Οι πρώτες μάχες των Playoffs

To Σάββατο ξεκίνησαν τα playoffs του ΝΒΑ και όλος ο μπασκετικός πλανήτης έχει αρχίσει πλέον να συντονίζεται σε αμερικανικές συχνότητες, ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει το απόλυτο υπερθέαμα του μπάσκετ. Οι μάχες πλέον είναι σκληρές, το κίνητρο τεράστιο και το ενδιαφέρον των θεατών χτυπάει "κόκκινο".

Τα περισσότερα παιχνίδια ήταν παρόμοια στην εξέλιξή τους. Οι ισχυροί (Cavaliers, Magic, Hawks, Lakers, Mavericks) πήραν ένα προβάδισμα το οποίο στη διάρκεια του αγώνα φρόντισαν να διευρύνουν. Προς το τέλος, ωστόσο, οι αντίπαλοί τους αντέδρασαν, κατάφεραν να μειώσουν και να διεκδικήσουν ακόμα και τη νίκη. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι εντυπώσεις μου έμειναν από τους πρώτους αγώνες.

• Μου άρεσε το παιχνίδι του Mo Williams, ο οποίος αν και με περιορισμένο ρόλο στα τελευταία παιχνίδια, είχε πρωταγωνιστική συνεισφορά τόσο στο δημιουργικό όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι. Εξαιρετικός και ο Varejao, o οποίος έχει γεννηθεί πραγματικά για να παίζει σε παιχνίδια playoffs, καθώς κυνηγάει κάθε φάση και παλεύει για κάθε κατοχή. Σημαντική και η συμβολή του Shaq, o οποίος κατάφερε να βγάλει το Noah από το παιχνίδι σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο.
• Πολύ καλός για ένα ακόμα ματς ο Derrick Rose. Δυστυχώς για τους Bulls ήταν υπερβολικά μόνος. Λογικά από τη νέα σεζόν, που θα έχει και έναν ακόμα superstar δίπλα του, θα "λάμπει" εκτυφλωτικά. Του λείπει ακόμα πάντως η εμπειρία, γεγονός που φάνηκε σε ορισμένες επιλογές του σε άμυνα και επίθεση προς το τέλος του ματς (ειδικά στο καλάθι-και-foul που δέχτηκε από το LeBron).
• Ο Μike Bibby θυμήθηκε τα παλιά και εκτέλεσε τους Bucks συνεπικουρούμενος από τους Josh Smith και Joe Johnson. Πάντως, οι Hawks πήγαν να χαρίσουν ακόμα ένα ματς (το έκαναν αρκετές φορές φέτος) αλλά κατάφεραν τελικά να κάνουν το 1-0.
• Εκπληκτικός ήταν ο Jennings, ο οποίος για κάποιο διάστημα έπαιζε πραγματικά μόνος του στην επίθεση και φαινόταν ότι θα πάει για 40+ πόντους. Τελικά έμεινε στους 34 (το ρεκόρ για rookie point guard στο πρώτο του παιχνίδι σε playoffs το έχει ο Rose από πέρυσι με 36). Στην άμυνα, ωστόσο, όποτε βρισκόταν αντιμέτωπος με τον Johnson τα έβρισκε πολύ δύσκολα.
• Εντύπωση μου έκανε το blackout των Heat αφού προηγήθηκαν με 15 πόντους μέσα στη Βοστώνη. Η άμυνα των Celtics ήταν εξαιρετική, αλλά και το Miami έχασε αρκετά εύκολα καλάθια, πάντα ελλείψει ενός δεύτερου star εκτός του Wade. To πάθος, ωστόσο, που κυριάρχησε στο παιχνίδι τού έδωσε μια άγρια ομορφιά.
• Δίκαιη η τιμωρία του Garnett, ο οποίος σχεδόν επιτηδευμένα θα λέγαμε δημιούργησε ένταση από το πουθενά. Η εμπειρία του τού έχει μάθει ότι καταστάσεις σαν και αυτές συσπειρώνουν την ομάδα ενάντια στον "κοινό" εχθρό. Ο "ηρωισμός" του, ωστόσο, σίγουρα θα στοιχίσει στους Celtics στο δεύτερο παιχνίδι και η ρακέτα θα είναι πιο γυμνή, καθώς ο Sheed δε φαίνεται να είναι σε καλή κατάσταση.
• Είχαμε πει για την καθοριστική έλλειψη του Kirilenko και η απόδοση του Melo ήταν απλά η επιβεβαίωση ότι οι Jazz θα έχουν σοβαρό πρόβλημα σε όλη τη διάρκεια της σειράς. Eιδικά τώρα με την απουσία του Οkur, θα πρέπει ο Fesenko και ο Κουφός να αναλάβουν σημαντικότατες πρωτοβουλίες (ο Millsap θεωρώ ότι ούτως ή άλλως έχει πολύ σημαντικό ρόλο) έτσι ώστε οι Μορμόνοι να έχουν τύχη. Oι Nuggets από την άλλη, όταν βλέπουν τον Anthony σε τέτοια κέφια, μόνο ασφάλεια μπορούν να αισθάνονται.
• Στο Los Angeles, οι Lakers μπήκαν σε ρυθμό playoffs και ήταν σοβαροί καθ'όλη τη διάρκεια του αγώνα. Οι Gasol και Bynum κυριάρχησαν μέσα στη ρακέτα και ο Artest περιόρισε εξαιρετικά τον Kevin Durant με τη γνωστή physical άμυνά του. Ο τελευταίος, στο πρώτο του μεγάλο ραντεβού δεν ήταν συνεπής. Δε διάβασε ποτέ την άμυνα των Lakers, δεν πάσαρε εκεί που έπρεπε και ως φυσικό επακόλουθο πήρε πολλές τραβηγμένες προσπάθειες και αστόχησε. Αν θέλει η Oklahoma να έχει κάποια τύχη σε αυτή τη σειρά, θα πρέπει όλοι οι παίκτες της να παρουσιάζονται απειλητικοί και να μη διστάζουν να παίρνουν πρωτοβουλίες.
• Ένα από τα next big things του ΝΒΑ είναι σίγουρα ο Russell Westbrook. Ειδικά αν βελτιώσει λίγο το σουτ του (το οποίο πάντως είναι αρκετά καλύτερο από πέρυσι) θα είναι ασταμάτητος, καθώς η δύναμή του, η ταχύτητά του και τα αθλητικά του προσόντα του δίνουν τρομακτικό πλεονέκτημα έναντι των υπόλοιπων guards.
• Η αλήθεια είναι ότι περίμενα καλύτερους τους Bobcats στο ντεμπούτο τους στα playoffs. Ίσως η παρουσία και η αύρα του Michael Jordan να άγχωσε τους παίκτες της ομάδας που έμοιαζαν υπνωτισμένοι στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο, πάντως, η εικόνα άλλαξε άρδην και με πρωταγωνιστή το Wallace κατάφεραν να μειώσουν και να διεκδικήσουν ακόμα και το break στο τέλος. Ίσως λίγο καλύτερες επιλογές και σίγουρα όχι jumpshots από τον Chandler να έφερναν τα πράγματα αλλιώς για τη Charlotte.
• Χρήζει σχολιασμού το statline του Dwight Howard(5 πόντοι, 7 rebounds, 9 blocks). Tην αμυντική κυριαρχία του D-12 την ξέρουμε όλοι. Από μόνη της όμως δε φτάνει. Χρειάζεται να ζητήσει την μπάλα περισσότερο, να πάρει επιθέσεις (και να τις φέρει εις πέρας) ώστε να μπορεί να βοηθά σημαντικά και στο επιθετικό κομμάτι. Μόλις 5 πόντοι για έναν παίκτη τέτοιου βεληνεκούς είναι ανεπίτρεπτο. Υπάρχει βέβαια και το ελαφρυντικό ότι οι Bobcats είναι από τις λίγες ομάδες με πολλούς, σκληρούς και αναλώσιμους ψηλούς που ο μόνος τους στόχος είναι να σταματήσουν το Howard, αλλά για μένα αυτό δεν αρκεί. Νομίζω ούτε στους οπαδούς των Magic.
• Στο Texas, οι Mavericks κατέβαλαν τους Spurs σε ένα παιχνίδι που έλαμψε το άστρο του Nowitzki, αλλά που τελείωσε ουσιαστικά με ένα τρίποντο του Kidd στο τέλος του παιχνιδιού και όταν οι Spurs πάλευαν να επιστρέψουν. Από το San Antonio, ο Ginobili συνέχισε τις εκπληκτικές εμφανίσεις των τελευταίων μηνών και είχε άξιο συμπαραστάτη του τον αειθαλή Tim Duncan. Κανένας δεν μπορεί να τους ξεγράψει και αυτό είναι γεγονός. Επίσης πρέπει να αναφερθεί η θετική εμφάνιση του Caron Butler, που έχει βρει πλέον το ρόλο του στη ροή της επίθεσης των Mavs.
• Οι Blazers ήταν το πρώτο upset των playoffs. Με μια σοβαρή εμφάνιση κατάφεραν να κλέψουν το πλεονέκτημα των Suns και κοιτάζουν πλέον πιο αισιόδοξα στο μέλλον. Ο Andre Miller, με career high στα playoffs, που προήλθε από πολλά δυνατά drives και postups, οδήγησε το Portland στη νίκη, ενώ η παρουσία του Camby μέσα στη ρακέτα ήταν ως συνήθως επιβλητική και αμυντικά καθοριστική. Στον αντίποδα, οι Suns προσπάθησαν αρκετά για να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση στο τέλος και παραλίγο να τα καταφέρουν. Σε λίγα σημεία κατάφεραν να παίξουν το αγαπημένο παιχνίδι τους και τώρα θα πρέπει να κερδίσουν μέσα στην έδρα των Blazers, κάτι που πάντως δεν είναι απίθανο δεδομένων των κενών που παρουσιάζει το roster των τελευταίων. Σημειώνεται, τέλος, η πάρα πολλά υποσχόμενη εμφάνιση του Batum.