Players We Like: Will "The Thrill" Bynum

'Οταν βλέπουμε έναν αγώνα μπάσκετ, τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε εύκολα ποιος είναι το αστέρι της ομάδας, ο καλύτερος παίκτης, αυτός που θα πάρει τις περισσότερες προσπάθειες. Συνηθίζουμε, μάλιστα, να επικεντρωνόμαστε σε αυτόν (ή αυτούς αν είναι πολλοί) και ξεχνάμε λίγο τους υπόλοιπους. Αν παρακολουθήσουμε, ωστόσο, πιο συγκεντρωμένα το παιχνίδι ή ακόμα καλύτερα μια σειρά αγώνων αυτής της ομάδας, τότε είναι πολύ πιθανό να παρατηρήσουμε και άλλους παίκτες, μικρότερης προβολής που όμως παίζουν και αυτοί το ρόλο τους (άλλοτε μεγαλύτερο, άλλοτε μικρότερο) στην εικόνα (τη θετική φυσικά) του συνόλου στο οποίο βρίσκονται. Κάνουμε αυτήν τη στήλη, λοιπόν, για να αφιερώσουμε μερικές γραμμές σε παίκτες που δε βρίσκονται τόσο στο φως της δημοσιότητας, αλλά τους οποίους εκτιμούμε για αυτά που βγάζουν στο παρκέ. Μην περιμένετε να δείτε LeBron James, Paul Pierce, Ron Artest και άλλους γνωστούς εδώ, γιατί πολύ απλά αυτούς τους ξέρουμε όλοι και δε θα είχε νόημα να επαναλαμβάναμε τα αυτονόητα.

Τον τελευταίο χρόνο, κάνοντας το γνωστό, καθημερινό, μεταμεσονύκτιο zapping στους αγώνες του ΝΒΑ, έχω πέσει αρκετές φορές πάνω στους Detroit Pistons. Οι τελευταίοι είχαν πέρυσι αρκετούς αξιόλογους παίκτες, όπως ο Rasheed Wallace και o Allen Iverson, τους οποίους φέτος αντικατέστησαν με 2 εξίσου καλούς, τον Charlie Villanueva και τον Ben Gordon. Στο ρόστερ της ομάδας βρίσκονται και οι "κλασικοί" Rip Hamilton και Tayshaun Prince, οι οποίοι συνεπικουρούνται από τον ταλαντούχο Rodney Stuckey στην προσπάθεια των Pistons για να επιστρέψουν στην κορυφή. Με την αποχώρηση του Chauncey Billups, όμως, και αφού ο Allen Iverson δεν είχε τη διάθεση να βοηθήσει και έφυγε το καλοκαίρι, η ομάδα χρειάστηκε βοήθεια στις θέσεις των guards. Τότε ήταν που βγήκε στο προσκήνιο ο Will Bynum και με εξαιρετικές εμφανίσεις στα περσινά playoffs και στα 10 πρώτα παιχνίδια φέτος, κέρδισε τη συμπάθειά μου.

Ο Bynum (4/1/1983) έπαιξε στα κολλεγιακά του χρόνια στο Georgia Tech και το 2004 βοήθησε την ομάδα του να φτάσει ως τον τελικό του NCAA (σκοράροντας το buzzer beater στον ημιτελικό), όπου ηττήθηκε από το Connecticut. Δεν έγινε drafted από κάποια ομάδα αλλά υπέγραψε συμβόλαιο με τους Boston Celtics το 2005. Έγινε γρήγορα waived και δεν έπαιξε σε κανένα παιχνίδι. Μοιραία πήγε στο NBDL και αγωνίστηκε στους Roanoke Dazzle, κερδίζοντας μάλιστα το βραβείου του Rookie of the Year το 2005-2006. Μετά από ένα σύντομο και όχι και τόσο πετυχημένο πέρασμα από τους Golden State Warriors, ήρθε στην Ευρώπη και φόρεσε για 2 χρόνια τη φανέλα της Maccabi Tel Aviv, με την οποία είχε αρκετά καλή παρουσία. Στο Ισραήλ, πάντως, έμπλεξε και σε ένα σοβαρό σκάνδαλο όταν βρέθηκε στο επίκεντρο ενός καυγά σε νυχτερινό κέντρο κατά τη διάρκεια του οποίου μαχαιρώθηκε ο αδερφός του και ενώ ο ίδιος προσπαθούσε να ξεφύγει, χτύπησε έναν άνδρα με το αυτοκίνητο του, ο οποίος πάντως αποδείχτηκε ότι σκόπευε να του επιτεθεί. Ο Bynum αθωώθηκε και μετά από λίγο καιρό επαναπατρίστηκε για λογαριασμό των Detroit Pistons.

Eκεί, χάρη στα προβλήματα που αναφέραμε παραπάνω, βρήκε χρόνο συμμετοχής κυρίως προς το τέλος της regular season και στα playoffs και έδειξε πολύ θετικά στοιχεία, ακόμα και αν οι Pistons έχασαν 4-0 από τους Cleveland Cavaliers. Φέτος, η σεζόν ξεκίνησε αρκετά καλά για τον ίδιο αφού γρήγορα τραυματίστηκε ο Rip Hamilton και έτσι ο Will "The Thrill" είχε αρκετές ευκαιρίες για να δείξει τι αξίζει. Στα 10 πρώτα ματς, έχει 14 ppg ενώ μοιράζει 4.2 assists ανά παιχνίδι σε 27 αγωνιστικά λεπτά. Αρκετά όμως με τα στατιστικά.

Γιατί μου αρέσει ο Will Bynum? Παρ'ότι είναι μόλις 1.83m δε φοβάται να πάει στο καλάθι, να επιδιώξει τη σωματική επαφή απέναντι σε πολύ ψηλότερους και δυνατότερους αντιπάλους. Είναι γρήγορος, με εντυπωσιακό χειρισμό της μπάλας και βγάζει πολλή ενέργεια όταν μπαίνει στο παρκέ. Δεν έχει το τρίποντο στο "οπλοστάσιό" του και για αυτόν το λόγο δε σουτάρει πίσω από τα 7.25, διαθέτει ωστόσο ένα πολύ καλό mid-range shot, το οποίο απεικονίζεται και στο ποσοστό του εντός παιδιάς, που ανέρχεται σε 47.6%. Είναι σουτέρ που αν ζεσταθεί, δύσκολα σταματιέται, γεγονός που απέδειξε εκτός των άλλων και σε ένα ματς με τους Charlotte Bobcats πέρυσι, όταν και σκόραρε 26 πόντους σε μια περίοδο κάνοντας ρεκόρ για μια ιστορική ομάδα όπως οι Detroit Pistons. Έχει βέβαια δυσκολίες στην άμυνα, κυρίως λόγω ύψους, τις οποίες προσπαθεί να καλύψει με τα γρήγορα πόδια του και το πάθος που τον διακρίνει. Δεν είναι εγωιστής και φαίνεται να αναγνωρίζει το ρόλο του στην ομάδα, γεγονός που τον κάνει αρκετά συμπαθή στις τάξεις των οπαδών των Pistons, ειδικά μετά τους περσινούς βεντετισμούς του maitre του είδους Allen Iverson. Όποτε μπαίνει, βοηθάει τόσο οργανωτικά (τον όχι και τόσο έμπειρο στα οργανωτικά καθήκοντα Stuckey) όσο και εκτελεστικά αν του δοθεί η ευκαιρία. Τέλος, τρέχει με την πρώτη ευκαιρία στον αιφνιδιασμό και μπορεί να προσφέρει αρκετά θεαματικές φάσεις. Για του λόγου το αληθές, δείτε τα videos που ακολουθούν και αν τύχει να παρακολουθήσετε κάποιο ματς των Detroit Pistons ρίξτε του μια ματιά.