Euroleague Watch: Week 4

Η 4η αγωνιστική της Euroleague ολοκληρώθηκε πριν λίγες ώρες, ας δούμε λοιπόν πως τα πήγαν οι ελληνικές ομάδες.

Ο Ολυμπιακός νίκησε την Efes Pilsen παίρνοντας διαφορά στο τέλος, σε ένα παιχνίδι που μπορεί να χαρακτηριστεί NBA-like: γρήγορο tempo, πολύ τρέξιμο σε ανοικτούς χώρους, οι προσωπικές ενέργειες προηγούνταν συχνά του ομαδικού παιχνιδιού, γρήγορα σουτ στα 10 δευτερόλεπτα της επίθεσης και τελικά υψηλό σκορ. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι ο Γιαννάκης έδειξε πως φέτος έχει αλλάξει την προσέγγισή του, καταλαβαίνει ότι η δύναμη του Ολυμπιακού είναι στο fast-paced παιχνίδι και ότι εκεί θα πρέπει να χτυπάει πρώτιστα τα παιχνίδια.

Στη σημερινή κατοστάρα, βέβαια, συνετέλεσε κατά ένα μεγάλο μερίδιο και η κάκιστη πραγματικά άμυνα της Efes στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Πολύ αργές επιστροφές,
πολύ κακή αλληλοκάλυψη, γενικά σε κάθε κατοχή του Ολυμπιακού σου δινόταν η αίσθηση ότι με μία mininum περιστροφή της μπάλας το καλών προϋποθέσεων σουτ θα βρισκόταν ΚΑΘΕ φορά. Σε αυτά προσθέστε και το πολύ απρόσεκτο παιχνίδι των Τούρκων (20 λάθη, μερικά εκ των οποίων επιπέδου Α2) και τη γενικότερη απάθεια (ή ανικανότητα) του Ataman στον πάγκο. Ο τελευταίος έβλεπε στο 4ο δεκάλεπτο τη νίκη να απομακρύνεται χωρίς να επιχειρεί να αλλάξει το οτιδήποτε στο επιθετικό πλάνο του, ελπίζοντας προφανώς ότι η εκπληκτική μέχρι τότε ευστοχία των Rakocevic, Arslan και Tunceri στα τρίποντα θα συνεχιζόταν μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Από την πλευρά του ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ικανοποιητικά, με το Sofo να δείχνει πολύ δυνατός στο επιθετικό rebound και με γερά πατήματα, ενώ στην άμυνα ο Beverley με τα γρήγορα πόδια και χέρια του βοήθησε στο να επιτευχθούν μερικά εύκολα transition layups. Ο Kleiza έπαιρνε την μπάλα για να δημιουργήσει στο κατάλληλο σημείο (έξω από το τρίποντο από τα elbows μέχρι την κορυφή), όμως έδειξε εξαρχής ότι βρισκόταν σε μέτρια μέρα. Ο Βασιλόπουλος φαινόταν να βρίσκει τον καλό εαυτό του όντας δραστήριος αμυντικά και επιθετικά, ως ομάδα ο Ολυμπιακός όμως ήταν διάτρητος, αφού σε συνδυασμό με κακή transition defense έκανε και πολύ αργά close-outs στους σουτέρ της Efes, που βρίσκονταν εξαρχής σε πολύ καλή κατάσταση.

Την εικόνα του αγώνα άλλαξε η είσοδος των Παπαλουκά και Vujcic. Έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν το υψηλότατο επίπεδο συνεργασίας που έχουν αναπτύξει αυτοί οι δύο μεταξύ τους και για μία ακόμη φορά δικαίωσαν τις προσδοκίες. Τα pick-n-rolls τους, η σιγουριά που προσέδωσε στο ball-handling ο Θοδωρής και το court vision του Vujcic προσέδωσαν την απαιτούμενη ποικιλία στις επιθέσεις του Ολυμπιακού, που χωρίς αυτούς τους δύο στην πεντάδα πολύ συχνά γίνεται προβλέψιμος στο half-court παιχνίδι.

Εντωμεταξύ το υψηλό tempo στο παιχνίδι καλά κρατούσε και η ευστοχία της Efes στα μακρινά σουτ δεν έδειχνε να μειώνεται. Οι άμυνες ήταν εκατέρωθεν κακές και ο Ολυμπιακός έφτασε να χάνει με 8. Η αρχηγική εμφάνιση του Μπουρούση όμως, σε συνδυασμό με μεγάλες ενέργειες από το Βασιλόπουλο (με χαρακτηριστικότερη ένα κρίσιμο τρίποντο όταν η διαφορά πήγαινε να ξεφύγει) και κάποιες εμπνεύσεις του Kleiza ανέτρεψαν γρήγορα το σκηνικό. Η ζώνη του Ataman δε βοήθησε την Efes, η οποία στην επίθεση συνέχιζε τα βιαστικά σουτ. Στην αρχή της 4ης περιόδου το παιχνίδι καθάρισε και τα τελευταία λεπτά παίχτηκε ελεύθερο (ή αν θέλετε βιαστικό και απρόσκετο) μπάσκετ.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ακόμα το hustling και την ενέργεια του Κώστα Παπανικολάου, καθώς και την τραγική πραγματικά αστοχία του Sofo αλλά και όλου του Ολυμπιακού στις βολές (29/49), που προφανώς καλό θα είναι να μην επαναληφθεί. Επιπροσθέτως, ο ανταποκριτής μας στο ΣΕΦ, Μ.Π., αναφέρει ότι υπήρχε μεγάλη δυσαρέσκεια στην εξέδρα για τις επιλογές του Γιαννάκη στο rotation, καθώς ο τελευταίος σε ορισμένες στιγμές απέσυρε παίκτες από το παρκέ χωρίς προφανή λόγο.

Ο Παναθηναϊκός, παρά την τελική διαφορά των 10 πόντων που μπορεί να φαντάζει σχετικά μικρή, είχε ένα πολύ εύκολο βράδυ και δεν κινδύνεψε ουσιαστικά σε κανένα σημείο του αγώνα με την Prokom στην Πολωνία. Καθάρισε το παιχνίδι από νωρίς και στη συνέχεια χαλάρωσε, παίζοντας ελεύθερα και δοκιμάζοντας κάποια πράγματα. Η Prokom απειλούσε μόνο στην αρχή που οι προσωπικές και συχνά τραβηγμένες ενέργειες των Logan, Jagla, Woods και Ewing απέδιδαν, όταν όμως προσάρμοσε την άμυνά του ο Παναθηναϊκός δεν αντιμετώπισε το παραμικρό πρόβλημα.

Στην επίθεση οι συνεργασίες του Διαμαντίδη με Pekovic και Shermandini (που έχει βελτιωθεί κάπως αλλά ακόμα του λείπει η τεχνική) είχαν την τιμητική τους, ενώ οι Φώτσης και Tepic ακόμα δεν έχουν πάρει μπρος φέτος. Πρόσωπο του αγώνα ήταν ασφαλώς ο Drew Nicholas, που φέτος φαίνεται να απολαμβάνει μεγαλύτερης ελευθερίας επιθετικά, κάτι που τον έχει βοηθήσει να βρει το ένστικτο του volume scorer που είχε όταν έπαιζε στην Efes.

Μιας και μιλάμε για Παναθηναϊκό, πρέπει επιτέλους να το πούμε. Κάτι πρέπει να γίνει κάποια στιγμή με τα illegal screens με κάθε πιθανό μέρος του σώματος από τον Pekovic. Όσο και αν είμαστε Έλληνες και μας βολεύει, η ασυλία στον Παναθηναϊκό (και στις μεγάλες ομάδες γενικότερα, όπως στην CSKA του Messina) σε αυτό το θέμα έχει καταντήσει πλέον αηδιαστική. Στο 80% τουλάχιστον των screens που κάνουν οι Pekovic και Batiste γίνεται επιθετικό foul και αν μπορούμε να το δούμε εμείς αυτό, σίγουρα μπορεί να το δει και η Euroleague.

Για το Μαρούσι τι να πει κανείς. Η εμφάνιση απέναντι στην Caja Laboral ήταν σίγουρα αποκαρδιωτική, δεδομένων των δειγμάτων που είχε δώσει η ομάδα στα μέχρι τώρα παιχνίδια της στη σεζόν. Το θέμα δεν είναι η ήττα με 17 πόντους διαφορά, όσο το πώς επήλθε αυτή στο δεύτερο ημίχρονο. Σίγουρα η ευστοχία των Βάσκων ήταν εντυπωσιακή (14/22 τρίποντα!), η άμυνα όμως του Αμαρουσίου δε δημιουργούσε προσδοκίες για κάτι καλύτερο, αφού ήταν ως επί το πλείστον κάκιστη.

Η θρυλούμενη μαχητικότητα των παικτών του Μπαρτζώκα την Τετάρτη είχε κάνει φτερά, έκαναν ανεπίτρεπτα λάθη, ενώ ο ίδιος ο head coach της ελληνικής ομάδας αρνούταν να αντιδράσει όταν το παιχνίδι χανόταν. Έτσι πήγε χαμένη άλλη μία θετικότατη επιθετικά εμφάνιση από τους Καϊμακόγλου και Μαυροειδή (ο δεύτερος θα χτυπήσει την πόρτα της Εθνικής άμα συνεχίσει έτσι) και τα πράγματα για το Μαρούσι δυσκολεύουν αρκετά ενόψει της συνέχειας.