Επικίνδυνο πλεονέκτημα...

Έφτασε λοιπόν η κορυφαία ετήσια στιγμή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το Final 4 της Euroleague! Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αναμένεται να προσφέρει σκληρά ματς, αγωνία και (για τους μισούς 40λεπτη και για τους υπόλοιπους 80λεπτη) αφοσίωση στην προσπάθεια για κατάκτηση του δοξασμένου τροπαίου. Ας εξετάσουμε τα δεδομένα των φετινών ημιτελικών.

Ξεκινώ από τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Partizan. Όλοι ξέρουμε ότι ο ΟΣΦΠ υπερέχει στο θέμα "ταλέντο". Η επιθετική του πολυφωνία είναι εντυπωσιακή και ικανή να "γονατίσει" ακόμα και τις καλύτερες άμυνες από τη στιγμή που θα βρει χώρο να δράσει. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η στιγμή είναι εκ προοιμίου ασαφής και αβέβαιη.

Όπως είδαμε και στα ματς των playoffs της Α1 με τον Άρη (χαμηλότερης ανταγωνιστικότητας παιχνίδια μεν, αξιοποιήσιμα για την παραγωγή συμπερασμάτων δε) αλλά και άλλες φορές στη διάρκεια της σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει την τάση να ξεκινά με σχετική έλλειψη συγκέντρωσης τα παιχνίδια, και ηθελημένα ή μη χτίζει momentum όσο κυλούν τα λεπτά, έτσι ώστε περίπου στο 3ο δεκάλεπτο να έχει βρει τον απαραίτητο ρυθμό αλλά και να έχουν ζεσταθεί οι scorers-κλειδιά του (Teodosic, Kleiza, Childress) για να μπορέσει να "κλειδώσει" το ματς. Ο Vujosevic προφανώς το ξέρει αυτό, γι' αυτό και είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσει να αιφνιδιάσει από την αρχή τους "ερυθρόλευκους" με πολύ δυνατή και σκληρή άμυνα και αρκετά fouls, όπως δηλαδή μας έχουν συνηθίσει οι Σέρβοι όλη τη χρονιά.

Είναι υψίστης σημασίας να είναι ιδιαίτερα αποδοτικός ο ΟΣΦΠ στις επιθέσεις των πρώτων λεπτών, καθώς αν το ματς ξεκινήσει όπως αυτά με τον Άρη, με τους "κόκκινους" δηλαδή να χάνουν με διψήφια διαφορά, τότε μοιραία η Partizan θα επιχειρήσει να κατεβάσει δραματικά το ρυθμό και να πάει σε αργές επιθέσεις, που σε συνδυασμό με το σκληρό της παιχνίδι θα εκνευρίσουν τους παίκτες του Γιαννάκη και επομένως ενδέχεται η κάλυψη και ανατροπή της διαφοράς να αρχίσει να μοιάζει με "βουνό". Γι' αυτό θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει οπωσδήποτε να ψάξει καλάθια στο transition στο 1ο ημίχρονο, να εφαρμόσει δηλαδή το δικό του tempo και να κουράσει με αυτόν τον τρόπο τους όχι ιδιαίτερα αθλητικούς (εκτός του Vesely και του Roberts) Σέρβους.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει πάση θυσία να κερδηθεί η μάχη των rebounds. Η Partizan είναι η καλύτερη ομάδα της φετινής Euroleague σε αυτόν τον τομέα, με Maric, Vranjes, Roberts (που είναι εξαιρετικός rebounder και καλός αμυντικός) να χάνουν λίγα διεκδικούμενα "σκουπίδια". Η "κόκκινη" frontline θα έχει πολλή δουλειά εδώ. Μία πολύ καλή εμφάνιση από το μέχρι τώρα διανύοντα μέτρια σεζόν Γιάννη Μπουρούση θα έκανε τη ζωή του Γιαννάκη πολύ ευκολότερη σήμερα. Εκτός από τον Μπουρούση, σημαντικό ρόλο θα έχει και ο Vujcic, αποτελώντας τη "σωσίβια λέμβο" του Γιαννάκη από τον πάγκο στην (αρκετά πιθανή) περίπτωση που ο Vujosevic το "γυρίσει" κάποια στιγμή σε ζώνη, την οποία ο Κροάτης μπορεί να διασπάσει χάρη στις playmaking ικανότητες από το high post που διαθέτει σε συνδυασμό με τα αποτελεσματικά και μακρινά hooks του.

Επιπροσθέτως, τα post-ups του Σχορτσιανίτη θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο αν θα είναι εξαρχής αποτελεσματικός ο ΟΣΦΠ στο halfcourt παιχνίδι. Η Partizan έχει δείξει σε όλα τα φετινά ματς με αντιπάλους ελληνικές ομάδες ότι πρώτο μέλημά της είναι να κλείνει και να προστατεύει τη ρακέτα, ιδίως όταν βρίσκεται στο παρκέ ο Vranjes, ο οποίος με το ζόρι αφήνει τη θέση του κάτω από το καλάθι. Έτσι ο Sofo, αλλά και οποιοσδήποτε ποστάρει ή επιχειρεί drive (βλ. Childress), θα πρέπει να αντιδρά έξυπνα στις παγίδες και το collapsing του Vujosevic δίνοντας γρήγορες πάσες στην περιφέρεια, όπου οι Teodosic και Kleiza θα είναι αναγκαίο να διατηρούν καλές αποστάσεις έτσι ώστε να έχουν τον περισσότερο δυνατό διαθέσιμο χρόνο για ένα καλό σουτ.

Παίκτες-κλειδιά για την Partizan θεωρώ ότι είναι οι Vesely και McCalebb. Πρώτον, ο ταλαντούχος Τσέχος forward χαρακτηρίζεται από ανεξάντλητη ενέργεια σε άμυνα και επίθεση, όμως δεν παύει να του λείπει η εμπειρία από τέτοια τεράστια ματς. Είναι καλός αμυντικός με καλή πλάγια ταχύτητα όμως η έλλειψη ώριμων αντιδράσεων τον κάνει επιρρεπή στο foul (διαπράττει 1 ανά σχεδόν 5.7 λεπτά συμμετοχής), κάτι που θα πρέπει απαραιτήτως να εκμεταλλευτεί ο Childress παίζοντας επιθετικά από την αρχή, έτσι ώστε να τον "φθείρει" από νωρίς και να του αφαιρέσει αρκετή από τη μαχητικότητα για τη συνέχεια του ματς.

Από την άλλη, ο Αμερικανός point guard είναι αυτός ο οποίος κατά κύριο λόγο προσδίδει διαρκή κίνηση και ταχύτητα όποτε χρειάζεται στην ομάδα του, όντας ουσιαστικά ο "μηχανισμός" του Vujosevic για τον έλεγχο του ρυθμού στο παρκέ. Όταν επιτίθεται οι βοήθειες του Ολυμπιακού θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμες, καθώς τα ταχύτατα drives που αρέσκεται να δοκιμάζει δύσκολα σταματιούνται αν του επιτραπεί να εισέλθει στη ρακέτα. Αντ' αυτού πρέπει ο Beverley, ο Penn ή όποιος άλλος επιλεγεί κατά στιγμές από το Γιαννάκη να μαρκάρει το McCalebb να πιέσει ασφυκτικά την μπάλα έτσι ώστε να κουράσει τον Αμερικανό από τη Νέα Ορλεάνη. Αν γίνει αυτό τότε ο Ολυμπιακός θα έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τη νίκη, αφού άλλους υψηλής κλάσης και ασφαλείς χειριστές της μπάλας η Partizan δεν έχει.

Ένα ενδεχομένως καθοριστικό εξωαγωνιστικό πλεονέκτημα που θα έχει ο ΟΣΦΠ είναι η εξέδρα, ή πιο σωστά η έλλειψη ικανού αριθμού Σέρβων φιλάθλων που θα επιδρούσαν καταλυτικά στην ψυχολογία των παικτών και των δύο ομάδων. Έχουμε δει πολλές φορές πόσο χαωδώς καλύτερα αγωνίζεται η Partizan στην έδρα της και πόσο αποδυναμωμένη παρουσιάζεται μακριά από αυτή. Αν η ελληνική ομάδα πάρει από νωρίς μεγάλη διαφορά, η πλειοψηφικά "εχθρική" ατμόσφαιρα στο γήπεδο θα "κόψει" τα πόδια των παικτών του Vujosevic και θα κάνει την εύρεση ψυχολογικών αποθεμάτων για ένα σέρβικο comeback δύσκολη υπόθεση.

Ο άλλος ημιτελικός είναι και ο πιο αμφίρροπος, μεταξύ Barcelona και CSKA. Οι Ρώσοι, σε μία σεζόν κατά την οποία δεν εντυπωσίασαν, πορεύτηκαν αργά και σταθερά χάρη στο δεδομένο και πάντα αξιόπιστο ταλέντο και την εμπειρία στο υψηλότερο επίπεδο ορισμένων παικτών-αστεριών (Holden, Langdon, Planinic, Siskauskas, Khryapa). Η αργοπορημένη "εσωτερική" προσθήκη του Smodis, παρότι δεν ξέρουμε αν ο Σλοβένος είναι σωματικά έτοιμος για ένα τόσο σπουδαίο ματς, τους δίνει ένα αμφίβολο "όπλο" που ίσως να μπορέσει να βοηθήσει τους ήδη υπάρχοντες Kaun, Mensah-Bonsu και Vorontsevich στο σκοράρισμα κοντά στο καλάθι, κάτι καλοδεχούμενο αν θέλουν να υπερκεράσουν την πανίσχυρη frontline της Barca.

Μίας Barca που φέτος έμοιαζε κατά διαστήματα ανίκητη, παίζοντας ένα σύγχρονο μπάσκετ που χαρακτηριζόταν από πολύ καλό και μεγάλο rotation και plays με πολλές επιλογές. Σε αυτό βοηθά βέβαια και το πλήρες φετινό της roster, που "αναγκάζει" τον Pascual να αφήνει στο βάθος του πάγκου παίκτες όπως ο Barton κι ο Trias.

Ως κρισιμότερο matchup σε αυτό το παιχνίδι θεωρώ αυτό των Siskauskas-Mickeal στο small forward. Ο Αμερικανός swingman των Καταλανών έχει αποδείξει την αξία του στο αμυντικό κομμάτι, όμως η φύλαξη του μεγάλου Λιθουανού αποτελεί πάντα και για κάθε παίκτη μία πραγματική πρόκληση. Από τα χέρια του Siska περνά μεγάλο μέρος των plays της CSKA, οπότε όσο περισσότερο δυσκολεύεται στο να πασάρει και να σουτάρει τόσο ευνοϊκότερες θα είναι οι συνθήκες για τη Barcelona.

Παρόλο που, αντίθετα με τη διαίσθηση των περισσοτέρων, η CSKA παίζει πρακτικά σε υψηλότερο tempo φέτος από τους Ισπανούς (69.1 έναντι 68.9 κατοχών ανά παιχνίδι), θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι σε αυτόν τον ημιτελικό ο Pashutin θα επιχειρήσει να κατεβάσει το ρυθμό και θα το επιχειρήσει μέσω των ποιοτικών χειριστών Holden και Planinic. Οι τελευταίοι διαθέτουν ένα πλεονέκτημα εμπειρίας σε σχέση με τον υπερταλαντούχο αλλά ακόμα υπέρμετρα ενστικτώδη Rubio, όμως κανείς εκ των δύο δεν είναι απόλυτα ασφαλής αμυντικά απέναντί του, γι' αυτό και ο Pascual θα πρέπει να δώσει την ελευθερία στο νεαρό point guard του να είναι δημιουργικός και ενίοτε να τρέξει στην επίθεση.

Φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν για τις τύχες της Barcelona από την κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Navarro. Αν και αμυντικά αναξιόπιστος (ο Pashutin θα πρέπει να σχεδιάσει αρκετά plays για το Langdon) ο "La Bomba" μπορεί ανά πάσα στιγμή να "καθαρίσει" οποιοδήποτε ματς από τη γραμμή του τριπόντου και γι' αυτό (και για τους άλλους σουτέρ των Καταλανών) σπουδαίο ρόλο θα παίξει από τη μία η αποτελεσματικότητα των screens των ψηλών της Barca και από την άλλη η άμυνα μακριά από την μπάλα της CSKA. Παίκτης-κλειδί σε αυτό το κομμάτι θα είναι ο αμυντικά ευέλικτος Viktor Khryapa, που είτε σε καταστάσεις 1-on-1 είτε κλείνοντας "κενά" στη ρακέτα μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Κοντά στο καλάθι, όπως ανέφερα και πριν, αναμένεται να λάβουν χώρα επικές μάχες. Η Barcelona έχει το σχετικό πλεονέκτημα, διαθέτοντας παίκτες κάθε στιλ: αθλητικούς αμυντικούς (Vazquez, N'Dong), μεθοδικούς low-post scorers (Lorbek) και περιφερειακούς σουτέρ (Morris). Η CSKA έχει και αυτή ευέλικτα ελαφριά 4άρια (Khryapa, Vorontsevich), όμως θα χαρακτήριζα τους centers της (Kaun, Mensah-Bonsu, Sokolov) δυνατούς μεν, ασταθείς δε.

Εν κατακλείδι, ελπίζουμε να παρακολουθήσουμε δύο απολαυστικά ματς ανεξαρτήτως αποτελέσματος και βεβαίως έναν τελικό την Κυριακή αντάξιο της σπουδαιότητας ενός Final 4!