Players We Like: Marc Gasol

Οι περισσότεροι Αμερικανοί αναλυτές, στο πρώτο άκουσμα του trade για τον ερχομό του Pau Gasol στο L.A. και τους Lakers, σοκαρίστηκαν και αναρωτήθηκαν μήπως επρόκειτο για κάποιο τυπογραφικό λάθος. Και αυτό γιατί οι Grizzlies ήταν διατεθειμένοι να αποχωριστούν το "αστέρι" τους για φαινομενικά "ψίχουλα". Μεταξύ αυτών βρισκόταν και το όνομα του αδερφού του Pau, του Marc, τον οποίο κανείς παρατηρητής δεν υπολόγιζε ως σημαντικό συστατικό του trade, θεωρώντας το τελευταίο απλά ως έναν (έστω και τραβηγμένο) τρόπο παροχής οικονομικής ανακούφισης στο Memphis, παρά ως μία δίκαιη ανταλλαγή έμψυχου ταλέντου. Και, με τα τότε τουλάχιστον δεδομένα, κανείς δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει ότι είχαν άδικο.

Ο Marc, πριν επιχειρήσει το υπερατλαντικό ταξίδι, δεν μπορούμε να πούμε ότι απολάμβανε ιδιαίτερου σεβασμού στην Ευρώπη. Η πλειοψηφία του μπασκετικού κόσμου τον αντιμετώπιζε περιπαικτικά, ως απλά έναν σκληρό και "άμπαλο" ψηλό που ευτύχησε να είναι αδερφός του διάσημου και αποδεδειγμένα υπερταλαντούχου Pau και έκανε καριέρα στις πλάτες αυτού. Η αλήθεια είναι ότι, παρά την υπέρμετρη υποτίμησή του από το κοινό, ο Marc την εποχή του Mundobasket της Ιαπωνίας δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση να διαθέτει τα στοιχεία εκείνα που σε κάνουν αμέσως να πειστείς ότι παρακολουθείς έναν ξεχωριστό παίκτη. Στην επίθεση αποτελούσε λίγο-πολύ "μαύρη τρύπα", με περιορισμένο ρεπερτόριο και μπασκετικό IQ, και εξαιτίας αυτού ο ρόλος του περιοριζόταν στη συγκομιδή rebounds και blocks.

Ο Marc όμως δεν επρόκειτο να ικανοποιηθεί με το να είναι απλά ένας δυνατός και αμυντικά προσανατολισμένος center. Δούλεψε σκληρά για να βελτιωθεί και τα κατάφερε, με την επιβράβευσή του να έρχεται με τη μορφή της ανάδειξής του σε MVP της ACB για το 2007-08, ως παίκτη της Girona. Αντί να αναγνωριστεί όμως η κλάση του καθολικά, οι Έλληνες σχολιαστές και αρθρογράφοι επέμεναν να επικαλούνται ειρωνικά τη σχέση του με τον Pau για να εξηγήσουν τις συνεχόμενες κλήσεις του στην Εθνική Ισπανίας για το Eurobasket '07 και τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Το μόνο που κατάφερναν, βέβαια, ήταν να δείξουν την άγνοια και τον κομπλεξισμό τους, τη στιγμή μάλιστα που δε σταματούσαν να αποθεώνουν σε κάθε ευκαιρία τους δικούς μας Έλληνες ψηλούς. Μερικοί από τους τελευταίους θα ήθελαν πολύ να παρουσιάσουν το work ethic και τη βελτίωση του Marc μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα...

Εντωμεταξύ ο Marc είχε ήδη επιλεγεί στο NBA draft τον Ιούνιο του 2007 από τους Lakers, οι οποίοι όμως ως γνωστόν αργούν (πολύ) να εμπιστευτούν τα 2nd round picks τους. Έτσι πριν καν προλάβει να φορέσει τη "χρυσή" φανέλα του L.A. μετακινήθηκε ως μέρος του γνωστού trade στο Memphis, όπου η ταυτόχρονη αποχώρηση του Pau δημιουργούσε πρόσφορο έδαφος (με τη μορφή επαρκούς χρόνου συμμετοχής στο frontcourt) για να μπορέσει ο Marc να δείξει άμεσα το ταλέντο του, όταν θα αποφάσιζε να μεταβεί στην Αμερική και την πόλη του Elvis. Τελικά υπέγραψε συμβόλαιο με τους Grizzlies τον Ιούνιο του 2008, δείχνοντάς τους έμπρακτα δύο μήνες αργότερα στο Πεκίνο εναντίον της Team U.S.A. ότι είχε τη δύναμη για να αντιμετωπίσει τους ιδιαίτερα ανθεκτικούς ψηλούς του NBA.

Όπως έχουμε δει, όμως, όσοι έχουμε παρακολουθήσει στενά το Marc σε αυτά τα 2 (ή ενάμισι) πρώτα χρόνια του στο NBA, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι η δύναμη αποτελεί πλέον μόνο ένα από τα προτερήματά του. Παρά τον όγκο του, η ευελιξία του βρίσκεται αναλογικά σε υψηλά επίπεδα. Ποστάρει σωστά και χρησιμοποιεί καλά το σώμα του για να παίρνει ευνοϊκή θέση κοντά στο αντίπαλο καλάθι. Σε κάθε παιχνίδι επιδεικνύει ολοένα και περισσότερο το κύριο χαρακτηριστικό του αδερφού του: το απαλό άγγιγμά του στην μπάλα στα σουτ μέσα από τη ρακέτα, το λεγόμενο και "sweet touch around the basket". Αυτό του επιτρέπει να ευστοχεί σε μεγάλο ποσοστό των γρήγορων hook shots που επιχειρεί όταν είναι με πλάτη, με τις αναπηδήσεις της μπάλας στο καλάθι να τον ευνοούν συχνότατα.

Αποτελεί, λοιπόν, σημαντικότατο και προφανέστατο πλεονέκτημα για έναν ψηλό να μπορεί να δίνει με συνέπεια την κατάλληλη καμπύλη και ώθηση στην μπάλα για να μεγιστοποιεί την επιθετική απόδοσή του στο low post μέσω ικανοποιητικής ποικιλίας κινήσεων, και είναι κάτι που π.χ. ο Μπουρούσης ή ο Σχορτσιανίτης ακόμα δεν έχουν καταφέρει να "δαμάσουν". Παραθέτουμε απλά ως αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Marc έχει φέτος ποσοστό 71% (!) σε σουτ κάτω και γύρω από το καλάθι. Εξάλλου, οι επιδόσεις του αυτές σημειώνονται σε μία ομάδα που έχει ήδη 3 επιθετικές επιλογές με μεγαλύτερη προτεραιότητα από αυτόν (Mayo, Randolph, Gay) και οι οποίοι είναι ιδιαίτερα εγωκεντρικοί παίκτες, με τάση να δυσκολεύονται να εμπιστευτούν κάποιον άλλο συμπαίκτη τους, εκτός βέβαια αν αυτός επιδεικνύει την αποτελεσματικότητα του Marc.

Στην άμυνα και στα rebounds η παρουσία του είναι πάντα αισθητή. Σε απόλυτους αριθμούς είναι πολύ καλός, έχοντας 9.6 rebounds, 1.6 blocks και 1.1 κλεψίματα ανά αγώνα. Στην προσωπική άμυνα στο post έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο, αλλά φυσικά χρήζει βελτίωσης, εφόσον η post defense είναι ένας από τους πιο απαιτητικούς τομείς στο μπάσκετ και ο Marc χρειάζεται περισσότερη εμπειρία απέναντι στους δυσκολότερους αντιπάλους για να φτάσει στο επίπεδο των Perkins, Hayes, Ben Wallace, κτλ.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι, εφόσον είναι μόνο 24 χρονών και έφτασε φέτος στο σημείο να θεωρείται από τους outsiders για All-Star επιλογή στη 2η μόλις NBA season του, φανταστείτε τι θα είναι σε θέση να κάνει μετά από μερικά χρόνια. Και όλα αυτά επειδή δεν επαναπαύθηκε καθόλου στις ευρωπαϊκές δάφνες του και στη λογική "καλύτερα πρώτος στο χωριό", αλλά θεώρησε καθήκον του να παίζει με τους καλύτερους, ανεξάρτητα από παράγοντες άνεσης και ασφάλειας, οικονομικής και μη. Ο πρώτος που πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμά του είναι ο Pekovic, αλλά αυτήν τη συζήτηση θα την κάνουμε σε μεταγενέστερο άρθρο.