο άκρο: σχεδόν κανένα play δεν έβγαινε, φαντασία (πόσο λείπει σε αυτόν τον τομέα φέτος άραγε ο Saras;) και το στοιχείου του απρόβλεπτου δεν υπήρχαν, με συνέπεια τα σουτ (και ειδικά τα τρίποντα Διαμαντίδη και Nicholas) που γίνονταν να μην έχουν τύχη, συνυπολογίζοντας την κακή ψυχολογία από την αρχή της χρονιάς.
Παρόλη την προβληματική επίθεση όμως, το παιχνίδι χάθηκε στις κάκιστες αμυντικές αντιδράσεις στις κρίσιμες επιθέσεις της Barca. Είναι ανεπίτρεπτο να δίνεις την ευκαιρία και το "άνοιγμα" για ένα back-door alley-oop, έχοντας τόσο κακές περιστροφές και βοήθειες στη ρακέτα, σε τέτοιο χρονικό σημείο ενός do-or-die παιχνιδιού. Εκεί φάνηκε ξεκάθαρα το πόσο χειρότερος είναι φέτος ο Παναθηναϊκός στο θέμα των σωστών αντιδράσεων, που απαιτούνται για να "κλειδώνεις" αυτά τα ματς. Αυτό βεβαίως λίγα αφαιρεί από τα εξαιρετικά, ψυχραιμότατα και δεικνύοντα μεγάλη κλάση (και προπονητή και παικτών) plays που "έβγαλε" η Barca για να πάρει τη νίκη, όμως σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα του φετινού ΠΑΟ στο κοντρολάρισμα των δύσκολων παιχνιδιών είναι εμφανές.
Και είναι πρόβλημα που καλείται να διορθώσει ο Obradovic, καταρχήν ενόψει της Κυριακής. Φυσικά είναι λίγο δύσκολο να μεγαλώσει δραστικά το rotation ή να εμπλουτισθεί σημαντικά το playbook αυτή τη στιγμή, όμως τουλάχιστον θα πρέπει να ελαττωθούν τα in-game λάθη τακτικής, όπως τα αδύναμα ή ανύπαρκτα hedge-outs σε έναν παίκτη-killer όπως ο Lakovic, ή η αδικαιολόγητη χρησιμοποίηση του παντελώς και λογικότατα ντεφορμέ Jasikevicius τη στιγμή που πάει να "κλειδωθεί" η νίκη.
Ο ΠΑΟ εμφανίστηκε συνολικά πολύ καλός στο επιθετικό rebound και βελτιωμένος στο αμυντικό (εκτός βέβαια από το κρισιμότερο, που "έκλεψε" ο Vazquez από τον Batiste). Η άμυνα του εξώθησε τη Barca σε αρκετά λάθη, όμως η ικανοποιητική εντός παιδιάς ευστοχία, καθώς και το τεράστιο κέρδος που αποκόμισαν από τη γραμμή των βολών οι Ισπανοί έγειρε τελικά το παιχνίδι προς το μέρος τους.
Σε επίπεδο παικτών, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Obradovic έχει χάσει εντελώς την πίστη του στον Tepic, ο οποίος υποτίθεται ότι είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι για να "μοιράζεται" μαζί με τον Περπέρογλου τη θέση "3". Εξάλλου, ο Σπανούλης παρουσιάστηκε ξανά κουρασμένος, αναποτελεσματικός και με μικρή εκρηκτικότητα στο παιχνίδι του, ο Φώτσης ήταν κάπως ανεβασμένος, ενώ ο Haislip θα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν αρχίσει να ευστοχεί στα τρίποντα.
Όσο για τον Nicholas, παρά το γεγονός ότι είχε 5 assists, είναι εμφανές ότι το να έχει την μπάλα πολύ ώρα στα χέρια του στην περιφέρεια και να οργανώνει αυτός το παιχνίδι του ΠΑΟ είναι επιζήμιο για την ομάδα, καθώς η πάσα και το court vision του δεν είναι υψηλού επιπέδου και τον καθιστούν προβλέψιμο στις επιθέσεις που δε βρίσκει χώρο για να σουτάρει ο ίδιος. Θα μπορούσε, βέβαια, κάποιος να αντιτάξει ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές για τον οργανωτικό τομέα πέρα από Διαμαντίδη και Nicholas και θα είχε δίκιο, εφόσον Σπανούλης, Καλάθης, Saras και Βεργίνης δεν μπορούν να βοηθήσουν για λόγους που ποικίλλουν, όπως χαμηλή ποιότητα ή κακή διαχείριση υλικού.
Αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αγωνία το αυριανό παιχνίδι-ορόσημο, καθώς πιθανή νίκη θα επιφέρει αναπτέρωση ηθικού και άνοδο της αυτοπεποίθησης, ενώ πιθανή ήττα ίσως επικυρώσει τις όποιες αλλαγές έμψυχου δυναμικού που σχεδιάζονται από τώρα για το καλοκαίρι...
Υ.Γ.: Το παιχνίδι του Αμαρουσίου με την Partizan το παρακολουθήσαμε αποσπασματικά, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε ασφαλή και ευκρινή εικόνα για τον εν λόγω αγώνα.
Μ.Π. & Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου