Top 10 Βελτιωμένοι Παίκτες στο ΝΒΑ

Κάθε χρόνο μαζί με τα άλλα ατομικά βραβεία του ΝΒΑ (MVP, Defensive Player, Rookie, 6th Man, κλπ) απονέμεται και το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη της χρονιάς. Η συγκεκριμένη κατηγορία πάντα μου προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό ένας παίκτης να βελτιώνει συνεχώς το παιχνίδι του προσθέτοντας νέα στοιχεία. Έχοντας παρακολουθήσει, λοιπόν, πολλά παιχνίδια ΝΒΑ φέτος θα προσπαθήσω να κατατάξω τους 10 πιο βελτιωμένους παίκτες στη λίγκα ελπίζοντας ότι κάποτε θα παραδειγματιστούν και αρκετοί Έλληνες παίκτες που συχνά παρασύρονται από τα μεγάλα συμβόλαια και τις ομαδικές επιτυχίες και μένουν σχετικά στάσιμοι.

10) Anthony Morrow (Golden State Warriors)

Μόλις στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ και παρότι καμία ομάδα δεν τον επέλεξε στο draft o Morrow ήδη θεωρείται ένας από τους καλύτερους shooters στο ΝΒΑ. Πέρυσι είχε δώσει δείγματα του ταλέντου του, αλλά φέτος έχει μεγαλύτερο ρόλο στους Warriors και αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια εξαιρετική περίπτωση. Ακόμα και με τους Monta Ellis, Stephen Curry, CJ Watson μπροστά του, εκείνος βρίσκει τον τρόπο να σκοράρει και μάλιστα είναι 7ος σε όλο το ΝΒΑ σε 3PT% με 43.8%. Πολλοί θα υποστήριζαν ότι ευνοείται από το άναρχο παιχνίδι των Warriors και την έλλειψη inside game και όσον αφορά στο ρυθμό της ομάδας και στις ευκαιρίες του να σουτάρει θα είχαν δίκιο. Θα ήθελα να επισημάνω, ωστόσο, ότι η ποιότητα των υπολοίπων guards (και ειδικά των Curry και Ellis) μόνο αρνητικό μπορεί να αποτελέσει για το Morrow ως προς την παραγωγικότητά του, ενώ θεωρώ ότι πιθανώς σε μια πιο "σοβαρή" ομάδα θα είχε ακόμα καλύτερα ποσοστά και θα αναδεικνυόταν περισσότερο.

9) Jared Dudley (Phoenix Suns)

Στην τρίτη του χρονιά στο ΝΒΑ ο Jared Dudley μας δείχνει κάτι διαφορετικό από τα 2 προηγούμενα χρόνια και μας αναγκάζει να τον συμπεριλάβουμε σε αυτό το Top 10. Aπό την αφάνειά του στους Bobcats, ο Dudley έχει μετατραπεί σε έναν εξαιρετικό ρολίστα στους Suns. H βελτίωσή του στο σουτ είναι δύσκολο να μη γίνει αντιληπτή από όποιον τον είχε δει και τα προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα το up-tempo παιχνίδι των Suns τον βοηθά πολύ, όμως είναι εμφανές ότι έχει δουλέψει πολλές ώρες σουτάροντας και αυτό αποτυπώνεται στο 44% στα τρίποντα, που τον φέρνει στην 5η θέση σε όλο το ΝΒΑ. Εκτός αυτού, όμως, η ενέργεια που βγάζει στο παρκέ όταν μπαίνει από τον πάγκο είναι αξιοπρόσεκτη. Το hustling και η μεγάλη βελτίωσή του στην άμυνα τον έχουν κάνει πολύ συμπαθή στους φίλους των Suns, οι οποίοι εκτιμούν την προσφορά του και ελπίζουν να συνεχίσει με ανάλογο ζήλο καθώς έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. (Στα συν υπολογίζεται και η αλλαγή του κουρέματός του.)

8) George Hill (San Antonio Spurs)

Όταν ο Gregg Popovich λέει ότι στους Spurs των Duncan, Ginobili, Parker αγαπημένος του παίκτης είναι ο George Hill, τότε σίγουρα ο τελευταίος χρειάζεται προσοχή. Ο Hill αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη, αλλά τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν ξεχωριστό θα τα δούμε σε ξεχωριστό άρθρο, καθώς σίγουρα είναι player we like. Όσον αφορά στην αγωνιστική του βελτίωση σε σχέση με πέρυσι, είναι μεγάλη. Πλέον δε φοβάται να σουτάρει και γενικά να αναλάβει πρωτοβουλίες στο σκοράρισμα και στην οργάνωση του παιχνιδιού σε μια ομάδα όπου αγωνίζονται αστέρες πολύ μεγαλύτεροι από τον ίδιο. Το 47% στα σουτ εντός παιδιάς έρχεται ως επίρρωση των παραπάνω. Επιπλέον, είναι εμφανές ότι δουλεύει πολύ τη σωματοδομή του, καθώς έχει δυναμώσει αρκετά τον κορμό του και σε συνδυασμό με την ταχύτητά του και το μεγάλο άνοιγμα χεριών, έχει μετατραπεί σε defensive stopper του ποιοτικότερου αντίπαλου guard. Λόγω των τραυματισμών του Parker και του Ginobili έχει πάρει πολλές ευκαιρίες φέτος και έχει δικαιώσει τον προπονητή του που τον πίστεψε αντί του πεπειραμένου Michael Finley για παράδειγμα. Αν κρίνουμε από τη σοβαρότητα των Spurs και το work ethic που επιδεικνύει ο ίδιος, το μέλλον προμηνύεται λαμπρό.

7) Joakim Noah (Chicago Bulls)

Οι πρόσφατοι τραυματισμοί του έχουν χαλάσει μια πολύ καλή χρονιά για το Noah, η οποία από πολλούς χαρακτηριζόταν ως breakthrough. Είναι 4ος σε total rebound% σε όλο το ΝΒΑ φέτος με 20.2%, το οποίο συνοδεύει με 1.6 τάπα ανά παιχνίδι, αποτελώντας με λίγα λόγια το σημείο αναφοράς των Bulls μέσα στη ρακέτα. Το hustling και η έφεσή του στην άμυνα, ήταν γνωστά από πέρυσι, όμως πέρασε πολλές ώρες στο γυμναστήριο δυναμώνοντας πάρα πολύ το σώμα του και παράλληλα πρόσθεσε και μερικές κινήσεις στο επιθετικό ρεπερτόριό του, το οποίο πάντως παραμένει ελαφρά περιορισμένο. Αν δεν είχε τραυματιστεί και χάσει αρκετούς αγώνες, ίσως να βρισκόταν και σε υψηλότερη θέση, ενώ το σίγουρο είναι ότι αν συνεχίσει να δουλεύει σε αυτούς τους ρυθμούς θα γίνει beast in the paint, δίνοντας στους Bulls τον ψηλό που τόσο χρειάζονται.

6) Al Horford (Atlanta Hawks)

Η φετινή εκπληκτική πορεία των Hawks οφείλεται εώς ένα βαθμό και στον Horford. Ο center από τη Δομινικανή Δημοκρατία αξίζει πολλών συγχαρητηρίων σε πρώτη φάση για το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές είναι undersized και παλεύει με δυνατότερους και ψηλότερους αντιπάλους. Δεν το βάζει κάτω, ωστόσο, και με όπλα την ταχύτητά του, την ευελιξία του και το ένστικτό του γύρω από το καλάθι έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του φέτος, σε σημείο μάλιστα που κλήθηκε για πρώτη φορά και στο All-Star Game. Στην τρίτη του χρονιά στο ΝΒΑ, ο Horford αρχίζει να δικαιώνει τους ανθρώπους που τον επέλεξαν στο νούμερο 3 του draft καθώς αυτή είναι η πρώτη του αληθινά μεγάλη χρονιά, την οποία δε θα μπορούσαμε να μην επιβραβεύσουμε.

5) Russell Westbrook (Oklahoma City Thunder)

Οι Thunder κάνουν μια φοβερή χρονιά φέτος και βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην 6η θέση στη Δύση. Πολλά εύσημα ανήκουν στον Kevin Durant, που κάνει χρονιά επιπέδου MVP και στο Scott Brooks, ο οποίος έχει μετατρέψει ένα νεανικό σύνολο σε μια ταχύτατη, συνεπέστατη και άκρως επικίνδυνη ομάδα, την οποία πολλοί φοβούνται να έχουν ως αντίπαλο στον πρώτο γύρο των playoffs. Σημαντικό ρόλο στην αναμόρφωση των Thunder παίζει ο βασικός play-maker της ομάδας, ο Westbrook. Η βελτίωσή του στον τρόπο που διαχειρίζεται το παιχνίδι και βλέπει το παρκέ είναι καθοριστική για το επιθετικό πλάνο της ομάδας, ενώ και οι αντιδράσεις του σε κρίσιμες καταστάσεις τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση είναι θετικότατες. Σαφέστατα, πάντως, ο Westbrook ευρισκόμενος μόλις στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ έχει ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης και ήδη θεωρείται ένα από τα next big things στους guards.

4) Carl Landry (Houston Rockets/Sacramento Kings)

Επωφελούμενος από τον τραυματισμό του Yao Ming, ο Carl Landry πήρε αρκετές ευκαιρίες στο Houston και δεν τις άφησε να πάνε χαμένες. Βελτιώθηκε πολύ στο επιθετικό κομμάτι και χρησιμοποιώντας τη δύναμη και την ταχύτητά του, έπαιρνε συχνά την καλύτερη θέση στο low post και τελείωνε τη φάση με διάφορους τρόπους (κάρφωμα, σουτ, lay-in μετά από post move). To γεγονός, ωστόσο, ότι δεν αποτελούσε έναν καθαρόαιμο center και οι Rockets έχουν αρκετούς παίκτες του τύπου του (Scola, Andersen, Hayes) τον έκανε αναλώσιμο. Έτσι, μετακόμισε στο Sacramento. Εκεί, παρουσιάζεται ακόμα καλύτερος και έχει μεγάλο ρόλο στη νεανική ομάδα των Kings. Αν βελτιώσει λίγο και την αμυντική του συμπεριφορά, τότε θα μιλάμε για έναν από τους πλέον ανερχόμενους power forwards του ΝΒΑ.

3) Marc Gasol (Memphis Grizzlies)

Παίζοντας σε μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις τις χρονιάς, ο Marc έχει καταφέρει να εδραιωθεί ως ένας από τους καλύτερους νέους centers του πρωταθλήματος. Μόλις στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ και ενώ βρίσκεται σε μια ομάδα με αρκετούς shothogs, ο Gasol έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς μέσα στη ρακέτα. Μάλιστα, σε ένα από τα πιο προχωρημένα στατιστικά του ΝΒΑ, το Win Shares, το οποίο εκφράζει για πόσες περίπου από τις νικές της ομάδας του είναι υπεύθυνος ένας παίκτης, ο Marc είναι 10ος στο ΝΒΑ ανάμεσα σε elite franchise players όπως ο LeBron, o Howard, o Nowitzki κλπ. Δεν έχει ακόμα το sweet touch του αδερφού του γύρω από το καλάθι (αν και είναι 4ος σε όλο το ΝΒΑ σε eFG%), αλλά δουλεύει καθημερινά για να το αποκτήσει και σε αρκετές περιπτώσεις βγάζει φάσεις που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν τελικά μπορεί να γίνει καλύτερος από τον Pau. Στο αμυντικό κομμάτι, πάντως, είναι σίγουρα πιο ανθεκτικός λόγω όγκου και μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσια τους περισσότερους αντιπάλους του. Χρειάζεται ακόμα δουλειά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, όμως ο συνδυασμός του work ethic του και των εμπειριών που αποκτά σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Marc θα συνεχίσει να βελτιώνεται εντυπωσιακά και ίσως κάποτε ξεπεράσει και το μεγάλο (σε ηλικία και αξία) αδερφό του.

2) Josh Smith (Atlanta Hawks)

Παραπάνω μιλήσαμε για την εκπληκτική χρονιά των Atlanta Hawks και το ρόλο του Horford σε αυτή. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί ο τελευταίος να έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, όμως και ο J-Smoove έχει ανέβει αρκετά επίπεδα στον τρόπο παιχνιδιού του. Πιο ώριμος από ποτέ, ο Smith δεν αναλώνεται σε σουτ κακών προϋποθέσεων και συνεχείς προσπάθειες για θεαματικές άμυνες όπως στο παρελθόν. Αντίθετα, έχει εξελίξει το post game του και σε συνδυασμό με την έφεσή του στο παιχνίδι πάνω από το καλάθι, έχει καταφέρει να γίνει καλύτερος στον τομέα του shot selection που ήταν το αδύναμο σημείο του. Στην άμυνα, συνεχίζει να προσφέρει μεγαλοπρεπείς τάπες (4ος σε τάπες ανά παιχνίδι σε όλο το ΝΒΑ) και να κλέβει μπάλες ώστε να βγαίνει στον αιφνιδιασμό, όμως πλέον έχει μάθει να βάζει όρια στον εαυτό του. Δε ρισκάρει συνεχώς, χρησιμοποιεί το κορμί του και την ταχύτητά του, ενώ δίνει πολύ συχνά καίριες βοήθειες.

Το γεγονός ότι δεν μπήκε στο All-Star Game χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως αδικία και φαίνεται να πείσμωσε τον ίδιο, ο οποίος παρουσιάζεται ακόμα καλύτερος τον τελευταίο καιρό τόσο στον τομέα της εκτέλεσης όσο και της δημιουργίας. Ο ρόλος του στους Hawks είναι καταλυτικός και από την απόδοσή του θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό πόσο μακριά θα φτάσουν στα playoffs. Ό,τι και να γίνει πάντως, η προσπάθειά του πρέπει να επιβραβευθεί, ενώ όλοι αυτοί που έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια ότι ο Smith είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της λίγκας και αν δουλέψει θα γίνει παίκτης ολκής, μπορούν πλέον να αισθάνονται δικαιωμένοι.

1) Aaron Brooks (Houston Rockets)

Στην 3η του χρονιά στο ΝΒΑ, ο Brooks έχει εκτινάξει το παιχνίδι του σε άλλο επίπεδο και έχει αναλάβει τα ηνία των Houston Rockets. Πολλοί αμφισβητούσαν την ποιότητά του και αν θα μπορούσε να παρουσιαστεί συνεπής στο ρόλο του βασικού play maker και εκείνος φρόντισε να τους διαψεύσει όλους. Ηγείται της ομάδας του στο σκοράρισμα (χωρίς να υπολογίζεται ο νεοφερμένος Kevin Martin) και είναι πρώτος στο ΝΒΑ σε εύστοχα τρίποντα. Ακόμα και μετά το trade που έφερε τον K-Mart στο Houston, οι αριθμοί του ΑΒ δεν έπεσαν και η συνεργασία τους είναι αγαστή. Θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε του χρόνου τον Brooks (και τους Rockets) όταν θα έχει επιστρέψει και ο Yao και η ομάδα θα έχει έναν παίκτη-βαρόμετρο μέσα στη ρακέτα. Ίσως τότε να είναι πιο καλό και το shot selection του καθώς και ο έλεγχος του ρυθμού της ομάδας, τομείς στους οποίους φέτος παρουσιάζεται ασταθής.


Τιμητική αναφορά: Corey Brewer (Minnesota Timberwolves), Kendrick Perkins (Boston Celtics), Rodney Stuckey (Detroit Pistons), Roy Hibbert (Indiana Pacers), Goran Dragic (Phoenix Suns)