Η συβιλλική έννοια του all-around

Πάντα με συνέπαιρναν και με μαγνήτιζαν οι παίκτες που αψηφούσαν την παγιωμένη μπασκετική λογική, έτσι όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και επιβληθεί θα 'λεγε κανείς στους προπονητές, αθλητές και οπαδούς σύμφωνα με την απαράβατη αρχή ότι, όπως σε όλες τις οργανωμένες ανθρώπινες δραστηριότητες, έτσι και στο μπάσκετ πρέπει να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι και αρμοδιότητες. Τα παραδείγματα τέτοιων παικτών είναι πολλά, σε όλα τα επίπεδα: Scottie Pippen, Shawn Marion, Lamar Odom, Gerald Wallace, LeBron James, Δημήτρης Διαμαντίδης και πολλοί άλλοι...

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο παίκτης που για πολλούς συμβολίζει το μέλλον όχι μόνο των Golden State Warriors αλλά και σε ένα (αρκετά) πιο θεωρητικό επίπεδο του ίδιου του NBA, ο Anthony Randolph.



Ο Randolph είναι αδύνατο να καταταχθεί αναντίρρητα σε κάποια από τις 5 θέσεις του μπάσκετ, καθώς διαθέτει στοιχεία από όλες: έχει εξαιρετικό ball-handling, αξιόπιστο mid-range jumpshot, δυνατά drives, εντυπωσιακό άλμα, ταχύτατο πρώτο βήμα, ένστικτα blocker, άνω του μετρίου on-ball defense, εξαιρετική πάσα και έφεση στα rebounds. Με άλλα λόγια, το ευρύ φάσμα των ικανοτήτων του τού δίνουν τη δυνατότητα και το potential να κάνει πολύ σπουδαία πράγματα στο NBA του άμεσου μέλλοντος, αν αυξήσει τη μυϊκή δύναμή του και αξιοποιήσει την εμπειρία που έρχεται μέσα από τη συμμετοχή στους αγώνες.

Το ερώτημα που μπορεί να τεθεί όμως από κάποιον παρατηρητή τέτοιου είδους παικτών είναι το εξής: Πώς θα μπορούσε κάποιος να εκφράσει με κάποιον παραστατικό τρόπο, ανεξάρτητο απο στατιστικά και αριθμούς, το πόσο all-around είναι ένας παίχτης;

Το παραπάνω μοντέλο το εφηύραν οι συντελεστές του ίσως πιο διανοούμενου αθλητικού blog, του FreeDarko. Το ονόμασαν Z-graph για προφανείς λόγους και απαρίθμησαν πάνω του σταδιακά τις θεωρητικά απαραίτητες ικανότητες που πρέπει να έχει η αντίστοιχη θέση, ξεκινώντας από την κορυφή και τον point guard φτάνοντας στο τέλος του (ανάποδου) Z και τον center. Τα χρώματα, τώρα, σε κάθε ικανότητα εξηγούνται ως εξής: άσπρο σημαίνει ότι ο παίκτης δε διαθέτει αυτήν την ικανότητα (σύμφωνα πάντα με τη γνώμη του FreeDarko), μπλε σημαίνει ότι ο παίκτης διαθέτει δύο ή περισσότερες συνεχόμενες ικανότητες του Ζ-graph, και κόκκινο σημαίνει ότι ο παίκτης διαθέτει μία "απομονωμένη" ικανότητα.

Προσοχή, το νόημα του Ζ-graph δεν είναι ότι ο παίκτης είναι καλός στις μπλε ικανότητες και μέτριος ή κακός ή κάτι άλλο στις κόκκινες ικανότητες. Και τα δύο χρώματα καταδεικνύουν ικανότητες που κατέχει ο παίκτης, απλά το μπλε χρησιμοποιείται όταν οι ικανότητες είναι συνεχόμενες και σε αρμονία με την θεωρητική αλληλουχία των θέσεων στο παρκέ, ενώ το κόκκινο χρησιμοποιείται για να δείξει μια "αναπάντεχη" ικανότητα που δε συνδυάζεται με άλλες παραπλήσιες και σηματοδοτεί μία αντίθεση στη συμβατική κατάταξη του παίκτη σε κάποια θέση.

Επωφελούμενος αυτού του πρωτότυπου μοντέλου, θεώρησα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσουμε την πολυμορφικότητα και το "all-aroundness" και κάποιων Ελλήνων παικτών, από τους οποίους και οι περισσότεροι έχουν πιο πολλές παραστάσεις και μπορούν να διακρίνουν ευκολότερα τον τρόπο παιχνιδιού τους. Για να δούμε λοιπόν, πόσο "χταπόδι" είναι τελικά ο Διαμαντίδης;

Βασιζόμενοι στο από πάνω graph, νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι ο Διαμαντίδης είναι η επιτομή του all-around στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς πέρα από το ότι συγκεντρώνει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά ενός ιδανικού point guard και shooting guard, κατέχει και άλλες ανεξάρτητες "τέχνες", όπως το shotblocking και το να σκοράρει στο post. Ας τα συγκρίνουμε αυτά με το άλλο άκρο, έναν παίκτη που ανταποκρίνεται αποκλειστικά στις ανάγκες της ρητής θέσης του, όπως ο Αντρέας Γλυνιαδάκης:

Ο Γλυνιαδάκης είναι ένας αρκούντως κλασικός αμυντικογενής center, με συγκεκριμένες ικανότητες και αρμοδιότητες (κοψίματα, αμυντική παρουσία κοντά στο καλάθι, συλλογή rebounds). Για τελείωμα, ας δούμε και την περίπτωση ενός παίκτη με εντελώς αλλοπρόσαλλο τύπο παιχνιδιού, του Αντώνη Φώτση, ο οποίος, συγχυσμένος και ο ίδιος από το συνοθύλευμα ικανοτήτων με το οποίο τον προίκισε η φύση, ώρες ώρες μοιάζει χαμένος στο παρκέ:

Τρελό, ε; Αν ο Αντώνης είχε και μία έστω μικρή διάθεση για δουλειά και βελτίωση στην αρχή της καριέρας του, όλα συνηγορούν ότι θα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλότερα απ' όπου βρίσκεται τώρα.

Ευελπιστώ ότι βρήκατε τα παραπάνω ενδιαφέροντα και αν θέλετε στο μέλλον παρόμοια σε ύφος και περιεχόμενο posts (όπως για παράδειγμα την επέκταση του μοντέλου αυτού και για άλλους παίκτες) μη διστάσετε να εκφραστείτε στα comments ή στο shoutbox.