Early NBA Preview: Central Division

Cleveland Cavaliers (2008-09: 66-16, Eastern Finals)

Τι έκαναν στην offseason: Η περσινή χρονιά του Cleveland ήταν σίγουρα μία από τις πιο overhyped στην ιστορία του NBA, αφού μετά από μία εκπληκτική regular season με 66 νίκες (και μόλις 1 ήττα στην έδρα τους), οι Cavs έδειξαν τις αδυναμίες τους την ώρα που όλα κρέμονταν από μια κλωστή, στη σειρά των East Finals με το Orlando. O LeBron, όσο απίστευτα κι αν έπαιξε εκεί (38.5 ppg, 8.3 rpg, 8 apg), δεν είχε σημαντική βοήθεια στα κρίσιμα από κανέναν και ο Dwight δεν μπορούσε να σταματηθεί από τους Cavs, οπότε η ήττα με 4-2 ήρθε φυσιολογικά, αν και όχι και τόσο εύκολα.

Έτσι λοιπόν, η ομάδα του Ohio έσπευσε αμέσως μετά τον αποκλεισμό της να δώσει το πράσινο φως στο trade για τον Shaquille O'Neal, μια κίνηση που ενέχει και ουσία (έχει πατήσει πλέον τα 37, αλλά πέρσι ήταν All-Star και μπορεί να αντιμετωπίσει πιστεύω ως ένα βαθμό το Dwight) και εντυπωσιασμό (ο Shaq πάντα θα αποτελεί ισχυρό πόλο έλξης και γέλιου για τα media και τους fans). Τα ανταλλάγματα του trade που πήγαν στους Suns ήταν ο πλήρως παρηκμασμένος Ben Wallace (ο οποίος έγινε waived σχεδόν αμέσως και ακολούθως επέστρεψε στους Pistons) και ο ανεπαρκής και επιρρεπής σε τραυματισμούς Sasha Pavlovic.

Οι Cavs όμως δε σταμάτησαν στο Shaq. Αφού πρώτα άφησαν να φύγουν οι αντικαταστάσιμοι Joe Smith και Wally Szczerbiak, έψαξαν για λύσεις που θα ισχυροποιούσαν το rotation τους και βρέθηκαν με προσθήκες τον υπερχρήσιμο (όπως αναλύσαμε στο αφιέρωμα για την Atlantic) Anthony Parker, τον αθλητικό και καλό αμυντικό Jamario Moon για αλλαγή του LeBron και τον σοβαρά τραυματισμένο Leon Powe, ο οποίος αναμένεται να επιστρέψει το Φεβρουάριο το νωρίτερο αλλά αποτελεί ένα χαμηλού κόστους ($1,8 εκ. για δύο χρόνια) ρίσκο για τους Cavs, καθώς όταν είναι υγιής αποτελεί έναν πολύ δυναμικό power forward.

2009-10 outlook: Το Cleveland φέτος είναι προφανώς ισχυρότερο στα χαρτιά από πέρσι, με ποιοτικούς παίκτες σε κάθε θέση. Η μόνη μικρή ένσταση που έχω αφορά στην ανάγκη για έναν έμπειρο καθαρό point guard, πέρα από τους σχεδόν αποκλειστικά shoot-first Mo Williams και Daniel Gibson, ο οποίος θα ηρεμεί το παιχνίδι κάνοντας καλές πάσες στα (λίγα) λεπτά που ο πραγματικός point guard (point forward πιο σωστά) αυτής της ομάδας, ο LeBron, θα ξεκουράζεται στον πάγκο. Από εκεί και πέρα, η θέση "2" είναι υπερπλήρης με τους Delonte West (παίκτη που του έχω ιδιαίτερη συμπάθεια λόγω της δύναμης, της αποτελεσματικότητας και της αμυντικής συνέπειάς του), Parker και τον draftee και NCAA champion με τη North Carolina Danny Green.

Στο "3" δεσπόζει βέβαια ο LeCrab James, που αναμένεται φέτος να φτάσει ακόμα πιο κοντά στο ουτοπικό triple double average και να αποτελέσει πάλι βασικό διεκδικητή του MVP trophy, με αλλαγή το Moon. Στους ψηλούς η τριάδα Shaq, Zydrunas "Big Z" Ilgauskas και Anderson Varejao θα πάρει τη μερίδα του λέοντος στο playing time. Η συνύπαρξή τους προβλέπεται αρμονική, καθώς το κυρίαρχο inside game του Shaq συμπληρώνει το mid-range jumpshot του Z και το hustling και offensive rebounding του ανύπαρκτου επιθετικά αλλά ικανού αμυντικά Βραζιλιάνου. Σε περίπτωση τραυματισμών (κάτι καθόλου απίθανο δεδομένης της ηλικίας του Shaq και των χειρουργημένων ποδιών του Z) περιμένουν από πίσω οι ελπιδοφόροι J.J. Hickson (κυρίως) και Darnell Jackson, ενώ ο Leon Powe αργεί ακόμα να πατήσει το παρκέ.

Πρόβλεψη: Θα παλέψουν (και πιστεύω τελικά θα επικρατήσουν) με Celtics και Magic για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στην Ανατολή. Στα playoffs, αν είναι σε καλή κατάσταση ο Shaq, εύκολα ή δύσκολα θα φτάσουν στους Eastern Finals ξανά, όπου εκεί με Boston ή Orlando θα γίνουν σίγουρα επικές μάχες που δεν επιτρέπουν καμία πρόβλεψη, όπως μας έμαθε πέρσι ο Dwight και η παρέα του.


Chicago Bulls (2008-09: 41-41, Eastern 1st Round)

Τι έκαναν στην offseason: Μπορεί πέρσι οι Bulls να μας χάρισαν (σε συνεργασία με τους Celtics) ένα από τα καλύτερα playoff series στην ιστορία του NBA, αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να κρύψει τα προφανή προβλήματα ομοιογένειας και έλλειψης εμπειρίας και καθαρού μυαλού στα κρίσιμα. Η ομάδα πάντως έδειξε ότι έχει μέλλον και μπήκε στην offseason με το μεγάλο ερωτηματικό να αφορά την παραμονή ή όχι του πρώτου σκόρερ της τα τελευταία 4 χρόνια Ben Gordon.

Τελικά ο Ben, που είχε απορρίψει τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια πολύ καλές προσφορές των Bulls για επέκταση του συμβολαίου του, προτίμησε να μεταπηδήσει στους Pistons. Το Chicago κινήθηκε γρήγορα και κάλυψε ένα μικρό μέρος του κενού του με τον για σύντομο (και αποτυχημένο λόγω τραυματισμού και Γιαννάκη) χρονικό διάστημα παίκτη του Ολυμπιακού Jannero Pargo. Οι άλλες δύο προσθήκες στο roster, μετά και τη φυγή του ασταθέστατου Tim Thomas, ήρθαν μέσω του draft, όπου και επέλεξαν στα νούμερα 16 και 26 τους James Johnson και Taj Gibson αντίστοιχα, οι οποίοι όμως μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό στον Tyrus Thomas, ως undersized pf's που στηρίζονται στην αλτικότητά τους και δεν έχουν σαφείς επιθετικές ικανότητες.

2009-10 outlook: Με την πρώτη ματιά στο roster των Bulls εντοπίζει κανείς άμεσα την ανάγκη απόκτησης ενός ικανού veteran που θα δώσει βάθος στις θέσεις "2"-"3" και ενός αξιόπιστου low-post scorer, που θα είναι υπεύθυνος για 15-20 πόντους κάθε βράδυ κοντά στο καλάθι. Οι φήμες που έχουν ακουστεί κατά καιρούς για Carlos Boozer και Chris Bosh δύσκολα θα ευοδωθούν μέχρι την έναρξη της season, όμως τίποτα δεν αποκλείεται.

Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, η πορεία του Chicago θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο καλύτερος θα παρουσιαστεί φέτος ο εκρηκτικός περσινός Rookie of the Year Derrick Rose (που έχει μπλεξίματα τον τελευταίο καιρό, τη μία για ένα gang sign όταν ήταν στο κολέγιο του Memphis και την άλλη με την αποκάλυψη ότι πιθανότατα έβαλε κάποιον άλλον να κάνει το SAT test για αυτόν προκειμένου να μπορέσει να γίνει δεκτός από το Μemphis), καθώς και από το πόσο λιγότερο κακός μπορεί να γίνει ο head coach Vinny Del Negro. Αλλαγή του Rose στο point guard θα είναι ο Kirk Hinrich (αν δε γίνει trade ως τότε), με ακόμα πιο πίσω τον αιωνόβιο Lindsey Hunter. Στο "2" θα ξεκινά ο ικανότατος scorer, αλλά λίγο απαθής γενικότερα John Salmons με αλλαγή τον Pargo, που μπορεί να βοηθήσει και στον άσο, όπως αντίστοιχα και ο Hinrich στους shooting guards.

Στους small forwards ο μόνος "καθαρός" είναι ο Luol Deng, που μετά την υπογραφή το 2008 της μυθικής επέκτασης του συμβολαίου του (θα πάρει $14 εκ. το 2013-14), παρουσιάστηκε πέρσι πολύ κατώτερος των περιστάσεων, ενώ στα playoffs ήταν τραυματίας. Κάποια λεπτά στο "3" μπορεί να πάρει και ο ευέλικτος draftee Johnson, όμως είναι εμφανής η ανάγκη προσθήκης ενός ακόμα παίκτη σε αυτή τη θέση. Στους ψηλούς, στην περίπτωση που τελικά δεν αποκτηθεί ένας scorer, οι Bulls θα ξεκινούν με τους Tyrus και Joakim Noah (που ελπίζω να δούλεψε αρκετά το καλοκαίρι γιατί στις δύο πρώτες χρονιές του δεν έδειξε ίχνος από offensive game), ενώ πρώτη αλλαγή θα είναι και φέτος ο έμπειρος και πολύ καλός passer και shooter (αλλά όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πιο αργός) Brad Miller, με τους rookies Johnson (κυρίως) και Gibson να μαζεύουν και αυτοί κάποια λεπτά στο "4". Οι υπόλοιποι centers είναι ο ανεκδιήγητος Jerome James (που έχει παίξει 4 παιχνίδια σε 2 χρόνια και παραμένει στο NBA αποκλειστικά λόγω του ότι έχει μεγάλο expiring contract) και ο goofy Aaron Gray, που φέτος ελπίζω να καταφέρει να ξεπεράσει τo φράγμα των 4 ppg στην καριέρα του.

Πρόβλεψη: Θεωρώ ότι αν οι Bulls δε βρουν τρόπο να αντικαταστήσουν τους 20 ppg του Gordon θα δυσκολευτούν να περάσουν στα playoffs. Ακόμα και αν περάσουν όμως, το roster τους δεν μπορεί να υποσχεθεί κάτι καλύτερο από μία αξιοπρεπή ήττα στον πρώτο γύρο.


Detroit Pistons (2008-09: 39-43, Eastern 1st Round)

Τι έκαναν στην offseason: Ο τελευταίος χρόνος υπήρξε περίοδος μεγάλων αλλαγών για τους Pistons, οι οποίοι πρώτα με το trade του Chauncey Billups για τον Allen Iverson και μετά με τις κινήσεις τους στο φετινό free agency έδωσαν ένα τέλος στην ομάδα που για 6 συνεχόμενα χρόνια έφτανε στα Eastern Finals, αποκομίζοντας ένα πρωτάθλημα το 2004, ενώ πέρσι συνετρίβησαν στον πρώτο γύρο με 4-0 από τους Cavs.

Το αγωνιστικά κακό αλλά οικονομικά επικερδές trade του Iverson επέτρεψε στο Detroit να έχει αρκετά μεγάλο χώρο στο salary cap αυτό το καλοκαίρι, χώρος που ήταν αρκετός για την προσέλκυση δύο πρώτων ονομάτων. Πρώτα όμως έπρεπε να αφήσει να φύγουν ο Iverson (πολλή γκρίνια και λίγη ουσία, τα είπαμε και εδώ), ο πλήρως αδιάφορος πέρσι Rasheed Wallace, ο αειθαλής υπερχρήσιμος Antonio McDyess που πήγε στους Spurs και ο συμπαθέστατος Αργεντινός Walter Herrmann. Η φυγή αυτών άνοιξε το δρόμο για τον ερχομό του Ben Gordon από τους Bulls και του Charlie Villanueva από τους Bucks, δύο καθαρά επιθετικογενείς παίκτες που αναμένεται να "διαβρώσουν" ελαφρά την ανέκαθεν αμυντικογενή νοοτροπία των Pistons.

Το Detroit όμως δε σταμάτησε εκεί, αφού υπέγραψε άμεσα και τους 3 draftees του (τους Austin Daye, DaJuan Summers και Jonas Jerebko), οι οποίοι τυγχάνει (?) να είναι και οι τρεις small forwards. Εξάλλου, διώχνοντας και τον ταλαντούχο αλλά "human fouling machine" Amir Johnson βρέθηκε σε ανάγκη για ψηλούς, την οποία εκπλήρωσε (αν και υπάρχουν αμφιβολίες για την ποιότητά τους σε αυτό το σημείο της καριέρας τους) με τον Chris Wilcox και τη μεγάλη επιστροφή του "Big Ben" Wallace.

2009-10 outlook: Με όλα τα παραπάνω προέκυψε τελικά ένα roster στο οποίο παρέμειναν από πέρσι μόνο 6 παίκτες. Το πόσο γρήγορα, λοιπόν, θα αποκτήσει η ομάδα ομοιογένεια είναι ένα μεγάλο ερώτημα που καλείται να απαντήσει ο νέος προπονητής John Κuester, που δεν έχει δουλέψει ποτέ στο παρελθόν ως head coach αλλά που έχει 13 χρόνια εμπειρίας ως assistant.

Στους guards λοιπόν, φέτος είναι η χρονιά που ο Rodney Stuckey θα πρέπει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες εκείνων που τον προόριζαν (και τον προορίζουν ακόμα) για αντικαταστάτη του Billups, πρώτα θα πρέπει όμως να δουλέψει στο σουτ του, αφού εκρηκτικότητα, δύναμη και court vision τα έχει ήδη. Συμπαραστάτης του στο "2" θα είναι η σίγουρη λύση τα τελευταία χρόνια Rip Hamilton, που αναμένεται να ξεκινά μπροστά από τον καλύτερο όταν έρχεται από τον πάγκο Ben Gordon. Αλλαγή στο point guard θα είναι ο ταχύτατος Will Bynum, καλό θα είναι όμως να αποκτηθεί και άλλη μία λύση στους κοντούς για βάθος και σιγουριά σε περίπτωση τραυματισμών.

Στους forwards υπάρχουν πολλές λύσεις, με τους 3 draftees να επιζητούν χρόνο συμμετοχής πίσω από τον αναντίρρητα βασικό και αναντικατάσταο Tayshaun Prince. Ειδικά ο Daye αποτελεί σωματικά έναν κλώνο του Prince στη rookie season του, μόνο που είναι χειρότερος αμυντικός αλλά καλύτερος shooter. Στο "4" ο Villanueva θα καταγράψει τουλάχιστον 33-34 mpg, αφού ο Jason Maxiell πέρα απο κάποια περιστασιακά blocks και hustling δεν πείθει ακόμα ότι έχει γίνει ποιοτικός παίκτης. Ο Wilcox, που μπορεί να βοηθήσει και στις δύο θέσεις του frontcourt, είναι ερωτηματικό σε τι κατάσταση θα βρεθεί, αφού πέρσι σε Oklahoma City και New York δε θύμισε σε καμία στιγμή τα καλά του χρόνια στο Seattle.

Βασικός στο "5" θα είναι λογικά ο καλός αμυντικός και rebounder Kwame Brown, που δεν παύει όμως να είναι ένα από τα μεγαλύτερα draft busts ever. Αναπληρωματικός του θα είναι ο ίδιου τύπου παίκτης και επίσης ευρισκόμενος ένα βήμα πριν το τέλος Ben Wallace, που μάλιστα πριν του χτυπήσουν την πόρτα οι Pistons για το reunion σκεφτόταν πολύ σοβαρά να αποσυρθεί. Όπως ο Villanueva στο pf, έτσι και εδώ τα περισσότερα λεπτά στο "5" λογικά θα τα πάρει ο Wilcox, λόγω της παντελούς απουσίας επιθετικού ταλέντου στους Kwame και Ben.

Πρόβλεψη: Αν οι Gordon και Charlie V δικαιώσουν τις προσδοκίες και τα (πολλά) λεφτά τους, η παλιά φρουρά των Prince και Rip παίξει με το ίδιο πάθος όπως στη χρυσή 6ετία και ο Stuckey κάνει το ξεπέταγμα που όλοι περιμένουν, τότε το Detroit δε θα έχει πρόβλημα να περάσει στα playoffs. Εκεί βέβαια, η έλλειψη ποιότητας στους ψηλούς δε θα του επιτρέψει να περάσει στα Eastern Semis (εκτός και αν τερματίσει 4ο στη regular και αποφύγει τα 3 μεγαθήρια στον 1ο γύρο).


Indiana Pacers (2008-09: 36-46)

Τι έκαναν στην offseason: Οι Pacers πέρσι έπαιξαν κατά διαστήματα γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ, πετυχαίνοντας μερικές αξιομνημόνευτες νίκες και κυνηγώντας ως ένα σημείο τα playoffs, μένοντας δυστυχώς τελικά με την πικρή γεύση του αποκλεισμού. Η αποτυχία όμως αυτή τους έδωσε το pick νο. 13 του draft, το οποίο χρησιμοποίησαν για να διαλέξουν τον NCAA champion, δυναμικό rebounder και αμυντικό και πρώτο scorer στην ιστορία του φημισμένου κολεγίου της North Carolina Tyler Hansbrough, επιλογή που συνάδει με τη δήλωση του head coach Jim O'Brien ότι οι Pacers από τη νέα χρονιά θα δώσουν έμφαση στην άμυνα. Με τη νοοτροπία αυτή συμφωνεί και η υπογραφή του ικανού perimeter defender Dahntay Jones, που πέρσι όντας παίκτης των Nuggets ανέλαβε (με μέτρια αποτελέσματα) το μαρκάρισμα του Kobe στα West Finals.

Σε άλλες κινήσεις, οι Pacers απαλλάχτηκαν από το οικονομικό βάρος του συμβολαίου του παροπλισμένου Jamaal Tinsley, άφησαν το βασικά περσινά στελέχη Jarrett Jack και Rasho Nesterovic να φύγουν και έφεραν στην Indiana τον flashy veteran passer Earl Watson και τον ατάλαντο επιθετικά αλλά καλό post defender Solomon Jones. Εξάλλου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι και ο Marquis Daniels θα αποτελέσει παρελθόν, αφού ετοιμάζεται να υπογράψει στους Celtics.

2009-10 outlook: Το παζάρι της offseason έβγαλε τους Pacers μάλλον χειρότερους από πέρσι. Στο point guard, ο T.J. Ford των πολλών τραυματισμών έχει πιθανότατα φτάσει το ταβάνι του ως παίκτης, παρόλα αυτά όμως θα έχει το ρόλο του βασικού τη νέα χρονιά, με τον Watson και τον ταλαντούχο Travis Diener να είναι οι αναπληρωματικοί του. Στους shooting guards είναι εμφανές ότι πλέον κάτι λείπει, αφού ο Dahntay Jones και ο άπειρος Brandon Rush δε φτάνουν μαζί την επιθετική δύναμη που προσέφεραν πέρσι οι Daniels και Jack.

Αντίθετα, στο "3" δεσπόζει η παρουσία του superstar-in-the-making και σχεδόν σίγουρου All-Star (και) φέτος Danny Granger, που πέρσι εκτοξεύτηκε στους 25.8 ppg και είναι επίσημα πλέον ο franchise player των Pacers για την επόμενη δεκαετία, βαδίζοντας στα χνάρια του Reggie Miller. Αναπληρωματικός του θα είναι ο Mike Dunleavy, που όμως προέρχεται από σοβαρή επέμβαση στο γόνατο και είναι άγνωστο πότε ακριβώς θα επιστρέψει.

Οι δύο βασικοί ψηλοί των Pacers για φέτος θα λέγαμε ότι αλληλοσυμπληρώνονται τέλεια, καθώς ο pf Troy Murphy είναι ένας εξαιρετικός shooter από μέση και μακρινή απόσταση (συγκεκριμένα, ο καλύτερος forward 3-point shooter σε όλο το NBA), ενώ ο Jeff Foster είναι ένας μαχητής αμυντικογενής center. Αλλαγές στο frontcourt είναι ο προαναφερθείς Ηansbrough, ο αθλητικός και ελπιδοφόρος Josh McRoberts που αναμένεται (και πρέπει) να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής από πέρσι, ο επίσης προαναφερθείς Solomon Jones και ο θηριώδης (2.18 μ.) αλλά ελαφρά άγουρος Roy Hibbert.

Πρόβλεψη: Το πιθανότερο είναι οι Pacers να επαναλάβουν την περσινή πορεία τους, δηλαδή να πλησιάσουν αλλά να μην καταφέρουν να μπουν στα playoffs. Πολλά θα εξαρτηθούν από την αμυντική συμπεριφορά τους και τις ηγετικές ικανότητες του Granger. Άλλωστε στην ισορροπημένη τα τελευταία χρόνια μεσαία "τάξη" της Ανατολής τα πράγματα πολύ συχνά κρίνονται στις λεπτομέρειες.


Milwaukee Bucks (2008-09: 34-48)

Τι έκαναν στην offseason: Οι Bucks αποτελούν ένα franchise που τα τελευταία χρόνια έχει πραγματικά συμβεβληθεί με τη μετριότητα. Οι πολλές μέτριες επιλογές ανά τα χρόνια στο draft (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Yi) δεν έχουν βοηθήσει και έτσι η ομάδα έχει να δει άσπρη μέρα από το 2001, όταν με stars τους Ray Allen, Glenn Robinson και Sam Cassell είχε αποκλειστεί σto Game 7 των Eastern Finals από τους Sixers του Iverson.

Πέρσι οι Bucks ολοκλήρωσαν άλλη μία απογοητευτική season (αν και είχαν το σημαντικό ελαφρυντικό των πολλών ταυτόχρονων τραυματισμών) και επιπροσθέτως βρέθηκαν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, κάτι που τους ώθησε να προχωρήσουν το φετινό καλοκαίρι σε μία μικρή ανανέωση του roster. Από αυτούς που πήραν το δρόμο της φυγής σημαντικότεροι χαρακτηρίζονται οι βασικοί Richard Jefferson και Charlie Villanueva, ο ανερχόμενος point guard Ramon Sessions (όχι σίγουρη η φυγή του ακόμα, αλλά πολύ πιθανή) και οι ρολίστες Keith Bogans και Malik Allen.

Ως αντικαταστάτες όλων αυτών ήρθαν ο αλτικός και χρήσιμος Hakim Warrick (11.6 ppg και 5 rpg πέρσι) από τους Grizzlies, o έμπειρος ψηλός Kurt Thomas, οι Ευρωπαίοι Carlos Delfino, Roko Ukic από τους Raptors και ο Τούρκος forward Ersan Ilyasova από τη Barcelona.

Εξάλλου, οι Bucks επέλεξαν στο 2ο γύρο του draft τον scorer Jodie Meeks και στον 1ο τον αμφιλεγόμενο point guard Brandon Jennings, ο οποίος διάλεξε πέρσι τη λύση της Ευρώπης από το να μπει σε αμερικανικό κολλέγιο και δε δικαιώθηκε τόσο από το αποτέλεσμα. Μένει να δούμε αν ο αμυντικής φιλοσοφίας και λάτρης της πειθαρχίας head coach Scott Skiles μπορεί να του αλλάξει τη νοοτροπία και τις συνήθειες.

2009-10 outlook: Μια ματιά στο roster των Bucks δείχνει ότι έχει πολύ βάθος (από την άποψη των πολλών παικτών, όχι απαραίτητα ποιοτικών) στην περιφέρεια και κάποια κενά στους ψηλούς, όπου καλό θα ήταν να γίνει μία κίνηση για την απόκτηση ενός κλασικού power forward, με αντάλλαγμα ίσως έναν sg ή κάποιο μελλοντικό draft pick.

Στον άσο, λόγω της απειρίας του Jennings στο περιβάλλον του NBA, λογικά θα ξεκινά βασικός ο καλός passer αλλά ασταθής και κακός αμυντικά Luke Ridnour, με αλλαγές το Jennings και τον ταχύτατο αλλά οργανωτικά κάκιστο Ukic. Στο "2" δεσπόζει φυσικά ο αρχηγός και franchise player Michael Redd, ο οποίος φέτος αν μείνει υγιής ελπίζουμε να μπορέσει να επαναλάβει εμφανίσεις όπως αυτή. Οι άλλοι shooting guards είναι ο Meeks και ο παλιότερα στόχος του Ολυμπιακού Charlie Bell.

Στο small forward εντυπωσίασε πέρσι με το rebounding και την άμυνά του ερχόμενος από το πουθενά ο rookie Luc Mbah a Moute και εκτός απροόπτου κερδίζει φανέλα βασικού και για φέτος. Από πίσω του υπάρχουν ο αξιόπιστος shooter Carlos Delfino που μπορεί να παίξει και ως sg και επιστρέφει στο NBA μετά από το ατυχές πέρασμά του από τη ρωσική Khimki, και ο αλτικός και ταλαντούχος Joe Alexander που πέρσι δεν έπαιξε ιδιαίτερα.

Στο frontcourt η θέση του center είναι κατειλημμένη από τον Andrew Bogut, ο οποίος, παρά τη σταθερότητα που τον διακρίνει μέχρι τώρα στην καριέρα του, ακόμα δεν έχει πείσει ότι ήταν σοφότερη επιλογή στο νο. 1 του 2005 draft από τους Chris Paul και Deron Williams που επιλέχθηκαν μετά από αυτόν. Οι αναπληρωματικοί του είναι οι μετριότατοι Francisco Elson και Dan Gadzuric. Δύο είναι τα αξιοσημείωτα ερωτήματα εδώ. Πρώτον, πόσο απίθανο είναι να βρεθούν δύο Ολλανδοί μπασκετμπολίστες στην ίδια ομάδα μπάσκετ, πόσο μάλλον σε ομάδα του NBA. Δεύτερον, πώς γίνεται κάποιος General Manager να είναι τόσο κακός στη δουλειά του ώστε να δώσει στον Gadzuric συμβόλαιο $36 εκ. για 6 χρόνια (λήγει το 2011).

Στο "4" τα πράγματα είναι λίγο φτωχά, καθώς δε γίνεται να βασιστείς στον 36χρονο Kurt Thomas και υπό προϋποθέσεις στον άπειρο Joe Alexander για να καλύψουν αποτελεσματικά αυτήν την τόσο σημαντική στο NBA θέση. Όπως είπαμε και πριν, μία προσθήκη είναι μάλλον αναγκαία.

Πρόβλεψη: Οι Βucks είναι και αυτοί στις ομάδες της Ανατολής που θα παλέψουν με αξιώσεις για την είσοδο στα playoffs, όμως θέλω να δω αν θα κάνει κάποιος παίκτης το αποφασιστικό step up για να καλύψει το κενό των Jefferson και Villanueva και να σταθεί επάξια δίπλα στους Redd και Bogut. Αν βρεθεί αυτός, τότε οι Bucks έχουν βάσιμες ελπίδες. Διαφορετικά, η έλλειψη λύσεων στους ψηλούς θα τους κάνει εύκολο θύμα για τις καλές ομάδες.