Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Χάος



Ο 4ος αγώνας στο ΣΕΦ μόλις έχει τελειώσει και επιτέλους η παρωδία έλαβε τέλος (τουλάχιστον εντός παρκέ). Το "καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης" έδειξε για ακόμα μια φορά την ταυτότητά του, που τόσο τεχνηέντως κρύβουν τα φορτωμένα rosters των δύο "αιωνίων" και οι επιτυχίες της Εθνικής. Τα συναισθήματα ποικίλλουν και είναι όλα αρνητικά. Οργή. Απογοήτευση. Απελπισία. Θλίψη. Ντροπή. Στο site του ΕΣΑΚΕ, το κύριο μήνυμα είναι "Αυτό είναι το μπάσκετ". Ε ναι, λοιπόν, κύριοι αυτό είναι το μπάσκετ μας. Το μπάσκετ της διοικητικής ανυπαρξίας, των καρεκλοκένταυρων, των απλήρωτων παικτών, των απαρχαιωμένων γηπέδων, των κάφρων, των οπαδικών στρατών, των οπαδικών διοικήσεων, των ανίκανων διαιτητών, του παρασκηνίου, της βρωμιάς, της σαθρότητας.

Σχόλια για τον αγώνα δεν πρόκειται να κάνω φυσικά. Γιατί για να υπάρχει αγώνας πρωταθλήματος, πρέπει να υπάρχει και πρωτάθλημα και δυστυχώς αυτό στην Ελλάδα είναι στη φαντασία μας. Όλα τα προβλήματά του (ομάδες που δεν πληρώνουν, απεργίες, ανυπαρξία τηλεοπτικών μεταδόσεων, κλπ.) το εξευτέλισαν φέτος και έληξε όπως του αξίζει, με το μεγαλύτερο, το χουλιγκανισμό, να θριαμβεύει σαν νέμεση σε αρχαιοελληνική τραγωδία. Οι ευθύνες; Αμέτρητες και προς πάσα κατεύθυνση. Η ανάληψη αυτών; Μηδενική.

Το γεγονός ότι εν έτει 2010 φτάνουμε να έχουμε ΔΙΑΚΟΠΗ αγώνα λόγω επεισοδίων θεωρούσα ότι θα είναι ενδεικτικό της κατάστασης στο ελληνικό μπάσκετ (για να μην πω ελληνικό αθλητισμό). Κι όμως δεν είναι. Και αυτό είναι το απογοητευτικό. Οι μεν πανηγυρίζουν για την κατάκτηση του 8ου συνεχόμενου πρωταθλήματος. Οι δε σχεδιάζουν τη διαδοχή του Γιαννάκη και πώς θα γλιτώσουν την τιμωρία. Και σε 2-3 μέρες κανένας δε θα ασχολείται με όσα γίνανε το βράδυ της Κυριακής στο ΣΕΦ. Με όσα κατ' επανάληψη γίνονται εδώ και πολλά χρόνια στα γήπεδά μας. Και αυτό είναι το χειρότερο, το πιο λυπηρό. Όλα αυτά είναι που με κάνουν πολλές φορές να γυρνάω την πλάτη στο πρωτάθλημά μας.

Ίσως πολλοί από εσάς να διαφωνήσουν, όμως, προσωπικά δεν έχω καμία όρεξη να παρακολουθώ μια διοργάνωση χωρίς αρχή και τέλος, όπου κανονισμοί δεν τηρούνται, λογική δεν υπάρχει και το μόνο που κυριαρχεί είναι το παρασκήνιο συνεπικουρούμενο από τη βία.

Δεν καταλαβαίνω την έκπληξη πολλών. Μήπως είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοια πράγματα; Ή απλά μας πειράζει που τώρα διεκόπη ο αγώνας; Γιατί αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού. Απλά παρατείναμε τον κίνδυνο και παίζαμε με τη σωματική ακεραιότητα των παικτών και των φιλάθλων για να "τελειώσει ο αγώνας να πάμε σπίτια μας".

Και αυτό που μας καθησυχάζει είναι ότι "μερικοί ανεγκέφαλοι" τα κάνουν όλα. 100-200 άτομα. Τι είναι 100-200 άτομα στους 12.000; Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο χουλιγκανισμός έχει ριζώσει βαθιά στην ήδη παρακμάζουσα κοινωνία μας και δε λέει να ξεριζωθεί γιατί κανένας δε νοιάζεται. Δυστυχώς, οι "100-200" είναι πολύ περισσότεροι και δε θα σταματήσουν να πολλαπλασιάζονται. Ένα παράσιτο δε σταματά να τρέφεται από τον ξενιστή του παρά μόνο όταν αυτός πεθάνει. Δυστυχώς, όμως, ούτε στο "θάνατο" δεν μπορούμε να ελπίζουμε, γιατί πρωταθλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και αυτά τα φαινόμενα δε θα σταματήσουν.

Πρόσφατα διάβαζα μια συνέντευξη του "πικραμένου" Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο οποίος κοκορευόταν εμμέσως πλην σαφώς για το πού έχει φτάσει το ελληνικό μπάσκετ. Γέλασα. Δε φταίει, ωστόσο, μόνο αυτός. Απλά είναι ο εύκολος στόχος λόγω της θέσης του και της δύναμης που είχε τόσα χρόνια. Ευτυχώς, εδώ στο Run-N-Gun δεν είμαστε του παρασκηνίου και για αυτό το λόγο δεν μπορώ να κατονομάσω τους ανθρώπους που έχουν καταντήσει έτσι το ελληνικό μπάσκετ, πέραν των πιο προφανών. Όλοι τους φταίνε. Όλοι τους μας οδήγησαν στην απόλυτη ανυποληψία (σε μπασκετικό επίπεδο) και μας έκαναν να ντρεπόμαστε για αυτό που αγαπάμε τόσο πολύ.

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Από τους άσχετους ανθρώπους της ομοσπονδίας που έχουν καταστρέψει με τις αραχνιασμένες και αναχρονιστικές απόψεις τους την οποιαδήποτε πιθανότητα εξέλιξης; Από τους αδιάφορους προέδρους που δεν εκπληρώνουν ούτε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πλειοψηφία των παικτών; Από τους ανεκδιήγητους διαιτητές που κακοποιούν το άθλημα συνεχώς; Από τους κομπλεξικούς παίκτες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα παίζει ο Αμερικανός ή ο Έλληνας; Από τους προκλητικούς δύο "μεγάλους" που βιάζουν συνεχόμενα το μπάσκετ με διαφορετικό τρόπο ο καθένας; Από την αθλητική δικαιοσύνη που κλείνει πονηρά το μάτι σε μερικούς ή σφυρά αδιάφορα σε άλλους; Από την ηλιθιότητα, τη βαρβαρότητα και τη νοοτροπία της αλητείας που βασιλεύει σε ένα μέρος των οπαδών; Σίγουρα έχω ξεχάσει πολλά, σίγουρα δεν εστίασα σε όλα όσα θα ήθελα, όμως είναι μερικά ενδεικτικά του πώς φτάσαμε ως εδώ.

Το μέλλον; Δυσοίωνο. Μαύρο. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να διορθώσει, μόνο να μπαλώσει. Οι τομές που πρέπει να γίνουν εδώ και πολύ καιρό, πάλι θα ξεχαστούν σε κάποιο συρτάρι και πολύ φοβάμαι ότι το χάος θα συνεχίσει να κυριεύει. Έτσι θα συνεχίσουν να βαυκαλίζονται οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ (και όχι μόνο) για τη φοβερή και τρομερή Α1, θα συνεχίσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού να πανηγυρίζουν, του Ολυμπιακού να γκρινιάζουν και να προτρέπουν τη διοίκησή τους να πάρει πρωτοβουλίες στο παρασκήνιο (!) και οι υπόλοιπες ομάδες θα παλεύουν για την τρίτη θέση. Γιατί έτσι μάθαμε. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Θα προτρέψω όποιον μπασκετόφιλο μας διαβάζει να δει κάτι άλλο. ΝΒΑ, ACB, Mundobasket, NCAA, οτιδήποτε. Να δούμε ότι υπάρχει και κάτι καλό, κάτι όμορφο, κάτι αγνά μπασκετικό. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία μας, να αλλάξουν οι παραστάσεις μας, να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει μόνο αυτό το χάλι που παρακολουθούμε εδώ κάθε χρόνο. Πολλοί μπορεί να με πουν υπερβολικό, όμως εκεί τουλάχιστον παίζεται μπάσκετ. Σας εγγυώμαι ότι δε θα το μετανιώσετε. Από όπου μπορούμε, όλοι μας πρέπει να αδράξουμε τις ευκαιρίες και να δούμε κάτι που να μας ικανοποιεί. Γιατί αυτή η εκτρωματική κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα ικανοποιεί μόνο τους κοιμισμένους, τους κομπλεξικούς και τους κάφρους.

Όσον αφορά στους αρμόδιους φορείς, δεν έχω κάτι να πω. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να ακούσει και κανένας. Θα συνεχίσουν τα παιχνίδια εξουσίας ασελγώντας πάνω στο πτώμα του ελληνικού μπάσκετ. Ντροπή σας κύριοι. Ντροπή σε όλους σας. Τουλάχιστον δεν έχετε ακόμα στο λαιμό σας κάποιο νεκρό. Με αυτήν την πορεία, όμως, που έχετε χαράξει, δεν είναι απίθανο να το δούμε και αυτό. Τίποτα δεν είναι απίθανο πια.

Στους Έλληνες παίκτες που αγωνίζονται εντός συνόρων (και που έχουν τη δυνατότητα να φύγουν έξω) θα ήθελα να εκφράσω την απορία μου. Γιατί; Σας ευχαριστεί να παίζετε υπό αυτές τις συνθήκες; Σας ευχαριστεί να συντηρείτε και εσείς με τον τρόπο σας αυτές τις συνθήκες; Αξίζει να ριψοκινδυνεύετε τις ζωές σας για μερικά ευρώ παραπάνω και για να κατακτήσετε 1-2 πρωταθλήματα Ελλάδος; Δε βλέπετε την ανυπαρξία της διοργάνωσης στην οποία πρωταγωνιστείτε; Γιατί συμβιβάζεστε;

Ξέρετε ότι δε μου αρέσει να μιλάω για τέτοια πράγματα, όμως πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η έλλειψη τάξης, η απουσία οργάνωσης, η άρρωστη οπτική και η εξαφάνιση κάθε ίχνους λογικής συνθέτουν ένα ζοφερό τοπίο πάνω από το ελληνικό μπάσκετ. Τα υπάρχοντα πρόσωπα και οι ισχύοντες θεσμοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν. Η απέχθειά μου για όλα αυτά εντείνεται μέρα με τη μέρα (όπως και κάθε νοήμονα ανθρώπου) και πλέον δεν μπορώ να τα ανέχομαι άλλο. Ευτυχώς το μαρτύριο τελείωσε. Η νεκροψία έδειξε αυτό που όλοι, όσοι ασχολούμαστε αρκετά με το άθλημα, γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό. Το ελληνικό μπάσκετ είναι νεκρό.

Το ελληνικό μπάσκετ είναι νεκρό.

10 σχόλια:

  1. Δημήτρης Κ.7/6/10 15:40

    Φίλε Μ.Π. δεν έχω παρά να συμφωνήσω από την πρώτη μέχρι την τελευταία σου λέξη.

    Πριν συνεχίσω, απ'ότι βλέπω κάποιος έχει βαθμολογήσει το άρθρο με 1... Μπορείς, κάποιε, να μας πεις την άποψή σου; Γιατί φαίνεται πως διαφωνείς εντελώς με το άρθρο. Εσένα σου αρέσουν τα κέρματα, τα μπουκάλια, τα μαχαίρια, οι κροτίδες; Η πιστεύεις ότι οι αρμόδιοι έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους;

    Η κατάσταση είναι τραγική, και δεν είναι θέμα μόνο του μπάσκετ. Είναι συνολικά στον επαγγελματικό αθλητισμό και σε όλη την κοινωνία. Ξέρουμε όμως γιατί διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση: γιατί επιβραβεύεται. Από όλους εμάς. Επειδή το βλέπουμε, επειδή πάμε γήπεδο, επειδή πανηγυρίζουμε και επειδή αγοράζουμε αθλητικές. Επειδή χαιρετάμε στο δρόμο τους παράγοντες με καμάρι ("Γειά σου Πρόεδρε!"). Επιβραβεύουμε ξεχνώντας.

    Έχουν νεκρούς στο λαιμό τους. Ο Φιλόπουλος τι ήταν, θύμα του βόλεϊ; Ήταν θύμα του καφριλικίου που εκκολάπτεται από τους παράγοντες, των 2 δημοφιλών αθλημάτων. Η υποκρισία τους και η αδιαφορία τους πρέπει κάποτε να σταματήσει. Ας πάψουμε να τις επιβραβεύουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. paroti polla apo afta pou les einai swsta, emena i apopsi mou einai pws an pragmatika osoi grafoun peri tou mpasket, ofeiloun aplws na agnoisoun epeidiktika tis seires agwnwn me kafrilikia tetoiou eidous. giati ola ta alla diorthwnontai.

    apla gia alli mia fora pali arxizoun kai grafoun gia ton zeliko kai to giannaki kai metagrafes, anti na metadwsoun to minima twn filathlwn: Kyrioi oso o athlitismos einai etsi STA PAPARIA MAS (kai parakalw na min to kanete edit)yparxoun ki allou portokalies

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. edit: an pragmatika osoi grafoun peri tou mpasket NOIAZONTAI giafto

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. απάλευτος8/6/10 00:25

    http://don-basketblog.blogspot.com/2010/06/2.html

    http://doubleteam.gr/2010/06/07/%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%E2%80%A6/

    Όποιος χαμπαριάσει πως πάνω από τις ομάδες,είναι το ίδιο το άθλημα ας έρθει να μου το πει!!!
    Όσο για "σαπίλες","σκατίλες" κι "αρχίδια" ήμαρτον!!!
    Οι αδικημένοι δικαιολογούν όσα έγιναν χθες,δίχως να προβληματιστούν μπασκετικά για το κάτι παραπάνω από την αδικία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @απάλευτος

    Φίλε δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα, στην Ελλάδα το ίδιο το μπάσκετ έρχεται πάντα δεύτερο πίσω από τον τυφλό οπαδικό φανατισμό.

    Κατά τη γνώμη μου ΠΟΛΥ δύσκολα θα αλλάξει κάποτε αυτό, εφόσον πρώτο μέλημα πάρα πολλών δημοσιογράφων (με την εντολή και συναίνεση βέβαια των οπαδικών διοικήσεων) είναι να "ταϊζουν", ενσυνείδητα, με μίσος τους αρνητικού IQ αναγνώστες τους.

    Μόνο οι διοικήσεις και οι εφημερίδες έχουν τη δύναμη να θέσουν ένα τέλος στη βία στον αθλητισμό, αλλά βέβαια δεν πρόκειται να το κάνουν. Γιατί μετά πώς αλλιώς θα μπορούν οι κατάπτυστοι ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ που λέγονται Θανάσης Γιαννακόπουλος ή Σωκράτης Κόκκαλης να απολαμβάνουν τη λατρεία αμόρφωτων και ηλίθιων οπαδών, όπως λέει και ο Δημήτρης Κ. στο πρώτο comment, οι οποίοι πιο εύκολα θα σου πουν πού είναι τα καλύτερα σημεία για "ξύλο" παρά στα πόσα fouls αποβάλλεται ένας παίκτης.

    Ξέρουν λοιπόν πολύ καλά όλα αυτά τα "μεγάλα κεφάλια" τι κάνουν, και να είστε σίγουροι ότι δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό για οποιονδήποτε νεκρό ή νεκρούς. Τους αντιμετωπίζουν απλά ως παράπλευρες απώλειες στον αγώνα για τη διάδοση της "ολυμπιακής" ή "παναθηναϊκής ιδέας".

    Αρκετά όμως με τα εξωαγωνιστικά, όπως είπε και ο Μ.Π. υπάρχουν πάρα πολλές διέξοδοι για κάθε αγνό φίλο του μπάσκετ. Για τους υπόλοιπους η ζωή φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ βαρετή μέχρι τον επόμενο Ιούνιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάντως η αγάπη για το άθλημα πρέπει να μας οδηγεί στο ενδιαφέρον και όχι στην απόρριψη.'Οπως μια καλή μητέρα για το παιδί της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρης Κ.8/6/10 20:52

    Σωστός sheed, αλλά η μάνα του παιδιού είναι άλλοι (Σύλλογοι, Ομοσπονδία, ΓΓΑ, ΠΣΑΚ). Εμείς... μακρινοί ξάδερφοι με το ζόρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χμμ.. όπως το δεί κανείς είναι. Γιατί το μπάσκετ υπάρχει και πέρα απο τις ομοσπονδίες. Πρέπει και ο φίλαθλος να κατανοεί οτι ο τρόπος που προσεγγίζει το άθλημα μετράει. Δεν ειναι αντεπιχείρημα στα λεγόμενα σου Δημήτρη, αλλα μερικές σκέψεις ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ολα τα παραπανω σωστα και το αρθρο ειναι κραυγη στο στομα καθε μπασκετανθρωπου... ναι απεχθεια για το σημερινο χαλι, να δουμε κατι αλλο, νααι σωστο και αυτο...Ομως εγω που εχω ενα γιο 5 χρονων και σε λιγο θελω να τον στειλω μπασκετ τι να του πω; για την Α1, για το καφριλικι, για την απεχθεια που εχουμε ολοι; Να μην του πω οτι το μπσκετ ειναι αθλημα για εξυπνο νου, με εγρηγορση με ταχυτητα πνευματος, με ηρεμια σκεψης; Θα του τα πω ολα αυτα γιατι δεν θα τον στειλω καρατε για να προπονητε αργοτερα σε καμια κερκιδα γηπεδου. Ολοι μας δεν πρεπει τωρα να σιωπησουμε μπροστα στην καταντια αυτη, πρεπει να εξηγησουμε στα παιδια μας τον αλλο δρομο του ΝΒΑ,της acb,του UCLA και να περιμενουμε την ανασταση... Αλλα και να συνεχισουμε να μιλαμε ανοιχτα προς ολους τους σημερινους αρχοντες του αθληματος για τα λαθη τους. Η ανοχη ειναι συνενοχη στο εγκλημα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όπως τα λες είναι τα πράγματα. Η νοοτροπία καλλιεργείται από τις μικρές ηλικίες. Το να παρακολουθούμε και κάτι διαφορετικό (ΝΒΑ,ACB,κλπ), αν μη τι άλλο ανοίγει τους ορίζοντές μας, αν και πολλοί τα απορρίπτουν ως "ξενέρωτα και βαρετά". Εμείς βλέπεις εδώ είμαστε οι "μάγκες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή