Ποσότητα vs. Αποδοτικότητα

Κατά την εξέλιξη της σειράς Ολυμπιακός-Prokom για τα προημιτελικά της Euroleague προέκυψε ένα αμφιλεγόμενο debate σχετικά με το ποιος είναι "καλύτερος" μεταξύ των Josh Childress και Qyntel Woods. Ο Childress φυσικά κατέθεσε τα διαπιστευτήρια που όλοι γνωρίζαμε στο παρκέ, αποδεικνύοντας ότι η πολύπλευρη προσφορά είναι προτιμότερη από το μονομερές σκοράρισμα.

Η όλη, όμως, συζήτηση για το Woods με έκανε να αναρωτηθώ για το πόσο τελικά αποδοτικός (ή όχι) είναι ως σκόρερ και το πού στέκεται σε σχέση με τους υπόλοιπους "αστέρες" της διοργάνωσης. Αποτέλεσμα ήταν το παρακάτω γράφημα.

Ένας παίκτης "χρησιμοποιεί" μία κατοχή της ομάδας του όταν: α) ευστοχεί σε βολή, β) αστοχεί σε βολή που περισυλλέγεται από την αντίπαλη ομάδα (αμυντικό rebound), γ) ευστοχεί σε εντός παιδιάς σουτ, δ) αστοχεί σε εντός παιδιάς σουτ που οδηγεί σε αμυντικό rebound και ε) υποπίπτει σε λάθος.

Στον οριζόντιο άξονα απεικονίζεται το ποσοστό των κατοχών της ομάδας του που χρησιμοποιεί ο παίκτης, ενώ στον κάθετο οι πόντοι που αυτός σκοράρει ανά κατοχή που χρησιμοποιεί. Στο γράφημα αναπαρίσταται η σχέση ανάμεσα στα δύο αυτά στατιστικά για τους 50 παίκτες της φετινής Euroleague με το μεγαλύτερο ποσοστό χρησιμοποιούμενων ομαδικών κατοχών, με minimum αριθμό αγώνων τους 9.

Ο άγραφος νόμος του μπάσκετ λέει ότι όσο περισσότερες κατοχές χρησιμοποιεί ένας παίκτης, τόσο πέφτει η αποδοτικότητά του ως σκόρερ (δηλαδή οι πόντοι ανά κατοχή). Άρα ζητούμενο για κάθε παίκτη είναι να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο πάνω και δεξιά στο διάγραμμα γίνεται (δηλαδή να συνδυάζει υψηλή χρήση με υψηλή απόδοση).

(Πατήστε πάνω στην εικόνα για πλήρη ανάλυση).

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Woods είναι μακράν ο πιο χρησιμοποιούμενος παίκτης στην Euroleague, αλλά το σκοράρισμά του δεν είναι ακριβώς αποδοτικό. Αντίθετα, οι Kleiza και Walsh κάνουν καλά τη δουλειά τους, σε αντιπαραβολή με τον Becirovic που σπαταλάει πολλές επιθέσεις. Επιπροσθέτως, οι Siskauskas και Langdon είναι υπερ-οικονομικοί scorers, αλλά με λίγες αναλογικά προσπάθειες, ενώ από την άλλη φαίνεται καθαρά η μετριότατη επιθετικά χρονιά του Σπανούλη, που αναλαμβάνοντας περίπου το ίδιο ποσοστό επιθέσεων της ομάδας του με τους δύο παίκτες της CSKA έχει αρκετά πιο χαμηλή απόδοση.

Διαγράμματα σαν αυτό κρύβουν πολλά χρήσιμα στοιχεία και θα πρέπει να μελετώνται εις βάθος από τις διοικήσεις και τα τεχνικά teams που ψάχνουν για scorers. Π.χ. θα καταλάβουν έτσι ότι καλό είναι να μη δίνουν τα "κλειδιά" της ομάδας τους στον Jaaber, όπως σωστά έπραξε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός.

Σημείωση: Χρησιμοποιείται το ποσοστό των ομαδικών κατοχών ως μέτρο σύγκρισης της χρήσης των παικτών, αντί για π.χ. τις κατοχές ανά παιχνίδι που χρησιμοποιεί ένας παίκτης, επειδή μερικές ομάδες παίζουν σε πιο γρήγορο tempo από άλλες και επειδή θέλω να συγκρίνω όλους τους παίκτες σε "δίκαια" πλαίσια.